ზოი. თავი 6

ზოის მოეჩვენა, რომ ვიღაც ეძახდა. ხმა უკნიდან მოდიოდა. შეტრიალდა და ისედაც თვალთმაქცური ღიმილი სახეზე შეახმა. მხატვარი მორბოდა მისკენ, ქოშინებდა, ძლივს სუნთქავდა. ხელში ერთი ყვითელი ვარდი ეჭირა.

შენ რას გრძნობ?!(11)

-მომენატრე მაა.-ყელზე ეხვეოდა თარაში და ლოყებზე კოცნიდა. -მეც მომენატრე ჩემო პატარა.-თვალებს ხუჭავდა და ისე ელაპარაკებოდა თან იღიმოდა. სესილი ჩემ გვერდით იდგა უხერხულად იყო,

სიკვდილმისჯილი - დასასრული

ოვალურ, ნაირფერად მოკაშკაშე ელექტრომაგნიტურ პლათფორმაზე მდგარმა რომამ პირველად ის იგრძნო, თუ როგორ შემოეკრა სხეულზე მწებავი, საოცრად სქელი მიკროლეპტონური ველი, შემდეგ ჰიპერპორტატული იმპულსის მკვეთრი დარტყმით, რომელიც სადღაც ქვემოდან წარმოიქმნა,

ცხოვრება კაიფით 5

უნდა მეცრუა, რადგან მას შემთხვევით არ წამოსცდენოდა დედამისთან ჩემი კითხვის შესახებ. ეს ხომ ჩემი ტუზი იყო დედამთილთან პაექრობაში, რომელიც საჭირო დროს და საჭირო მომენტში უნდა გამომეყენებინა.

საბედისწერო გატაცება (1,2)

იქ სადაც მე მიმყავხარ,ქალებს მინიმალური უფლებები აქვს,მამაკეცებს ისე ებყრობიან როგოც ღმერთს,ჩემს ქვეყანაში ქალი კაცის ჩრდილია,ამიტომაც აცვიათ მათ შავი სამოსი!გაინტერესებს არა?ახლავე გეტყვი!

ერკე მიდასი - მეტრო (7)

-ნაძირალა! - იღრიალა მუზეუმში დაბრუნებისთანავე და მის კაბინეტს მიაშურა. სწორედ, რომ საშიშ გარემოებაში მოექცა მისი სხეულიც და უკუნ რეაქციებს მოჰყვა ყოველი შემდეგი მისი სვლა. - გამოდი გარეთ, თორემ ამ კარებს ჩამოვიღებ და შენც ქვეშ მოგაყოლებ! - უკვე მის

არ დამივიწყო /თავი 9/

-შენ არ იძინებდი?-გაკვირვებით მკითხა ლუმ. -მე ვიძინებ და მაინტერესებდა თქვენც იძინებთ თუ არა. -ფილმს მოვრჩებით და დავიძინებთ ჩვენც.

გამიზნული შხამი #14 (+18)

ფილტვებში დაგუბებული ჰაერი ერთიანად გამოვუშვი და მსუბუქად ავწიე მისი სხეული ჰაერში. სიბნელის მიუხედავად, ორიენტაცია მაინც კარგი მქონდა საკუთარ სახლში. ამ ყველაფერს ქუჩის მსუბუქი განათებაც უწყობდა ხელს. მაგიდაზე შემოვსი და მის ტუჩებს უნებართვოდ

შემიყვარდა (9 თავი)

- აი ამიტომ - მითხრა და ვიგრძენი მისი ტუჩების შეხება ჩემსაზე, უზომოდ რბილად და სასამოვნო მეხებოდა მისი ტუჩები და რახდებოდა ამ დროს ჩემში გაინტერესებთ? არვიცი, ფეირვერკი, დინოზავრები, ყველანაირი ცხოველი, რომ ამბობენ პეპლები დაფრინავენო ტყუილია, ეს

შენ რას გრძნობ?!(10)

გგონიათ სასოწარკვეთილებასი ჩავვარდი? არაა ეს ჩემი სტილი არიყო. ვიცოდი..ვგრძნობდი რომ ის ცოცხალი და უვნებელი იყო, მალე ჩემთან მოვიდოდა და ისევ ისე ჩამიკრავდა გულში როგორც აქამდე. ერთად გავზრდიდით თარაშს და კიდევ ბევრი შვილი გვეყოლება. იმღამეს ყველა