საყვარელი ვენები. II ნაწილი. XIII დღე. საღამო.

25 სექტემბერი. დღე XIII. საღამო. თვალები რომ გავახილე, მზე უკვე ჩასულიყო. ლოგინიდან ნაცემ-ნაბეგვივით წამოვიმართე. ფეხები ძლივს მივათრიე სარკემდე და სკამზე ჩამოვჯექი. სარკის ზედაპირზე ჭორფლიან, ქერათმიან გოგონას ვხედავ სევდიანი თვალებით. ეს მე ვარ.

შეიხის გოგო7

მეშინოდა.ამას გავურბოდი და ზუსტად ამას ჩავუვარდი პირდაპირ მკლავებში.ჩემი უსუსურობით ისარგებლა და ძლიერად ძალიან,ძლიერად შემომხვია თავისი მარწუხები.საერთოდ გაუგებარია,უფროსწორად...ის ჩემზე ლაპარაკობს?!მე.მე მოვწონვარ?!-ნიტა.ჰო.მე შენ შემიყვარდი.

ნიძლავი!(5)

გავიხედე და ჩემი სახლიც დავინახე უკვე საკმაოდ ავნერვულდი რაც დემეტრეს არ გამორჩენია თვალთახედვიდან,თუმცა საიდან გაიგო ჩემი ისამართი? -მისამართი?... -მომავალ ცოლზე როგორ არუნდა ვიცოდე ყველაფერი! ცინიკურად გამიღიმა და ღვედი შეიხსნა. -არავიდეთ? თუ

' გრავიტაცია ' (3)

-კარგი,გაიჭიმე,გაიჭიმე,მეტი რა შეგიძლია,ცარიელი სიტყვები. -ნენე,კბილები რისთვის გაქ,დააჭირე ენას და გაჩუმდი,შენ მაინც ნუ მიშლი ნერვებს. -წადი, 603-ე აუდიტორიაში ატარებს ლექციას,დაუკაკუნებლად არ შევარდე,საქმეს უარესად ნუ გაართულებ.

მომეცი ხელი ...4...

"საით?" ზუსტად წამებში შეძლო სმსის მოწერა. არც ეს შევიმჩნიე ისე გავაგრძელე გზა. "ეჭვი მაქვს, გინდა გამოგყვე :) " "რა? " "როცა ცდილობ დამაიგნორო, მაშინ უფრო ვმოქმედებ ჩემი წესებით :) " "აბა განმანათლე..."

ნუთუ შეგიყვარდი? (+16)

მე ნენე გასვიანი ვარ 24 წლის. ვსო მხოლოდ ეს, არც იმის სურვილი მაქვს გარეგნობაზე დავწერო რამე. "ჩვეულებრივი" ვარ რაა. კიდევ 3 საათი გავიდა.. უაზროდ ვზივარ და იატაკს დავჩერებივარ.. უკვე ეს მომენტი აღარ მეზიზღება ანდა შეჩვევის მომენტია. აი მაგალუთად

არაფერი,უბრალოდ ყველაფერი (22 თავი)

-წავიდეთ?-ვკითხე,ანგარიში გადავიხადე და კაფიდან გამოვედით. -სად გინდა წასვლა?-მკითხა უეცრად. -ადგილები გამოგელია?-გამეცინა. -არა...უბრალოდ...არჩევის უფლებას გაძლევ. -რასა და რას შორის? -რბოლა თუ ბრძოლა წესების გარეშე? -მერი...ახლახანს არ მოხვედი

ძველი "მე" წინა წელს რაჭაში დავტოვე (თავი მესამე)

მიჩქარდებოდა და ყველა ნათქვამზე მასთან გავრბოდი-მწარედ ჩამეცინა-თავიდან გეგა ყურადღებას არ მაქცევდა თუმცა შემდეგ ისიც დამიახლოვდა, ჩემთან ურთიერთობა გადაწყვიტა რაც სიმართლე გითხრა ძალიან გამიკვირდა. დღითიდღე ვრწმუნდებოდი რომ გეგა მიყვარდა და ისიც არ

ბიბლიოთეკა (დაიჭირე წამი) სრულად

უდიდესი განცდაა, როცა შეგიძლია შენი თითებით ის მელოდია შექმნა, რომელიც ადამიანის ყურამდე სასიამოვნოდ აღწევს და გულის მიმართულებით იწყებს სვლას. მსმენელკ ვერასოდეს განიცდის იმ გრძნობას, რასაც თავად გრძნობ, როცა შენი თითები გრძელი როიალის კლავიშებს

სამუდამოდ 7

-კაი ოღონდ იაკობ სამაგიერო არ გადამიხადო!(მე) -არა არა როგორ გეკადრება(იაკობი) გაეცინა მე შევედი და ჩავიცვი. რომ გამოვედი ცალი თვალით მიყურებდა ანაც და იაკობიც -რაა? (მე) -გიხდება(იაკობი) -დაგაკვდა დაო(ანა) სამივეს გაგვეცინა მერე იაკ