ახვლედიანი და ჯაში (თავი 3 )

ოთახში ავედი თუარა აბაზანისკენ ავიღე გეზი, დაახლოებით ერთი საათი ვნებივრობდი.ხალათი არმქონდა შეტანილი, ამიტომ პირსახოცი მოვიხვიე ტანზედა ოთახში ისე გავედი,ოთახში კი ლაზარე დაამხვდა რომელიც ფანჯარაშ იხედებოდა.-აქ რასაკეთებ?

შეშლილი ფსიქოლოგი (10)

--ჰოო შეხვედრაზეც გელოდება ნინაჩკა.-ენა გამოვუყავი და მერე გავიცინე. ერთი ამოიოხრა და სიცილით გავიდა პლატიდან. სანამ გავიდოდა სიცილით ჩაილაპარაკა ბავშვიო--აბა გოგოები სად არიან?-ვკითხე ბიჭებს.--გამოგვაგდეს საქმე გვაქვსო.

მეგობრები (2)

-ყველაზე კარგი სუნი გაქვს. -ღრმად შეისუნთქა, შემდეგ ცხელი ჰაერი ყელზე მიაფრქვია. ოროვე ერთნაირ შეგრძნებებს განიცდიდნენ ერთმანეთის შეხებით, კოცნით და სიახლოვით.

მზარეულის დღიური 5

-მინდა გავიქცეთ, აღარ მინდა ეს ოფიციალური ღიმილი და სავალდებულო დაბადების დღის აღნიშვნა. შენ მე მატყვევებ, მართა - ხელებს სულ უფრო და უფრო მიჭერდა, როგორც სუროს სჩვევია - მე შენ მომწონხარ, მართა - მითხრა და მუსიკაც გაჩუმდა. გავშეშდით, შემდეგ მუსიკას

ჩემი წილი ბედნიერება

ამას ან ახლა გააკეთებდა ან ვეღარასდროს გაბედავდა, კოტესკენ დაიხარა და მის ვარდისფერ ტუჩებს დაეწაფა. კოტეს გული აუჩქარდა და შარვლის ტოტს მაგრად მოუჭირა ხელი. სიტუაცია ქუჩიდან შემოსულმა გაბმულმა სიგნალმა შეუშალა ხელი.

ბიზნესის საქმეები(თავი მეორე)

მისი შავი თვალები, ისე ამას ნეტა აქ რა უნდა?გავივლე გონებაში მაგრამ ვინ გაცადა უფროსწორად რამ გაცადა? ხალიჩას წამოვედე და ნიკის ხელებში ჩავუვარდი, შეხვედრაც დაიწყო მას შემდეგ რაც სკამზე მოვთავსდი და ალექსმა დაიწყო

ერთადერთი? ( V თავი )

- კიბეებზე მჯდომი გძნობდა სხეული როგორ უმსუბუქდებოდა. თვალები ეხუჭებოდა და სამყაროს ეთიშებოდა. მხოლოდ თვალებს ხედავდა, იმ თვალებს ყველაზე მეტად რომ ეძვირფასებებოდა.

ს ი ყ ვ ა რ უ ლ ი (4 თავი)

ჩვენი თავი წარუდგინა.. მე რომ შემომხედა სახე შეეცვალა! ჯანდაბა! სერიოზულად?! ეს არის? ეს ხომ.. აი თურმე რაუნდოდა აქ.. თურმე,მართალი ყოფილა დეა.. ნამდვილად ჩემი მეზობელია და.. ასევე უდავოდ სიმპატიური!

მარტის სიგიჟე (2)

-რა? თაგვი? -მგონი პანიკა დამეყო-ახლა გადავირევი! არა, დამშვიდდი, დაწყნარდი მგონი სხვა ხმაა - ვამშვიდებდი ჩემ თავს ფიქრებში და ნელ-ნელა ვცდილობდი თვალების გახელას. აშკარად ვიწექი, თუმცა ეს ჩემი ოთახი არ იყო. ღია ფერის კედლები,

პატარა გოგონა ზღვის პირას (მეხუთე თავი)

დამიანე სუნთქვაშეკრული და გაშეშებული იყო,არ იცოდა რა გაეკეთებინა,გაოგნებული და დაბნეული იდგა,მხოლოდ ის მოახერხა,რომ ნელი ნაბიჯებით გასულიყო სტუდიის შესასვლელში,სადაც ანა და ლუკა ისხდნენ.