თვალები რომელმაც იდილია დამირღვია [სრულად]

სუსხიანი დღე იყო.. ქარი ხის ტოტებს არწევდა და თებერვლის სიყვარული სითბოს მჩუქნიდა... კანზე სიცივისგან ტაო დამყროდა.. მე კიდევ მაინც ასე თამამად ამ სიცივეში გახვეულ ამინდში ვაგრძელებდი სიარულს... დავდიოდი და ყველაფერს ვაკვირდებოდი... ვაკვირდებოდი

არ დამივიწყო /თავი 4/

-მოკლედ ჩემი თავი გაგაცანი ახლა კი დროა შენზეც გავიგო რამე-ფეხზე წამოვდექი-მხოლოდ ერთი პოსტერი კალათბურთზე?სერიოზულად ნიკ?მე კალათბურთის ფანი მეგონე,იმედები გამიცრუე. კოლეგების პლაკატებიც გქონია.

აბლაბუდა (თავი მესამე)

ქალბატონი ელენე უკვე გონს იყო მოსული, შუბლშეკრული უმზერდა პლასტირით მკლავზე მიმაგრებულ პეპელას, რომელსაც წვრილი მილით გადასხმის აპარატიდან ბლანტი სითხე უერთდებოდა. ვაღიარებ, საავადმყოფოს კვალობაზე, საკმაოდ კომფორტულ ოთახში მოეთავსებინათ,

დემონური ფრთები (თავი 2,3)

ქალაქის ერთერთ მიყრუებულ უბანში, ელეინი თავის პატარა ოთახში იჯდა და ფიქრობდა. მანაც დაინახა რაღაც, რაღაც განსაკუთრებული ამ ბიჭებში. ეს ნამდვილად არ იყო ნოელის გარეგნობა. არა ის ნამდვილად უჩვეულო იყო, მაგრამ ელეინი რაღაც სხვას ხედავდა ამ ორში.

მეგობრები (10)

-ხო! დაბერდი უკვე, ვეღარ ქაჩავ. -კისკისებდა, გაშლილი თმები მხრებზე ეყარა, ცხვირი აწითლებული ჰქონდა, ცისფერი თვალები უბწყინავდა, მხოლოდ გიგასთვის ბწყინავდნენ, მხოლოდ მასთან ყოფნის დროს იყო ასეთი კაშკაშა.

ხელს ნუ გამიშვებ 4

მე ინერციით თავი ვერ შევიკავე და ორივე გადავეშვით ზღვაში.მაშინდელი შენი ხმა ,,ხელი არ გამიშვა თორნიკე'' ჩემი ცხოვრების ნებისმიერ ეტაპს ექოსავით თან სდევს და ძალას მმატებს გესმის?წყალში რომ ჩავცვივდოთ მ8ვხვდი რომ რაც არ უნდა ძნელი

ერკე მიდასი - მეტრო (4)

უცნაური ელდა მიელამუნა მის გონებას, რომელსაც არანაირი საზღვარი არ ჰქონდა ადამიანთა გრძნობების სიმძიმის და სიფაქიზის ცხოველისეული მოთხოვნილება გაუჩნდა. გრძნობების მოთოკვას ვერ ახერხებდა, სიმძიმეგადაგორებული მისი სხეული დუნედ მოძრაობდა და რაღაც, რაც

ერთადერთი? ( VII თავი )

- ანნას განსაკუთრებულ ყურადღებას აქცევა, ალბათ მიხვდა რომ იქ ცუდათ გრძნობდა თავს. შემდეგ გიგამ რაღაც უთხრა და ისე გაიპარა ანნა გვიან მივხვდი - ანუ თავიდანვე ცუდი ურთიერთობა ჰქონდათ?- კი ერთ წელს გადავედით მე და გასვიანი.

გამიზნული შხამი #11 (+18)

- რავქნა ლაშა.. იმ რესტორანში ხუთასი კაცი გადიგამოდის. ანაბეჭდების აღება აფსურდი იქნება. - ხოდა აიღეთ იმ ხუთასი კაცის ანაბეჭდები. არ მაინტერესებს! ჩემი შვილის მტეrი ჰაერზე არ უნდა დაიარებოდეს.

love me till the end თავი 4

პალატიდან გადის და უაზროდ გაღიმებულს მტოვებს-გიპოვე სიზმრის ბიჭო, გიპოვე ჩემო ექიმო-წამოვიყვირე და ხელები ავიქნიე, უსიამოვნო ჩხვლეტა ვიგრძენი ხელში და მივხვდი, რომ გადასხმის ჩამოცლამდე ჩემი ენოციები უნდა შემეკავებინა. ღმერთო ჩემო