როცა მოვკვდი (თავი მეთორმეტე) (დასასრული)

ყველა ადამიანი, არის ეს მოხუცი თუ ახალგაზრდა, ის თავს იკლავს თუ საკუთარი სიკვდილით კვდება, სიკვდილის წინ იმ ერთადერთ წამში ყველაფრის ფიქრს ასწრებ, რომ უფრო მეტი შეგეძლო გაგეკეთებინა, უფრო მეტი ვალდებულება გქონდა, ოჯახისწევრებს, მეგობრბს რომ გული

ჩემი პრინცესა[სრულად]

მერე ხელი ჩამოვწიე დავინახე ბავშვების სახე ჩემს ხელს რო შეხედეს.ისიც დავინახე აივანზე როგორ გავარდნენ სანდრო და ლუკა იმ უნამუსოს დასაჭერად.მერე კი გავითიშე.თვალები როცა გავახილე საავადმყოფოში ვიწექი.იქვე ექიმიც

Happines diary (თავი 1)

გამარჯობა, დღიურო! მინდა ჩემზე მოგიყვე... ერთი ჩვეულებრივი გოგო ვარ, ჩვეულებრივად მაცვია, ჩეულებრივად გამოვიყურები, ერთი სიტყვით, არავისგან განვსხვავდები...

სულის ტკივილი დამიტოვე მარიამ.თავი 12.

მაპატიე,რომ სიტყვა ვერ შევასრულე,ვერ დავიცავი ჩემი სიყვარული.მაგრამ გპირდები,რომ მხოლოდ შენ მეყვარები მთელი ჩემი ცხოვრება და არავინ სხვა.ჩემი გული მხოლოდ შენზე ფიქრებით იცოცხლებს.აქ თუ არა იქ შევხვდებით ერთმანეთს,მინდა ხვალ ფეხქვეშ მიწა გამისკდეს და

გიჟური სიყვარული (2 თავი)

-შენ აქ რაგინდა?.-ვეკითხები გაკვირვებულ-ნერვებ მოშლილი.-რაღაცეების შესაკეთებლად მოვედი.-მეუბნება და სიცილს ძლივს იკავებს.-მძღოლობა შენ არ გამოგდის და რაიმეს თუ გაკეთება თუ გამოგდის კარგია.-ვეუბნები ნიშნის მოგებით.

სოციალური თერაპიის სახლი და ჩემი პირველი მოგზაურობა შვეიცარიაში სრულად

გამარჯობათ მინდა ჩემი თავი წარმოგიდგინოთ.მე ვარ მარიამ კორძაია 43 წლის ვმუშაობ სოციალური თერაპიის სახლში მინდა მოგიყვეთ იმ დაწესებულების შესახებ რასაც სოციალურითერაპიის სახლი ჰქვია.სოციალური თერაპიის

წამის მეასედი (თავი 19)

-იმის საფრთხე არსებობს რომ თუ ლუი გაიგებს რომ ელენა აქაა რამეს დაუშავებს?-იკითხა იონასმა და შეშფოთებული სახით გამომხედა.-არ ვიცი...-თავი ჩაღუნა ნოემ და მძიმედ გააქნია

გოგონა ნიღბით [ნაწილი მესამე]

ტუჩებზე გამალებით მკოცნიდა, ხან ერთს მიგემოვნებდა ხანაც მეორეს, შემდეგ იყო ის ტკივილი, ის საშინელი მომენტი, მერე ვითომ სიამოვნებაში გადავიდა თუმცა რომელ სიამოვნებაზეა ლაპარაკი, ერთი სული მქონდა მალე წამოვსულიყავი. როცა ყველაფერი მორჩა, ზლაზვნით

უ'საზღვროდ /22/

-წავედით - ყელში აკოცა და მერე ღიმილით მოშორდა . ცოტნემ ბინასთან დატოვა და წავიდა. საკმაოდ ბევრი საქმე ჰქონდა რომლის მოსაგვარებლად სულ რამდენიმე დღე ჰქონდა. ყოველგვარი გეგმის გარეშე დინებაზე გაყოლა უწევდა და მაინც ბავშვის გარდა ვერაფერზე ფიქრობდა.

ტკივილის დრო (სრულად)

ჩემი არ არის, ძალიან მომეწონა.ისეთია ბევრ რამეზე რომ დაგაფიქრებს, ბევრს იმედს რომ მისცემს.და იმედის ნაპერწკალს გაგიჩენს გულში.დიდი ხანია არ დამიდევს რამე... კეთილი იყოოს ჩემი დაბრუნება