"გატაცებული" (თავი 2)

ირგვლივ საშინელი სიცივეა. თვალების გახელის თავი არ მაქვს. ყველაფერი მტკივა და მცივა. ბოლოს დიდი ძალისხმევის შემდეგ თვალებს ოდნავ ვახელ. ბნელა. ბნელა და ცივა. საშინელი ნესტის სუნია.ალბათ, სარდაფში ვარ.

ციცინათელა 2

სახლში რასაც ჰქვია,შევვარდი და რაც კი სალანძღავი დიტყვა არსებობს ყველაფერს ვიხსენებ და ვამბობ-საზიზღარი,საქონელი,დეგენერატი...არაა!ვირი,ვირია-თეთე,დამშვიდდი,დაწყნარდი,ღრმად ისუნთქე-ავა აისუნთქავს

"დე'და"(სრულად)

-იცი რას გეტყვი? ეგ ზღაპრები შენს შვილს მოუყევი ხოლმე როცა გეყოლება-აუცილებლად მოვუყვები,მაგრამ შენთან ერთად-ეგ მხოლოდ ოცნებებში-მე კი პირიქით მგონია,სოფი რატომ არ მიჯერებ? რატომ არ გესმის ჩემი?

*სისხლიანი პაემანი* (თავი 21)

დაქალი მიაცილა კარებამდე და საძინებელში შევიდა,შავი შარვალი ამოიცვა და ქამარი მჭიდროდ შემოიკრა,შავ ბათინკებში გაყო ფეხები,თასმები არეულად შეიკრა,წრვრილ ბრეტელებიან მაიკაზე შავი,კაპიშონიანი ქურთუკი მოიცვა,შავი სათვალე გაიკეთა და სწრაფად დატოვა სახლი.

გიჟური დღეები (თავი 8)

-ვა ინებეს გვრიტებმა ჩამოსვლა! - შეძახილებით შეგვხვდა ვაჩე. - ამდენ ხანს რას მაიმუნობდით მანდ? - რატომღაც პირველი თვალს ალექსანდრესკენ ვაპარებ, რომელიც ჩაწითლებული თვალებით გვაკვირდება და შეკრული მუშტი პირთან მიუტანია. თავს დამნაშავედ ვგრძნობ,

This time

ვდგები ყურებიდან ვიძრობ ყურთასმენებს,პირველს რასაც ვაკეთებ ფანჯარაში ვიხედები. მზის სხივები ფანჯრიდან შემოდის და სასიამოვნოდ ეხება ჩემს სხეულს, მეც ვდგავარ და სილამაზით და სიამოვნებით ვტკბები, ძალიან მსიამოვნებს მზის სითბო,ასე ვდგავარ რამოდენიმე

წარსულის კვალდაკვალ თავი 5

-ასე შემოსვლა როგორ შეიძლება?ეს საავადმყოფოა საბავშვო ბაღი კი არა.ვინ გგონიათ თავი?აქაურობის ბატონ-პატრონი? დემეტრეს უნდოდა ეთქვა მართლა აქაურობის მეპატრონე ვარო,მაგრამ მერე გაჩუმება ამჯობინა,ამის აფიშირებას ხომ ყოველთვის ერიდებოდა.ახლა ამის დრო არ

ნოემბრის თოვლი (სრულად)

ჰო და როგორც უკვე ვახსენე ნოემბრის ბოლო იყო და თოვდა. ამ ფაქტს მეორედ იმიტომ ვიმეორებ რომ ასეთი რაღაცები იშვიათად ხდება... ნოემბერში, თოვლი? რაღაც ზღაპარი მეგონა რომ დამირეკა ჩემმა გადარეულმა დაქალმა გარეთ თოვსო... რა თქმა უნდა არ დავიჯერე და ძილი

მაგალითად, როგორც მე (თავი III)

დიდხანს არ გაგვიგრძელებია მიმოწერა, მე აღარაფერი მიგრძვნია სინანულის მეტი, ვინანე რომ დავშორდი, ვინანე რომ სხვას დავუჯერე და არა ჩემს გრძნობებს, უნდა გენახათ, როგორი გაზრდილი და დახვეწილი იყო.

ცქნაფა თავი 14

- უბრალოდ გვითხარით რომ კარგადაა - ყველა ემოცია ჩანდა მის ხმის ტემბრში - დამშვიდდით , არ დავიწყებ იმის მტკიცებას რომ ჩვენი მხრიდან ყველაფერი კეთდება მათი ჯამრთელობისთვის .გოგონა რომელიც საჭესთან იჯდა..........