ჩვენ "არავინ" ვართ (მეორე ძარცვა) ნაწილი 4

სწრაფად წამოდგა, სირბილით შევიდა საკუჭნაოში და გახსნილი კარების დანახვისას კანკალი გაუორმაგდა. ცარიელ კედელს დააკვირდა, რამოდენიმე წამში უკაბ გაბრუნდა ბუხრის წინ მოწყვეტით დაჯდა და სიგარეტს მოიუკიდა.

თვალი არ მომაშორო.! (თავი 3)

აღარ შეეძლო ამ ქალის გვერდით უმოქმედოდ ჯდომა, ან ახლა უნდა ეკოცნა ან უნდა წასულიყო. ჩუმად იჯდა და ანდრიაძეს თვალებში ჩასტერებოდა. ეს გოგო კიდე კეკლუცს არ წყვეტდა. თვალები უთამაშებდა, სასმელი კიდევ მოსვა და სველი ტუჩები გაილოკა.

შემოდგომის გოგო და ზამთრის ბიჭი (თავი 4)

-მომენატრა ბებო შენთან ლაპარაკი. - ვუთხარი დახშული ხმით. -არ შემეძლო.. არ შემეძლო ამხელა წნეხის ქვეშ ვყოფილიყავი და შენ გამემხნევებინე, საკუთარი თავი ვამჯობინე შენ თავს და ჩავიკეტე, ენა ჩავყლაპე. ბოდიში

დაკარგული დრო /3/

ვარ და შემიძლია უპრობლემოდ გამოგასალმო სიცოცხლეს შენც და ყველა სხვაც _კარგი გეყოფა..არ მეგონა ასე თუ გავიშხლართებოდი უბრალოდ წინ გადმოჭრა და შენი გაჩერება მინდოდა , მაგრამ ისე მიქროდი სხვანაირად გამოვიდა. გრძნობებს რაც შეეხება სამჯერ მნახე მგონი სულ

დევიდ სმიტის იდუმალი საქმე /2/

- ყოველთვის ყველაფერს კარგად აკეთებდა, მაგრამ ბოლოს ცუდად მოიქცა. დააშავა და დაუბრუნდა კიდეც. ის მაინც თუ იცი დედაშენს რა სჭირს? ოჰ, ის შესანიშნავი ქალი იყო. სანამ იმას არ გააკეთებდა რაც არუნდა გაეკეთებინა! - დედაჩემი ავარიაში მოყვა! მას ამ

"სინანული" (სრულად)

"მშვიდობით, გეგი", მხოლოდ თვალებით. განა ყოველთვის ასეთი ლამაზი თვალები ჰქონდა კატოს? ღრმა, სევდიანი ტკივილით აღსავსე. "მშვიდობით, კატო", პასუხი თვალებით. განა ყოველთვის ასეთი უძირო თვალები ჰქონდა გეგის? მარტოსული, მიტოვებული და უიმედო.

მიენდე გრძნობებს...თავი 2

ერთ კვირაში დაინიშნა ქორწილი.ან რატომ უნდა გადაედოთ?მიზეზს ვერ ხედავდნენ. ამ დღის მერე ნიკოლა აღარ უნახავს,არც ტელეფონზე შეხმიანებია. უნივერსიტეტში ჩვეულებრივად დადიოდა.იქ ბეჭედს იხსნიდა და ჩანთაში ინახავდა.მალე ისედაც ყველა ყველაფერს გაიგებდა და

შენს გვერდით გული ადამიანობს (დასასრული)

ამ თავში საბოლოოდ გაირკვევა ყველაფერი, ელენა ბოლოსდაბოლოს შეასრულებს თავის დანაპირებს, ასევე მისი დამსახურებით გაიგებს ყველა რომ სანი ორსულადაა. ისტორია კი ხელის თხოვნით სრულდება

კოცნის ვალი (5)

-რას აკეთებ?-ლუღლუღით ამოვილაპარაკე. ნორმალურად ლაპარაკის შესაძლებლობაც მომისპო, უნამუსომ! -ნახავ, რასაც-ცივად გამიღიმა და ტუჩებზე ისე ძლიერ დამეტაკა, უკან გადავქანდი. მაინც მოასწრო ჩემი დაჭერა და ენაზე ძლიერ მიკბინა. ტკივილისგან ამოვიკვნესე და

დაკარგული დრო /2/

_ეცადე მშვიდად დაიძინო ექიმო , ისევ თუ დაგესიზმრები შეგიძლია დამირეკო _მშვიდი ძილს გისურვებდი, მაგრამ მეეჭვება შეძლო _ხელი დაუქნია , ფართოდ გაუღიმა და ამჯერად სწრაფად განაგრძო გზა. პატარა გოგოსავით იყო აჟიტირებული, იცინოდა და ალბათ საკუთარ თავს