ქრისტეფორეს სამფლობელოში {13 თავი}

-გეკითხები თაისა-ხმას აუწია-ამად უნდა მიღირდე?! -ჩემთან ახლოს მოდი...გთხოვ -როგორ ვერ ვიტან ასეთ მდგოამრეობაში რომ მაგდებ-თვალები დახუჭა და თავი საზურგეს მიადო

აკრძალული სიყვარული(პირველი თავი)

ეს ცხოვრება უცნაურია შეიძლბა გეგონოს რომ ვიღაც გყვარს სინამდვილეში კი სულ სხვა გიყვარდეს ანდაც უბრალოდ ის შეგიყვარდეს ვინც შენ აზრით არ უნდა გიყვარდეს.სიყვარული ხომ ანუკურნებელი დაავადება რომელსაც ვერაფრით დააღწევ თავს.

შემდეგ...(13)

ვიცოდი რომ გულის შეტევა რომელიმეს გარანტირებული ჰქონდა...“კიდევ კარგი ექიმი ვარ“-თქო გავიფიქრე. თხის ამბავი კი ისე მომინდა მხოლოდ ჩვენთვის დაგვეტოვებინა, უბრალოდ ჩვენ გარდა არავისთვის მემეტებოდა.-იგივეს თქმას ვაპირებდი.

სისხლის ორდენი თავი 5 ანგელოზები და დემონები

_ ელის, ელის _ ტომასის ხმა ვიცანი და მრისხანებამ შემიპყრო. მასთან საუბრის სურვილი ნამდვილად არ მქონდა, ამიტომ სიარული ისე განვაგრძე, თითქოს არაფერი გამეგონა._ ელის, შეჩერდი ელის!!! _ ყვირილს უმატა და მალევე აღმოჩნდა

ოქროს შუალედი / ნაწილი მეორე /

ამინდი სეზონის შეუფერებლად შეიცვალა და წვირილი წვიმა წამოვიდა ციდან.. დიდხანს იდგა ტერასაზე გაუნძრევლად.. გადაწყვეტილების სისწორეზე ყოყმანობდა და მოაჯირზე თითებს აკაკუნებდა.. ზურგიდან იგრძნო სითბო და ორგანიზმი ერთიანად

პატარა საქართველოს დიდი თბილისი (სრულიად)

საქართველო, თბილისი.. პატარა ქვეყნის დიდი დედაქალაქი, დიადი ხალხით. ყოველ შემთხვევაში ასე უწოდებენ მაღალი საზოგადოების „ გმირ" წევრებს. გმირობა სხვა და სხვა გვარი შეიძლება იყოს. მაგალითად დაეხმარო გაჭივრებულებს საჭმლით, სასმლით,

მთებშია თავისუფლება! (9) ბათუმი

–ბათუ ადექი–ხელი კრა ნერსემ და ჩუმად ჩურჩულებდა,რომ ნასია არ გაეღვიძებინა. –რატომაღვიძებ რაგინდა?–ხმამაღლა თქვა ბათუმ. –ჩუმად რა გაყვირებს ძინავს ანასტასიას.

უხილავი გრძნობები (3)

4-5 საათი იქნებოდა ძლივს რომ გამოფხიზლდა მთელი ღამის უძილარი მანიკა. ესიკვდილებოდა ოთახიდან გამოსვლა, რა აუხსნიდა ბიჭებს სად იყო მთელი ღამე. არც უნდოდა ვინმესთვის რამე ეთქვა. ალექსანდრე იმდენად იდეალური ეჩვენებოდა,

საბედისწერო შეჯახება

სახლისკენ მივდიოდი და სწორედ მაშინ ატირდა ცა.ცხარე ცრემლებით დაიწყო ტირილი.კოკისპირულად წვიმდა. არც ქოლგა,არც ქურთუკი, მხოლოდ მოკლე მკლავიანი მუხლებამდე კაბა. გაბრაზებული მივაბიჯებდი. გზა უნდა გადამეკვეთა და არც ვიყურებოდი გზისკენ. მანქანებიც

თუ გაზაფხული მოვა...(თავი 13-14-15)

და ვინ იცის, სად იყო ამ დროს თორნიკე. ვინ იცის, როგორ განიცდიდა ყველაფერს-მას ხომ არავინ იცნობდა და არც ცდილობდა ვინმე, მისი მწვანე თვალების მიღმა გაეხედა. არავის აინტერრსებდა ვინ იყო თორნიკე ჩადუნელი, კესოს გარდა... კესომ კი დატოვა.