ბედნიერებას სვანეთში შეიგრძნობ (საცდელი თავი)

-ჩემთან ყოფნა თუ არ გინდა ადექი და გაა*ვი ვაფშე აქედან-ხმამაღლა დაუყვირა ტელეფონში და ყურმილი დაკიდა. უკვე,მერამდენად ჩხუბობდა ერთი და იგივე მიზეზის გამო,ვეღარც კი ითვლიდა,მაგრამ ბოლოს მაინც ისევ ურიგდებოდა,ალბათ ყველაფერი იმის ბრალი იყო,რომ მარტო

პაემნები საგიჟეთში

ცხოვრება მოულოდნელობებით არის სავსე.არავინ იცის როდის რა მოხდება.დღეს,როდესაც შენი ცხოვრება იცვლება,თანაც რადიკულად,ერთიშეხედვით არაფრით განსხვავდება ერთფეროვანი,ყოველდღიური დღეებისაგან.დროთაგანმავლობაში კი იმ დღეს იხსენებ,როდესაც ყველაფერი დაიწყო

კონსტანტინოპოლი (თავი 12)

აბანოზისფერი თმები ანაზდად შემოხვეულ აბრეშუმისხალათზე ჩამოჰყროდა კულულებად, ისე მშვენებად, ისე ლამაზად მეტყველ უნარსდაკარგავდა მხილველი, ყოველი. მოშიშვლებულ მხრები უჩანდა პირველი სხივების ნათებაზე და მისი ბრინჯაოსფერი კანი, ისოდენ ბზინავდა,

დადიანი და გირგვლიანი ?! (თავი 3)

სახლში, როგორც კი შევედით ეგრევე დაღლილები პუფებში ჩავეშვით. მთელი სამი საათი მაღაზიებში დავდიოდით რაც კი გვინდოდა ყველაფერი ვიყიდეთ მიუხედავად იმისა, რომ ძალიან ბევრი რამე გვქონდა მაგრამ კიდევ ხომ გვინდოდა?! ვიცი ცოტა ძაან გვაკლია მაგრამ იმედი

მაგდალენა (თავი 1)

-ისე მაგრად ხარ, ბაჩო მემგონი ანასტასიას აქვე მიატოვებს. -ორივემ ისეთი სიცილი ავტეხეთ ეკლესიის ეზოში (ინასარიძე სულ გამოირჩეოდა სიცილის მაღალი ტემბრით ) დედაომ ლამის რაღაც ჩაგვარტყა თავში და გარეთ გამოგვაგდო. ორივემ ძალიან დავიმორცხვეთ და ბოდიშები

რეალობის სისასტიკე (3 თავი)

-აუ ამას არაფერი ეშველება_სიცილი აუტყდა ერთ-ერთ ბიჭს -ჯერ შიმშილს გადავურჩეთ და გმირები მერე ვიყოთ, ან მაგარი ტეხავს ტყვიების არქონით რომ ჩაგვცხრილონ_გამომწვევად დაანახა პურის ბოლო ნაჭერი ძეხვთან ერთად როგორ ჩაკბიჩა.

მხოლოდ ჩემი ხარ! (მეშვიდე თავი)

ტაქსი გავაჩერე და მთაწმინდაზე წავედი. ახლა ყველაზე მეტად სიმშვიდე მჭირდებოდა. თავში ათასი ფიქრი მიტრიადებდა, ნუთუ მართლა რამეს ვნიშნავ ალექსანდრესთვის? ხომ შეიძლება რომ ეს უბრალოდ მეჩვენებოდეს?

ან ყველაფერი ან არაფერი (სრულად)

-შენ ჩემთან არ იძინებ. -ბებია წკაპ - გადაჭრით მითხრა და საჯდომზე ხელი მომარტყა - შეცუნცულდი. -ვირო, შე ჰორმონებ დამონებულო კაცო- ვუთხარი ვითომ და გამწარებულმა. ამ სიტყვების გაჟღერება და ხელში ატაცება ერთი იყო, როგორც ცოტა ხნის წინ ისევ შემისვა

შავ-თეთრი გრძნობები (ნაწილი პირველი)

ოთახში, სადაც ავის მომასწავლებელი სიჩუმე ჩამომდგარიყო, კუთხეში მდგარ კრესლოში მჯდარი, შავებში ჩაცმული მამაკაცის ღრმა სუნთქვა ისმოდა. ისე ელოდა ვიღაცის მოსვლას, როგორც ჩასაფრებული აფთარი, რომელიც მსხვერპლს უდარაჯებს, რათა თავს დაესხას.კარები გაიხსნა

თვალი არ მომაშორო.! (თავი 12)

-ხვალვე ვიყიდი ბილეთს და წავიდეთ შენბთან თან გავიცნობ სიდედრ-სიმამრს. ხოდა ხომ უნდა ვუთხრათ მალე პატარა წერეთლის ამბავი.. -გაუღიმა გაოცებულ ქალს. მიხვდა რომ მისი ფიქრები გამოიცნო.-თუ ესეც სკაიპით გავაგებინოთ?