მზის სხივები ყინულის ტბის წიაღში

გაყინული ტბა... მზის სხივები...სარკე მე და შენ ნაცრისფერი სახლიდან გავყურებთ ზამთრის დღის მიერ შექმნილ საოცარ კომპოზიციას... ვცდილობდით გამოგვეცნო,როდის შეძლებდა ზამთრის სხივები ტბის წიაღში ჩაწვდომას, ცა კი მის სარკესავით არეკვლას და უამრავ

შემიყვარდა (2თავი)

ფიქრებიდან, რომელშიც „ ჩემი“ მწვანეთვალება, ეკე, ნინია, ყველა არეულები იყვნენ, ტაქსისტის ხმამ გამომარკვია

შუა ღამის ანგელოზი .თავი 3.

-იტყვი თუ არა? ვკითხე და თან მეტად დავინტერესდი. ღრმად ჩაისუნთქა ჰაერი და ყველაფერი ერთიანად მიაყოლა ერთმანეთს. -არ ინერვიულო... მმმ.. მაგრამ მინდა გითხრა რო დათოს საქმის ახლიდან გამოძიებას იწყებენ, და ისევ ის გამოთაყვანებული დეტექტივი ბაჩო

გაქცეული /7/

მეგობრები.. მე-გო-ბრე-ბი…. მთელი გზა გონებაში მხოლოდ ეს სიტყვა გიტრიალებდა. ისე თითქოსდა გინდოდა ამ სიტყვის არს ღრმად ჩასწვდომოდი, მაგრამ მასში ხომ არაფერი იყო ჩასაღრმავებელი. თქვენ ხომ უბრალოდ მეგობრები იყავით და მეტი არაფერი?! ერთმანეთს თითქმის

სითამამე თუ მოქმედება? (მეექვსე თავი)

ალექსას ყველაფერი მოვუყევი და თან დავამატე-ოღონდ ეხლა არ მითხრა ხომ გეუბნებოდიოო რააა?!?!-მობეზრებით ვუთხარი და მის პასუხს დაველოდე... -ხო მაგრამ მე გეუბნებოდი-ეს მითხრა და თვალები ავატრიალე -კარგიი რაა შენც იმის მხარეს ხარ?!-ბუზღუნით ვუთხარი -ხო

ყველა'ფერი(თავი 3)

ეს არის ისტორია უდუდესი სიყვარულის შესახებ,რომელსაც უამრავი მტერი ყავს,მაგრამ ის ყველაფერს გაუძლებს.ამბავი მოგვითხრობს შეყვარებული წყვილების შესახებ,რომლებიც დიდ სამეგობროს ქმნიან.მათი კავშირი სამუდამოდ გასტანს!

უბედურების თილისმა.! #3

კმაყოფილი მზერით გადაწვა ერისთვი და ქალს დააკვრიდა, რომელიც ფაცი-ფუცით ძლივს ახერხებდა ხალათის ჩაცმას. -მეტს არც ვაპირებდი ძვირფასო..-შარვალი გაისწორა და ნელა წამოდგა ფეხზე.. -რაც მინდოდა ის მივიღ.! -ნიკაპზე თითი აჰკრა.. -ისე იმედები გამიცრუვდა,

ჩვენი ამბავი (თავი XI)

მეღიმება და არაფერს ვამბობ.ჩაის სახლის წინ მანქანას აჩერებს,შევდვართ და კუთხეში თითქოსდა განმარტოვებულ მაგიდასთან ვსხდებით..ჩაის და ბლინებს ვუკვეთავთ.ამჯერად საუბარს მე ვიწყებ.

სექსი და აღზევებული +18 (2)

რაზეც პასუხი ვერ მივიღე, ალბათ აზრი არც ჰქონდა ხელმეორედ კითხვას და გავჩუმდი. ამის მიუხედავად ხშირად ვჭამდი თვალებით ამ ზე სიმპათიურ არსებას რომელიც ჩემს წინ იჯდა . არც ის მაკლებდა, ერთხელ ჩვენი თვალები ერთმანეთს შეჰხვდნენ. მაშინ დავაკვირდი, როგორი

შეშლილთა ოჯახი

ჩემი ოჯახით ყოელთვის ვამაყობდი.ვამაყობდი დედაჩემზე,როცა მასზე ბევრ კარგ რამეს ამობდნენ.ჩემ ძმაზე. ოჯახი რომელიც მეგონა რო ჩემი ნაწილი იყო შევცდი.17 წელი სიცხრუეში ვიცხოვრე.