გიჟური დღეები - დ ა ს ა ს რ უ ლ ი !

რამდენჯერმე ძლიერად დავაბრახუნე კარებზე და სანდროს ჩაწყვეტილი ხმით დაძახებული „მოვდივარ“იც გავიგე. თმა აბურძგნულმა და სასმლის ბოთლით შეიარაღებულმა გამიღო კარი. თვალები ჭყიტა მე, რომ დამინახა. ახლა ისეთი საყვარელი იყო, ცოტა ხნის წინ გაჩენილი დარტყმის

სიყვარული არის ყველაფერი

სიტყვა სიყვარული არის ყველაფერი,ამ დროს ცხოვრებაში ჩნდება ბევრი ფერი,ცხოვრება გიხარია ხდები მშვენიერი,ხვდები რომ ამ გრძნობით შენ ხარ ბედნიერი. მილიონიდან შენ ნახე ერთი,და თქვენი გულები ერთმანეთს

ერთი ვარსკვლავი ცაზე (თავი 4)

დამმართა.კარში იოანე იდგა.უცებ ფოტო უჯრაში ჩავდე და მივხურე.გაბრიელი სწრაფად შებრუნდა.-იო!სად იყავი?!ამ დროს ქერა თმიანი და მოკლე კაბიანი არსება მოუახლოვდა და მხარზე შემოეხვია.

იანვრის სუსხი(რიცხვი 3) (1თავი)

მოშიშვლებულ ხერხემალზე ვგრძნობ როგორ დასრიალებენ უხამსი თითები და ტანში ერთდროულად მივლის სასიამოვნო და უსიამოვნო შეგრძნების ნარევი.ოთახში მოტრიალე სანთლის სურნელი ნელ-ნელა აღწევს

ის რაც არ ვიცი (თავი მესამე)

კარგი რაა! ეს უკვე მეტისმეტია! ნინა უკვე მეხუთე დღეა მაღალ სიცხეს იმიზეზებს იმის გამო რომ სკოლაში არ წავიდეს და გიორგი არ ნახოს. –ორშაბათს აუცილებლად წავალ–ფიქრობს ნინა.

თუ ეს ჩემი უკანასკნელი დღეა, მე... (სრულად)

ეს არ არის ხუმრობა, ხუმრობისთვის დრო აღარ მრჩება. ხუთი საათი უკვე დავხარჯე, შვიდ საათს იმის ახსნას ვერ დავუთმობ,რა რატომ კეთდება. მე ამ შვიდ საათს ისე გამოვიყენებ,როგორც საჭიროდ ჩავთვლი და არანაირად

ჭუჭყიანი სიცივე [1]

-არ შემოხვიდე...-ხრინწიანი ხმა გაისმა კედელთან მიბჯენილი საწოლიდან. მეც მაშინათვე ერთ ადგილას გავშეშდი. მისი ძლიერი ხმით შემკრთალი სულაც არ ვიყავი, რადგან ვიცოდი მის გულში ახლა რა ხდებოდა, როგორ

სამი მიზეზი (7 თავი)

-ვიცი თორნიკე, ვიცი, უნდა ვიპოვო გესმის? მე აქ არხეინად ვიჯექი, იქნებ რა ჭირდება? იქნებ როგორ უჭირს? იქნებ მაინც ვერ გადაარჩინეს? იქნებ ჩემს მშობლებს უჭირთ? წარმოგიდგენია რა სიტუაცია იყო, რომ

სიყვარულისთვის

სიყვარულისთვის სითბოს გაჩუქებ,მზისგან ვიჩუქებ მე მის მწველ სხივებს.ჩაგეხუტები,მოგეფერები და დაგიკოცნი მაგ ლამაზ თვალებს.ჩაგეკონები,შემოგეხვევი შენი სურნელი თავბრუს დამახვევს.შენს გულისცემას

ვჩუმდებით

ჩემს სულში რამდენი წვიმები მარხია,დრო გადის.. ვერ ვითვლი უშენოდ თარიღებს..ყვითელი ფოთლები დღეს, ქარში დარბიან და მაინც,გეძახი...შენ კიდევ, არ მისმენ!დღეებმა სჩანს,როგორც ჭკუიდან შემშალა...