ზიზღნარევი სიყვარული (თავი1)

გიორგიმ კიბეებიმძიმე ნაბიჯებით აიარა,შავი ლითონის მძიმე კარის წინ გაჩერდა და მიაჩერდა,მერე აკანკალებული ხელით ზარი დარეკა, მალევე გაისმა ჩხაკუნის ხმა და კარი ჭრიალით გაიღო

ბაბნიკს შევუყვარდი?-ეს უკვე მიღწევაა

-რაა?-მე და მარიმ გავიკვირვეთ,ამ დროს კი კლასში თვით შემაწუხებელი შემოვიდა-ვაიმე?-მე და მარი ორივე ერთდროულად ვლაპარაკობდით,ერთმანეთს გადავხედეთ და შეწუხებული სახეები მივიღეთ,ახლა მოგიყვებით ვინ არის "ვაიმე" და მისი ძმაკაცი "რა ეშველება ამას" როგორც

გამიზნული შხამი #13

ბალიშს საყვარელი ქალის სურნელი აქვს, რომელიც ზურგშექცევით წევს და სძინავს. რამდენიმე წამით მის ზურგს ვაშტერდები და გიშრისფერ თმას, რომელიც ჩემი ოთახის წითელ განათებებზე მოწითალოა. სხეული ირხევა და ჩემსკენ ბრუნდება. თვალებს ოდნავ ახელს და როგორცვე

თვალის დახამხამებაში

მივედი სახლში და ავტირდი. გამახსენდა მისგან დატოვებული მოგონებები. კიდევ რამდენის თქმა მინდოდა მისთვის, მაგრამ ვერ მეთქვა. არ იცოდა, როგორ მიყვარდა. არც ის იცოდა, ჩემი ცხოვრების აზრი რომ იყო. დილა მისი ფიქრით იწყებოდა და ის იყო ბოლო, ვისზეც ღამე,

ზოი

აგერ იმ მდელოზე ერთი ხე დგას. ეულად, მარტოსულად განაბული ითმენს შემოდგომის თავქარიანობას. ფესვები ღრმად და მყარად გაუდგამს მიწაში, რათა ზამთრის ცივმა და მშრალმა ქარმა არ მოგლიჯოს; თოვლის სიმძიმემ არ გადააყირავოს. თავის ჭრელა-ჭრულა ფოთლებს ხმაურიანად

პატარძალი 《2》

_გგონიათ ახლა მემუქრებით ? _ გაიღიმა და სავარძლიდან წამოდგა. ხელში წვენის ჭიქა აიღო და მშვიდად გაუღიმა_ამ სახლში და საერთოდ თქვენს ოჯახში ძალიან ბევრი არეულობაა და სხვა ვინმეზე იზრუნეთ მე როგორმე საკუთარ თავს მივხედავ , თუ პრობლემები გექნებათ იმას

სოფლის შარაგზა

როდესაც ავტობუსის სველი მინის მიღმა ჟანგმოდებულ აბრას მოჰკრა თვალი, რომელსაც მსხვილი ნახევრადწაშლილი ასოებით ეწერა `გოჩა ჯიხაიში~, მხოლოდ მაშინ იგრძნო თუ რაოდენ მონატრებოდა სოფელი, მონატრებოდა გაგიჟებით მთელი სულითა და გულით. ის ფარული სევდა კი

შენ რას გრძნობ?!(6)

-მოკლედ, მხოლოდ დაჯილდოვება არიქნება რაა, ცნობილი ბიზნესმენებიც იქნებიან, წვეულების პონტი იქნება რა. როიალ ფართი გაიჩითება.-ჩაიხითხითა ქეთამ. -მოკლედ ქალბატონო მწერალო დაიკო.-სიცილით დაიწყო ლუკამ.-ყველა ერთად მივდივართ ყაზბეგში, ეს ვაჟბატონი რო

მზარეულის დღიური (სრულად )

ცნობისმოყვარედ ჩავიხედე ალის ყუთში, რომელიც მაგიდაზე მოისროლა. შიგნით ბავშვის პაწაწინა სათამაშო დავინახე. ელენე ფეხმძიმედ იყო. ჟრიამულმა და ემოციებმა ახალი წლის დადგომა კინაღამ გადაფარა. ორი წუთიღა რჩებოდა და ახალი წელი ჩვენს ფანჯრებში ფეიერვერკებად

სათამაშო (თავი7)

-მანახეთ.-ეჰოსკოპიაზე ისევ მოუსმინა გულის ცემას და ისეთი თვალებით შემომხედა ადგილზე მოვკვდი. -ვინ არის შენთან ერთად, ვინ მოგიყვანა?-გამყინავი ხმით მკითხა. -არავინ მე თავად მოვედი. -გაგიჟდი?