შუა ღამის ანგელოზი •თავი 1•

ვუყურებდი მის თეთრ სახეს, რომელიც მეტად მკრთალი და გაყინული იყო ვიდრე აქამდე ყოფილა. ვეხებოდი მის ცივ ბაგეებს რომელსაც ის ალუბლისფერი მკვეთრი ფერი დაეკარგა. ვეხებოდი, ვუყურებდი და ვგრძნობდი რომ მასთან ერთად ჩემი სულიც კვდებოდა ამ სხეულში...

შეშლილი ფსიქოლოგი (4)

--ჩემ საცვლებში წიწაკა ვინ ჩაყარა? --და სათამაშო გველი ვინ შემომისრიალა ლოგინში? --დიდი ამბავი ახლა შენი ნათესავის ფიტული განახე. --ადამიანი როგორიცაა ყველა ისეთი გონია გაბჩო.-თვალი ჩავუკარი.

სვედა

იქ სადაც ომი და მკვლელობა ყოველდღიურობას წარმოადგენდა, სადაც სიკვდილი დღის გარდაუვალი მოვლენა იყო, სადაც მშვიდობა არავინ იცოდა რას წარმოადგენდა და მისი არსებობაც კი უცხო იყო მათთვის, ადგილი სადაც

ბუმერანგი.თავი 6.

-ხმას ნუ იღებ და მომისმინე,ახლა მშვიდად ადგები და შენი შვილის მამასთან ერთად გახვალ ამ საავადმყოფოდან,ჩემი სახლის კარზე ზარი არ მისცე დღეს,არ გაგიღებ და გარეთ რომ გაიყონო გეფიცები სახლში მაინც არ შემოგიშვებ.

მე და სიკვდილი(თავი 9)

ამ დილით რაღაც მეამბოხეობის სურვილი გამიჩნდა. არა, სურვილი არა, უფრო მოთხოვნილება და გრძნობა შეიძლება დავარქვა ამას. მოკლედ რომ გითხრათ მინდოდა ყველაზე და ყველაფერზე უარი მეთქვა და გავქცეულიყავი, გავქცეულიყავი ადგილიდან რომელსაც დედამიწა ჰქვია

ცოტა შეშლილები (სრულად)

ბარათის წაკითხვის შემდეგ ალბათ სურნელი ეცა კვლავ სუნამოსი, ცხვირთან მიიტანა და რამდენიმე წამი არ მოუშორებია. შემდეგ კი ღიმილით შევიდა სახლში. -იქნებ ბანალურად ეჩვენება ეს ყველაფერი და სულ არ მოქმედებს მასზე?-ჩურჩულებდა ქეთო

გამიზნული შხამი #5 (+18)

-ჩემდამი გრძნობა გაქვს? -არა. -აბა, აქ იმიტომ ვართ რომ..მოგენატრე? -არა. არადა პირველ შეკითხვაზე მაგაშიც არ ვიყავი დარწმუნებული.მეორეზე კი, მოვატყუე. რა აზრი ჰქონდა ან ერთზე ან მეორეზე დადებითი პასუხის გაცემას, როცა მაინც არაფერი შეიცვლებოდა.

სამიზნე || (თავი 5)

-ნენეს რითიც უთვალთვალებდნენ_ჩუმად ჩაილაპარაკა ანდრიამ და დაჩის მიაჩერდა, რომელიც ფურცელზე რაღაცეებს ინიშნავდა.-გასაგებია, დიდი მადლობა ლალი_ტელეფონი გათიშა და ბიჭებს მოუბრუნდა -იცნობდეთ და გეშინოდეთ თეიმურაზ გამცემლიძე.

ბაბნიკს შეუყვარდა (თავი 5)

-სკაი...-ბოლოჯერ ხმაწართმეულმა ამოვთქვი,ძირს დავეცი და სწორედ ამ დროს გაიღო კარი,დავინახე სინათლე და ფერწართმეული სკაი,მაგრამ ჩემს თვალებში კვლავ სიბნელე ჩამოწვა. სკაის თვალებიოს ფერი. შავი.

მე და სიკვდილი(თავები 7, 8)

წინა თავში ვახსენე ასეთი ფრაზა, პარალელური სამყარო. არ ვიცი ვინ რა იფიქრა, მაგრამ პირდაპირ გეტყვით რომ არ ვგულისხმობდი იმ სამყაროს, სასაც სიკვდილის შემდეგ შეიძლება აღმოვჩნდეთ. ოღონდ არ ვიცით ასე აუცილებლად მოხდება თუ არა.