ვითომ საინტერესო ცხოვრება (თავი I, სრულად)

არის დრო როდესაც ვარდისფერ ფერებში ხედავ ყველაფერს, არ შეგიძლია გაიაზრო რაიმე პრობლემა, მაგრამ ამ პრობლემას შენებურად უდგები. სიმართლე რომ ვთქვა, ჯერ კიდევ ვარდისფერი სათვალე მიკეთია. თუ საზოგადოებაში ვარ და რაიმე პრობლემას შევიტყობ, ჩემი

კონსტანტინოპოლი (თავი 7)

დალალებ შევარცხნილი, ბაგე წითელი, მოელვარე ალიონის ცისფერი თვალებით, იდგა ეულად, მაგრამ ამაყად და შესცქეროდა სამეფო ოჯახს, შესცქეროდა ზიზღით, ბოღმითა და ბოროტებით, თუმცა არ ჰკარგავდა სისპეტაკეს ყოველის მზერით.

ადელაიდა (3)

თვალები მძიმედ გავახილე, მეწვოდა. წინ მდებარე ფონს ბუნდოვნად ვხედავდი. თითქოს შავი ძაფები იყო დაკიდებული ჩემს თვალწინ, წამი დამჭირდა იმის გასაანალიზებლად რომ ეს ძაფები კი არა ჩემი თმები იყო. თავი წინ მქონდა გადაგდებული და გარემოს გარჩევაში წინ

გაზაფხულის სურნელი (4)

დიდად არც ვაჩეს მიუქცევია ყურადღება ქალისთვის,ლაპარაკში გართულმა დიდი ხნის შემდეგ მოიხედა და გაეღიმა,მხარზე ჩამოვარდნილი თმისსამაგრი ფრთხილად მოაცილა მის თმებს და უკანა სავარძელზე დადებულ კურტკას დაწვდა,ეცადა რაც შეიძლება ფრთხილად მოეფარებინა

eyes

"იცით როდის არის ცხოვრება საინტერესო?!როდის აქვს შენს ცხოვრებას აზრი?! როცა საყვარელი ადამიანები გყავს, როცა ცხოვრებას პოზიტიურად უდგები.გიხარია ბავშვობა, როცა დედოფალი გგონია თავი,ბედნიერი ხარ რომ მშობლებს მარტო შენ ყავხარ და შენზე ზრუნავენ,როცა

დამოკიდებულებიდან დამოკიდებულებამდ (თავი8)

ჩემთვის გაუცნობიერებლად ჩაიარა მთელმა საღამომ ვერც კი გავიგე როგორ მოვიდა შუაღამე და როგორ ჩამოეძინა, ზოგიერთს გაწყობილ სუფრასთან, ზოგიერთმა მიაგნო კიდეც თავის ლოგინს და დაიძინა. მარიამმა ყველა გამოაფხიზლდა და სახლისკენ უბიძგა.

სამიზნე (14 თავი)

-გაბრიელმა დამირეკა, მითხრა რაც მოხდა და ძალიან ვწუხვარ, მე პროფესიით პროგრამისტი ვარ, იქნებ დაგეხმაროთ_ოთახისკენ წავიდა ქალი -გაბრიელმა მითხრა ყველა ანდრიასთან იქნებაო_ღიმილით გადახედა შეკრებილ რაზმს.

პირობა 3თავი

- კარგად ხარ? _ კართანვე ხვდება აკო. - კი, ძალიან კარგად ვარ. აკო ხომ იცი აქ მხოლოდ შენ გენდობი, ეს ის მტკიცებულებაა. _ ხელში აწვდის ჩანაწერს. - ძალიან გთხოვ იმ დროს როდესაც ამის შემოწმებას დაიწყებენ, შენც იქ იყავი.

ეკიპაჟი. (თავი 6.)

მარჯვენა ხელს აქეთ-იქით იქნევდა და მეც თვალი მომჭრა ბეჭედმა რომელიც არათითზე ეკეთა, მძულდა ეს ბეჭედი რომელიც საყვარელ კაცთან მაშორებდა.! ჩემს დაშტერებულ თვალებს მზერა გაყოლა და რო მიხვდა მის ბეჭედს ვუყურებდი მაშინვე შარვლის ჯიბეში ჩაიდო ხელი და

დეკემბრის ცა'მეტი {13 the end}

_თარაშ, ძვირფასო სიგიჟეს საზღვარი არ აქვს და არავინ იცის როდის რა დოზით დაგატყდება თავს _ანუ ყოველ წამს უნდა ველოდო რომ გამიტაცებ სადმე , უკაცრიელ ადგილას სადაც მხოლოდ მე , შენ და ჩვენი შვილი ვიქნებით ? _დაელოდე დეკემბრის ცამეტს