მე რომ მიყვარს (სტასია & ლუკა) დასასრული

-ხარაშოო - სიტყვა გავწელე და სწრაფად შევქანდი აბაზანაში. იქ ერთი დიდი ჩემოდანი დამხვდა თეთრეულით და ტანსაცმლით სავსე- მეღადავები? - თვალების ტრიალით გავვარდი ლუკასთან -რა? - საწოლზე იყო წამოკოტრიალებული და ისევ იმ ღიმილით მიმზერდა მე რომ მიყვარს

არარსებული რაობა (ნაწილი 1)

ადრე სიკვდილზე სერიოზულად არასოდეს მიფიქრია, თუმცა ბოლო დროს ამის მიზეზი საკმარისზე მეტი იყო, მაგრამ მაშინაც კი როდესაც ასეთი აზრები თავში მომდიოდა ვერ წარმოვიდგენდი, რომ ყველაფერი ზუსტად ასე მოხდებოდა. თვალებში ვუყურებდი, ის კი ვერ მამჩნევდა,

ყველაფერი თავიდან (სრულად)

ოცნებებში იმის წარმოდგენა, რომ ჩემთან ხარ ბევრად მარტივია ვიდრე რეალურ ცხოვრებაში. გაექცე რეალობას ეს მარტივია თუმცა არა სამუდამო, ოდესღაც ოცნებები მოგბეზრდება და რეალური ცხოვრებისთვის თვალის გასწორება ძნელი იქნება. არასდროს

"ამ ქვეყნად რაც კი ხდება შემთხვევით, მარადიული ის არის მხოლოდ!"(4)

იმ საღამოს აივანს ახლოსაც არ გავკარებიბარ...საერთოდაც, მთელი საღამო მოცარტს ვუსმენდი......საცხოვრებელი გარემოს შეცვლა ნაკლებადმტკივნეული რომ ყოფილიყო ჩემთვის, განგებამ 6 საუკეთესო გოგო გამომიგზავნა მეგობრად. საუკეთესოს თქმა

ბაბნიკს შეუყვარდა (თავი 17)

ბიჭი რომელიც მომქონს ცხოვრობს ჩემს სახლში ჩემი ოთახის პირდაპირ, აცლა კი ოთახი არ იკმარეს და ერთი საწოლი უნდა გავიყოთ?ამის გაფიქრებაზე გული ამიჩქარდა და გონებაში ერთმა აზრმა გამკრა."აი სად დაგერხა,მია რაიდერ*

რატომ შენ?!(4)

ერთი დიდი სანახაობა იყო, ტაძარში მდგარი, თავზე გვირგვინებ მდგარი ორი ღმერთის ფუნჯით დახატული სხეულის დანახვა. იდგნენ ორივე, ღმერთის წინაშე ერთმანეთით გამოწვეული ამაყი მზერით, ხვდებოდა ლილე იმ წამს რომ ამ მამაკაცს

მიკვირს აქამდე როგორ არ გიცნობდი(2)

-კარგი გეყოფა ანა ზედმეტია უკვე-ახლა ერეკლე,ამათმა ჩემს წინააღმდეგ პირი შეკრეს?ჩემი ნერვების მოშლა უნდათ?კარგით სულ კარგად მეყოლეთ ხელს აღარ შეგიშლიტ,აი შენ კი გეგა ბატონო მაიკას ზუსტად ასეთს მიყიდი,და კიდევ...თუმცა არაფერი

რაც გინდა ის დამიძახე (2)

ერთხელ ს ყოველდღე სიკვდილი არჩიე. ნაცნობია.. ძალიან ნაცნობი. ვერ ვხედადი, ბნელოდა. დიდიხანია ღამეზე მეტად ბნელა ჩემთან. მხოლოდ მისი ხმა მესმოდა, ოდნავ ბოხი, საშუალო ტემბრით საუბრობდა, სიტყვის ბოლო ასოებს თითქოს უფრო ჩუმად

"ამ ქვეყნად რაც კი ხდება შემთხვევით, მარადიული ის არის მხოლოდ!" (3)

ჩემ წინ "ბატონი ავტოკატასტროფა იდგა", ისევ იმ სულელური სიცილითა და ასე ნაცნობი, თითქმის ახლობელი სურნელით.-სახლიდან გამოგაგდეს? - მითხრა ზედმეტად შინაურულად და ჩაიცინა. არა, არა, ვიცი, მითვალთვალებდი და ჩამოგეძინა.

აბლაბუდა (მეექვსე თავი)

მე და ელენეს საუბარი მობილურზე შემოსულმა ზარმა შეგვაწყვეტინა. - სად ხარ გოგო, ამდენ ხანს? - აშკარად მოთმინების ფიალა ავსებული ლამის გაჰკიოდა თიკო. - საავადმყოფოში, ხომ გითხარი დილას. - დედაშენი ვნახე, ჯერ კიდევ არ მოსულაო რომ მითხრა, ვინერვიულე.