ჯოჯოხეთიდამ სამოთხემდე. თავი 1

შიშველ სხეულზე ნაზი გადასაფარებლის შეხებას ვგრძნობ,კოჭებიდან წამოსული ჟრუანტელი თმის ღერამდე აღწევს და აღმაგზნებს. გრძელ,უფლისგან ბუნებრივად ნაბოძებ ქერა თმას მკერდზე ვიფარებ,მისი ბოლოები მუცლამდე აღწევენ და სასიამოვნოდ მეხებიან, ათრთოლებულ ფეხს

შენიღბული ბედნიერება

ვჯღაბნე და წაკითხვის მეშინოდა.ფურცელზე ჩემი ტრაგედია გაწოლილიყო და იკლაკნებოდა. სიტყვებად ასაღებდა თავს. მაგრამ მითხარით რომელი სიტყვა ასახავდა ჩემს ტკივილს? ვერც ერთი.მე არავისთვის მსურდა

დრომ არ იცის დანდობა...

დრომ არ იცის დანდობა,საიდუმლოს განდობა,აღარ ვიცი შენდობა დამეკარგა კვლავ ნდობა დრომ არ იცის განცდები სიყვარულს ვერ გაცდები,გჯერა,რომ ბედს აცდები?აი,სწორედ აქ ცდები.დრომ ძლიერიც გამხადა

ჯვარედინი სიყვარული მაფიაში(თავი მეორე)

როგორ მთხოვდი რომ შენთან დავწოლილიყავი? ქალიშვილობას ჩაგაბარებო მეხვეწებოდი...-შანსი არაა არ ვიტყოდი.-ქვეცნობიერში გამჯდარი კი მქონდა ეგ აზრი მაგრამ რამ მათქმევინა არ ვიცი... რა იდიოტი ვარ... გავწითლდი

მიუწვდომელი (სრულად)

ჩემი რომ გიწოდო იმის მრცხვენია,თითქოს სამარცხვინო არც არაფერია,გარდა იმისა რომ შენ ხარ ფერია,ჩემთვის კი ღატაკი უწოდებიათ,იქ სადღაც ზევით ესე წერია: -შენ მისთვის არხარ ლამაზო ფერია,ეს კი იმ ერთის

ჩემი ძმაკაცის შეყვარებულს შეყვარებული ავახიე ( თავი 4 )

ზუსტად ორ წუთში ისეთი თავსხმა წვიმა წამოვიდა,მომენტალურად გავბედნიერდი. ჟაკეტი ჩანთაში ჩავაგდე რო დალპობას გადამერჩინა და ტვილდიანს ჩავეხუტე. ვერ შევამჩნიე როგორ მივუახლოვდით სიცილით და ცეკვა-ცეკვით სახლს.

ადამიანო!

და მაინც რას ეძებ ადამიანო? რომ ამ ძებნაში ყველაფერს კარგავ...რაუნდა ადამიანს ამ ცხოვრებაში? საერთოდ ვიცით რას ვეძებთ ან რას მოველით ცხოვრებიდან. არაფერიც არვიცით, ამ ლოდინში უფრო ვკარგავთ.

გულის ძახილი.თავი 1

-ასეა,დღეს მე მოგიტაცე.აკისკისდა სესილი.-მომიტაცე? ის რაც მე უნდა გამეკეთებინა,შენ გააკეთე?სირცხვილით ეს სად ვთქვა.იცინოდა ლუკა.-მოგიტაცე,მაგრამ ძალადობა არ დამიგეგმავს.-ძალადობა?ამასაც უნდა ველოდო?

კაკუნი

დანგრეულ შენობებს სიძველის სუნი აქვთ, მარტოობის განცდას დაატარებენ და მათში მომწყდეული ჰაერიც სუნთქვის ნაცლად სულს გიხუთავს ... დაბზარული კედლები და ადამიანის ნაოჭები ძალიან ჰგავს ერთმანეთს..

კაფანდრა [18]

-ხო..._ჩაფიქრებულმა წამოიძახა და განაგრძო. _ იატაკზე რატომ უნდა მეტკინოს ზურგი, ეს საწოლი არ მოგწონს?_გულუბრყვილო გამომეტყველებით იკითხა და თარაშის გაოგნებული სახის დანახვისას ქვედა ტუჩზე იკბინა. _სისულელე ვთქვი, ვიცი. _ხელები მაღლა ასწია და