გზა აბნეული (2 თავი)

სასწავლებლიდან რომ დავბრუნდი ცოტა დავისვენე და სუფთა ჰაერზე გავედი. მშვიდი საღამო,სავსე მთვარე,თითქმის დაცარიელებული ქუჩა ,მე და ჩემი მუსიკა, მშვენიერი კომპოზიციაა სრული სიმშვიდისთვის და ბედნიერებისთვის.ფეხით დაახლოებით ნახევარი საათი ვიარე და

ბაბნიკს შეუყვარდა (თავი 14)

აქ კედლების მაგივრად სამივე მხარე მინებს ეკავა,ჭერიც, ჩარჩოები კი ხის იყო.წინ ზღვის ხედი იშლებოდა და მთელ არემარეს გაჰყურებდა.იატაკზე დავიხედე. ოქროსფერი ქვიშა,მაგრამ ჩემს ფეხებს და მის შორის ბარიერი იყო ,კიდევ ერთი მინის სახით. მართალია ვერ

პატარძალი 《4》

_ანა ჟორდანია ... ვინ იფიქრებდა რომ თარაშის პატარძალი იქნებოდი ოდესმე _კახი ? _ თვალები გაახილა და მთვრალს მზერა გაუსწორა _როგორ მოახერხე ... ჟორდანიებმა როგორ მიგიღეს . ეგ თუ იცოდი იქნებ ჩემთვისაც გეთქვა _ძალიან ახლოს იდგა , აივანი ისედაც პატარა

შენ რას გრძნობ?!(8)

დილით მთლიანად დაბუჟებულმა გავიღვიძე, თავი წამოვწიე მაგრამ ისე მეტკინა ყველაფერი რომ მაშინვე ჩემს ადგილს დავუბრუნდი. დამიანეს გადავხედე, ჩემკენ იყო გადმობრუნებული და მისი დიდი ტორი მუცელზე მედო. მისკენ გადავბრუნდი და სახეზე თითებით ფერება დავუწყე,

იგი ჩვენ შორის დადის (თავი პირველი)

-მიმიფურთხებია რეჟისორისთვის,რომლის ფილმი კომედიური დრამაა,სადაც საზიზღარ და გაუსაძლის მტანჯველობას ერთფეროვნული იდეა თუ მიზანი იწვევს. დედა გაოცებული შესცქეროდა მარიამს და მასში ისეთმა სიბრაზემ იმძლავრა,რომ დაუფიქრებლად და სწრაფად მოქნეულმა დედას

ერთადერთი? ( XI თავი )

ისევ ის ოთახი, ისევ საშინელი წამლების სუნად გაჟღენთილი კედლები, და... ისევ ის შეგრძნება ყელთან. თითქოს ყინვა უწვავს შიგნეულობას, გრძნობა რომელიც არ ქრება უკვე სამი თვეა, იმის მაგივრად რომ შეეგუოს ნელნელა უარესად ხდება, უფრო და უფრო უჭირს

სიკვდილმისჯილი - თავი 2

რომა მსუბუქად ჩამოხტა ნარიდან, საერთოდ იდაზე, დედამიწასთან შედარებით სუსტი გრავიტაცია იყო, ამიტომ ადამიანიც თავს მსუბუქად გრძნობდა. რომაც რაღაცნაირად ამჩატებულიყო, მსუბუქი ნაბიჯებით მიუახლოვდა ილუმინატორს, გაიზმორა და გარეთ გაიჭვრიტა, მას მიმზიდველი

ჩხუბით დაწყებული ურთიერთობა 4,

-არა რა პატარა ბავშვი ხარ რომელიც სულ ჭირვეულობს.-არა ხოა ღირსი ეხლა ეს მივაკლა აქვე?.-აბა როგორ შამოგირიგიო? მოვიიქრეე.- იისე წამიყვირა შევხტი.-გინდა შენი საყვარელი ნაყინი ვჭამოთ?- მამასხარავებს ხო ეს უტქტო მამონტი მასხრად მიგდებს.იცის რო არ

სამიზნე || (თავი 10)

-ხოდა, ისეთ რამეს შევთავაზებ რაც ამ საბუთებზე მეტად ენდომება და ისიამოვნებს. -ასეთი რა უნდა იყოს? ეს ხომ მთელი მისი ცხოვრებაა? რა უნდა იყოს თავისუფლებაზე უფრო სასიამოვნო?_დაბნეული უყურებდა ბიჭებს ყიფშიძე.

სათამაშო (დასასრული)

-საღამო მშვიდობის. -ზურგს უკან გავიგე ზვიადის ხმა. ზურგით ვიჯექით მე და დემნა და ვერ გვხედავდა. დამალვას აზრი არ ჰქონდა, უნდა მივსალმებოდი.-მეც ამ მაგიდაზე მოვხვდი.-თქვა და სახეზე წამოვწითლდი. ნამდვილად არ მინდოდა აქ, ჩემს გვერდით ყოფილიყო.