მე მაინც ვარჩევ უკვდავებას

მე კარზე სიკვდილმა მომიკაკუნა დარჩა სულ რაღაც წუთები ვემშვიდობები ჩემს ოჯახს ცოლ-შვილს და-ძმას დედას და მამას

ბოლო იმედი

გათენდა მზის გამჭოლი მზერა და შენი თვალები ერთმანეთს შეერწყა,ნაზად მოიფშვნიტე თვალები ირგვლივ მიმოიხედე და ისევ იგივე სცენარი დაგხვდა სიცარიელე, საწოლიდან წამოდექი და შენი ნატიფი სხეული მიანდე მზის სხივებს,

იყალთოელი ბიჭები ,,გვირაბი'' (ნაწილი 15)

ბროწეულების მხრიდან ჭოტმა სამჯერ დაიძახა. ლენამ თავი ასწია და ოთახი მოათვალიერა. დეიდა კედლისაკენ გადაბრუნებულიყო და ისე ეძინა, ხოლო საბანქვეშ არხეინად გაშოტილი პაპა მადიანად ხვრინავდა. გოგომ, როგორც გოგიამ ასწავლა, ტახტიდან მუთაქა აიღო და, თავის

საუკუნო სიყვარული.თავი 2.

-დრო,დრო ძალიან სწრაფად გავიდა,ჩვენ გავიზარდეთ ჩემო მილენა და უკვე დროა ეს ყალბი ღიმილი მოვიშორო და სიმართლეს აღარ დავემალო,მე ძალიან დამღალა ასეთმა ცხოვრებამ.

კესანე

გონებიდან ამოიშალა ყველა ფერი, დედამიწაზე არსებული ყველა ფერი!ის შავი სამოსიც, რაც თითქოს შევისისხლხორცე დღეების განმავლობაში, შემდეგ უკვე წლების, ისიც უფერული გახდა...

ციდან წამოვიდა წვიმა

ციდან წამოვიდა წვიმა, ცრემლმაც ააყოლა ფეხი. ისევ უძილოა ღამე, მუქად დაინისლა მთებიც. თვალებს რომ მოწყდება ცრემლი ნეტავ შენ თუ იგრძნობ ამას. ვიცი აღარ მოხვალ მაგრამ მაინც გელოდები სიზმრად.

სიძულვილიდან სიყვარულამდე ბევრია (თავი 13)

უკვე მოსაღამოვებული იყო, რომ გამეღვიძა. ჩემი თავის არ გამკვირვებია, მაგრამ რატისგან ამდენ ძილს არ ველოდი. საღამოს აგრილდა და ფანჯრიდან შემომავალმა ცივმა ჰაერმა გამომაღვიძა. რატის მიხუტებული ვყავდი, იბუზებოდა, მაგრამ პლედის თავისი ნაწილიც მე მეფარა.

ერთი შანსი მომე

გაზაფხული მოდის გელოდები ისევ მინდა გითხრა კარგო რომ მიყვარხარ ისევ

დრო

გაირბენს დრო ჩაივლის წლები საათი დარეკს და ისიც მოვა გამიფრინდება ბავშვობის წლები მოვა ზაფხული და შემოდგომა შემოდგომაზე დავხატავ სურათს და მე ეს ტილო გამოთქვამს სახელს დაველოდები

წარსულის კვალდაკვალ თავი 28

გაუღიმა ბიჭმა,იმედი ისედაც არ დაუკარგავს,მაგრამ ახლა იცოდა რომ დემეტრე ბექაური თუ მხარს დაუჭერდა,კიდევ უფრო გაუადვილდებოდა ყველაფერი. ცოტა ხანს ისევ იმ ადგილას იდგა.იხსენებდა სოფოსთან შეხვედრის