90-იანების ბავშვები (5 თავი)

-ჩემს დანახვაზე ისევ გიჩქარდება გული?!-გაისმა ჩახლეჩილი და ოდნავ დაღლილი ხმა.თუმცა გაურკვეველი იყო,ბატონმა სანდრომ კითხვა დასვა,თუ რეალური ფაქტი გააჟღერა ხმამაღლა.რიამ იცოდა,პირველივე წუთიდან იცოდა ვინც იყო,მაგრამ უკანასკნელ მომენტამდე ფიქრობდა,რომ

ორი სხვადასხვა თვალი [ თავი 1 ]

ისტორია გოგოზე, რომელსაც მშობლები ავტოკატასტროფაში დაეღუპა და ბიჭზე, რომელმაც ყველაფერი დაკარგა. ისტორია, რომელიც შეცვლის მათ ცხოვრებას. პატარა სიყვარულის ამბავი. ელ რაიანი & დილან სტიუარტი.

შეშლილი ფსიქოლოგი (7)

დილით წვიმის სასიამოვნო ხმამ გამაღვიძა, კარადასთან მივედი და ტანსაცმელი გამოვიღე. აქ ყოველთვის მაქვს ტანსაცმელი, მეც არვიცი ზოგჯერ რა წამომივლის თავში და როდის მომინდება აქ ამოსვლა. შავი შარვალი,

ტკივილი...(თავი 3)

-შენ მოხვედი-აღმოხდა გახარებულ ქალს და ცივი გამოხედვის მიღმა დემეტრეს თვალებშიც იკითხებოდა სიხარული.-რა თქმა უნდა, მოვედი მინდა ჯერ ის ვნახო-თქვა ბაიამ და ნებართვის აღებისთანავე გაეშურა პალატისკენ.პალატაში, საწოლზე ფერდაკარგული ბიჭი იყო მისვენებული,

შავი გული (დასასრული)

_საგამოძიებო განყოფილებაში დაიბარეს ბატონი სანდრო, დაკითხვა ლევანს უნდა ჩაეტარებია რადგანაც ოთო სადღაც გაუჩინარდა. არაფერი დაუბარებია, მობილურიც გამორთული ჰქონდა..სანდრო თბილისში იყო და ნახევარ საათში გამოცხადდა.

რჩეული (თავი მეოთხე)

ექვსი ციხის კლიტეთა ასხმა უკვე ხელთ ეპყრა სპასალარს, ქორულაკი მეშვიდე იყო და მთელი სამხრეთის გული. სწორედ ამ ციხეში წარმოიშვა აჯანყების პირველი ნაშთები, ჩურჩულითა და შიშით-პირველად, შემდგომში კი სიდიადითა და სიმამაცით, ხმამაღლა ნთქმული და სწორედ

სექსი და აღზევებული 18+ (4)

მოსაღამოვდა, მაგრამ მზე მაინც ანათებს ქუჩებს.ტაქსი გზა ჯვარედინთან გავაჩერე და ფეხით გავუყევი პირდაპირ მიმავალ გზას.ამ ადგილას ხეების,ბუჩქების, ქვების,ყვავილევის და გზის მეტს ვერაფერს ნახავთ. გზის ორივე მხარეს დიდი ტყეა. ფეხით მივაბიჯებ უსასრულო

ქამელეონისფერი სიყვარული

-ვერგავიგე რატო უნდა წავიდეთ ჩვენ არ გვინოდა აქ ჩამოსვლა?დემეტრემ გითხრა რამე?იცოდე თუ ისევ გაწყენინა ამჯერად აღარ მოვითმენ.გაღიზიანებული და სახეაწითლებული მეუბნება თორნიკე -ა რ ა გარკვევით ვეუბნები და საწოლზე ვხტები. -აბა მიზეზი?

„მდაჰ“ (თავი 2)

ამ დროს კარზე ბრახუნი არ წყდება. მე და ლიზა შეშინებულები მივრბივართ კარებთან. ლიზა უკან ბრუნდება სამზარეულოში და ტაფით ხელში მორბის.. კარებთან დგება და მანიშნებს მზად ვარო... - სულ გარეკე ხო? - იქმებ მანიაკია? -რა მანიაკი. რა უნდა მანიაკს ჩემთან..

გაქცეული /8/

შენ ძალიან გეშინოდა სიბნელის, მაგრამ მას ეს არ ადარდებდა, რადგან შენ მისთვის მხოლოდ უსარგებლო ტვირთი იყავი, რომელიც არაფერში სჭირდებოდა. მას მხოლოდ საკუთარი თავი ანაღვლებდა. შენ კი უბრალოდ ფეხებზე ეკიდე და ამიტომაც ცდილობდა ხშირად ისე მოქცევას