წარსულის კვალდაკვალ თავი 31

ჩემთან გამორბოდი? დაუშვი იარაღი და ისევ ისე ვიყოთ ერთად.აქედან წავალთ და ბედნიერები ვიქნებით. -ჩვენ ბედნიერება არ გვეღირსება. ჩვენ უბედურებისთვის გავჩნდით. მხოლოდ ეს შეგვიძლია..- შეშლილივით აუტყდა სიცილი სესილის,მერე კი მას გასროლაც მიაყოლა,ორი

ზუსტად ისაა რასაც ველოდი (4)

საოცრად დამღალა ამ ადგილმა, იმედი მაქვს როუზი ცუდ შეფასებას არ დამიწერს, ყველანაირად ვცდილობ რომ მას თავი მოვაწონო, თუმცა სანამ აქედან არ წავალთ ეს არ გამოვა.

სიყვარული უსიყვარულოდ {14}

_ჩემი ბრალია ... ყველაფერი ჩემი ბრალია ჩემი ოჯახის და იმათი უბედურებების . მაგათი ტყუილების და ჩემი უუნარობის. ვერ დაგიცავი, ვერც გიპოვნე, ვერაფერი გავაკეთე საერთოდ ვერაფერი შევძელი . უძლურებისგან ვგიჟდები მარიამ ... შენთვის ისევ ვერაფერს ვაკეთებ

სიკვდილთან ახლოს... (თავი 4)

-აუ ბიჭო, რა ვიფიქრე იცი, მოდი თავზე დიდი ტატუ გაიკეთე, თმის იმიტაციის პონტში რა_სიცილს ძლივს იკავებდა რატი. რაც ნუცამ დაავადების შიში დამაძლევინა ხასიათი გამომიკეთდა და ჩემი ძმა ხუმრობებს არ მაკლებდა, ხვდებოდა წყენის ნაცვლად მამხიარულებდა

საუკუნო სიყვარული.თავი 12.

-სესილი მე თუ დავრჩები,უნდა შეიცვალოს მთელი ჩემი ცხოვრება.ახლა მე გეკითხები,შენ რას გააკეთებდი ჩემთვის მე რომ იგივე სიტუაციაში ვიყო.არ ფიქრობ,რომ მე და შენ,ჩვენ ორმა უნდა ვისაუბროთ?

პარანორმალური. 11

- რა ჯანდაბაა? ღამის ორი საათია, ნორმალურ ხალხს ამ დროს ძინავს - დაიწყო წუწუნი ბიჭმა და კომფორტულად მოთავსდა საწოლზე.-დილან - ჩურჩულებს გოგო და ცდილობს დამშვიდებას - ოთახში ვიღაც დადის

მაპატიე დედა, მე გოგონები მომწონს (6)

-ჩემი შეყვარებული თხოვდება- თქვა და ცრემლიანი თვალებით ჯერ მე შემომხედა შემდეგ კი დედამისს, ვიგრძენი როგორ უცახცახებდა ხელი და როგორ უჭირდა სუნთქვა მაგრამ მაინც იღიმოდა, მიუხედავად ცრემლებისა, მაინც იღიმოდა.

Showmance

სიცილ-ყვირილიდან ახლა თითქმის ჩურჩულზე გადავედით. ის თვალებში მიყურებდა, მისი დიდი წაბლისფერი თვალების და ლამაზად მოყვანილი ტუჩების ყურებით ისე გავერთე ძლივს ამოვილაპარაკე.-კარი დახურე თუ შეიძლება

სიძულვილიდან სიყვარულამდე ბევრია (თავი 15)

„არ დავიწყებ ჩემთვის რას ნიშნავ და რა ადგილი გიკავია ჩემს ცხოვრებაში, მაბრაზებს შენი არაპროგნოზირებადი საქციელები. თაკო მთვრალი დამადგა სახლში, რაღაც სისულელეები დამიწყო, იმ ღამეს ჩემთან დარჩა ეს იყო

სევდათა მუზეუმი[ნაწილი 4]

ახლა უკვე სახლში ვარ. მოვიცალე,ან უბრალოდ გამახსენდა ყველაფერი გვერდზე გადავდე და ახლა მე ვზივარ კომპიუტერის წინ და ხელებს კლავიატურაზე რუტინული მოძრაობით ვაწკაპუნებ.