ბედნიერების რეცეპტი (მეათე თავი)

ალბათ, ძნელი მისახვედრი არაა, რომ ბიუროკრატიულ მომენტებს, დოკუმენტების მოწესრიგებას და ბავშვის ოფიციალურად შვილად აყვანის პროცესს თეკლე და აკა აღარ დაელოდნენ, თორნიკე თავშესაფარში არ დატოვეს და თბილისში მათი თანხლებით წამოვიდა. ბედნიერი იყო ბავშვი,

69 დღე ტყვეობაში ( თავი 7)

-ახლა დაიჩოქე! -რაა? რატომ?-შეშინებულმა ამოილუღლუღა გოგონამ და ლიამს მიაშტერდა. ლიამს არაფერი უთქვია,გოგონას მხრებზე ხელები დააწყო და ქვევით დაქაჩა,ლილემ კი ზეწოლას ვერ გაუძლო და მუხლებზე დავარდა. -მინეტს გამიკეთებ!-ლიამის სიტყვები განაჩენივით

გამიუცხოვდი

გამიუცხოვდი.. შენი თვალებიდან სითბოს ვეღარ ვამჩნევ და მეტირება.. უკვე თვეებია აღარ გამიღიმია.. დღეები ჩვეულებრივ ღამეებს დამესგავსა.. ისევ ზამთარი.. ისევ აივანი.. ისევ უგვირილობა.. არეული ემოციებით.. ფიქრებით..

სილურჯე

ლურჯია დღეს ცა, როგორც არასდროს, თითქოს უყლუპია მთელი საღებავი. ურცხვად იყურება, წელში გამართული სულაც არ ადარდებს, მას ეს განთიადი. მთვარის სილურჯეში

ადამიანის ბუნება

არ გიფიქრიათ, რომ ჩვენი და ბუნების ხასიათი ერთმანეთს ჰგავს? არ გიპოვიათ საკუთარი თავი მრისხანე გრიგალში ტოტებს რომ ამტვრევს და ბუმბერაზ ხეებს დრეკს? თავსხმა წვიმაში? თოვლის ფიფქებში? ღრუბლების გრიალში? ცაზე გაკლაკნილ ელვაში? განა გაზაფხული კარგ

7.მხიარული რომანი

-არა! ანა გამოფხიზლდი! ანააა! იცოდე მოგკლავ! ვერ გადამირჩები! ანაა!-თეკლა გაფითრებულ სახეს დაჰყურებდა, მთელი არსებით გრძნობდა ვენებში მჩქეფარე სისხლს, წითელ, მაცოცხლებელ სითხეს, ყველაზე მთავარს, ყველაზე ბინძურს, ყველაზე სუფთას, ყველაფრის

ლელო (თავი 13)

ნეტავ, დრო არ გასულიყო. იქ გაჩერებულიყო. რა არის დრო? ეს ჩვენვე, ადამიანებმა შევქმენით და ახლა ვწუწუნებთ. ხო, ხო ჩვენ შევქმენით! აბა, თავიდან მზე ამოდიოდა და ჩადიოდა, წელიწადის დროები ერთმანეთს ცვლიდნენ, თვეები - თვეებს, კვირები - კვირებს, დღეები -

ვნებიანი თვალები - სრულად

-რატომ მიყურებ ასე ... - სიცილით ახედა გაშეშებულ მიშოს. - ვცდილობ რომანტიული გარემო შევქმნა , მაცადე ! - გააჩუმა და მისი ტუჩებისკენ დაიხარა . - ეს ნაყინი აქ არ მომწონს ... - ოდნავ შეეხო სახეზე მოცინარს , რომელიც წამში დასერიოზულდა და მისი სიახლოვით

მწვანე #2

გვიანობამდე მომიწია მუშაობა ასალაგებელი იყო მაგიდები,ნეტავ ნანიკო მხედავს ხო გადამამტვრევდა ამ თეფშს თავზე. ვიცი,რატომაც და ისიც ვიცი,რასაც მეტყოდა,რამე გაკლიაო და მერე ისევ ჩხუბი იქნებოდა და მეტი არც არაფერი. ნიკამ მეც ვრჩები,გეხმარებიო. -ნიკა, ის

სიკვდილი სიყვარულისთვის

იზაბელის თვალთახედვით: დილით გამაყრუებელმა საყვირის ხმამ გამომაფხიზლა.შემზარავი ხმა ასევე შემზარავ ამბავს გვამცნობდა–მკა იწყეოდა. მალე უნდა ჩაგვეცვა და ხის მარიონეტებივით დავლოდებოდით განაჩენს,რომელსაც ნ სიკვდილი მოყვებოდა ან დროებითი,ტანჯული