იდუმალი

დიდი ხანია არაფერი დამიწერია,ახლა კი პატარა ჩანახატით გიბრუნდებით, ჩემი ცხოვრების პატარა მონაკვეთის აღვწერ, რომელმაც დიდი შთაბეჭდილება მოახდინა ჩემზე, უსაზღვრო ბედნიერებისა და ტკივილის გრძნობით მინდა ამ ამბავის გაზიარება თქვენთვისაც და მადლობელი

არსებობ?!

რაღაცნაირად, გულისწიაღში, მაინც მინდოდა, რომ ყველას მოვფერებოდი, - წიხლებს რომ მირტყავდნენ მაშინაც, რომ მიწუნებდნენ მაშინაც რომ ჭორაობდნენ, მაშინაც... სულ მინდოდა, ყოველთვის, - ყველას მოვფერებოდი. ახლაც მინდა...

თერაპია. პათოლოგიური სიყვარული

თუ ხმას ვერ გაწვდენ დილეგში, ჩაის მოგიტან ლოგინში. ცუდს ნუღარ ეძებ ლოდინში. ისევ და ისევ ბოდიში.

არჩევანი (თავი 8)

და აი შაბათიც დადგა. ნანუკა და ლენა 8 საათზე დამადგნენ თავს. მათი შემყურე ძალა მემატებოდა და უკვე მერამდენედ ვწირავდი მადლობას ღმერთს აღარ მახსოვს მათი ჩემს ცხოვრებაში გამოჩენისთვის. ბავსვებს ჯერ კიდევ სძინავთ მაგრამ მე ბარგი უკვე მმზადა მაქვს.

ბედისწერა (თავი 9)

ატირებული გარეთ გავვარდი,ისე რომ არავის შევუმჩნევივარ.ღმერთო ეს რა ბედი მაქვს ელიზბართან როგორმე ურთიერთობა უნდა გამოვისწორო თორემ მის დაკარგვას ვერ გადავიტან.რესტორანში შევედი და მაგიდას უჩუმრად მივუჯექი.

Siempre Staccato 5

სანდრო ჩემს სახეს ხელებში იქცევს და ყოველ მილიმეტრს ჯერ ნაზად, მერე კი მთელი ძალით მიკოცნის. ვგრძნობ, რომ რაციონალური აზროვნების უნარს სრულიად ვკარგავ. მთელს სხეულზე ცეცხლი მეკიდება და თავს ძლივს ვიკავებ, რომ ხმამაღალი კვნესა არ ამოვუშვა. სახიდან

***

ნეტავ ჩამობნელდეს ჩემს ქუჩაზე, წამით თვალთახედვა დაიკარგოს, ბევრს გიყურებდეთ და ვეღარ გცნობდეთ იქნებ, ამით ხმები მაინც დაიმდაბლოთ.

თვალები (თავი 2)

ოთახში ვზივარ, ძალიან მეცნობა აქაურობა. ცისფერი კედლები, პატარა საწოლი, ირგვლივ ყველგან სათამაშოები ყრია. მგონი ეს ჩემი ოთახია, სარკეში ვიხედები და მეც 6 წლის ბავშვს ვგავარ. უცბათ კარები იღება და ჩემს ოთახში დედა და მამა შემოდიან.ჩემს წინ დგანან და

სიმპათიური სტუმარი ( 15 თავი)

იქ ჩამძინებია. გაბრომ კი გაუღვიძებლად წამომიყვანა. - სულ ხელშიაყვანილი მოგყავდი? - რავი მანქანით არ გამჭირვებია, თან იმდენად მძიმეც არა ხარ. - ცუდი ბიჭი ხარ! - მაშინ შენც ცუდი გოგო გამოდიხარ, რადგან მე შემიყვარე. - მითხრა და თვალებში შემომანათა

გთხოვ არ წახვიდე, უშენოდ ვერ ვიცოცხლებ (თავი4)

-სანდრო სად ხარ? -რაიყო ბიჭო რა ხმა გაქვს ხომ მშვიდობაა? მე და ნიკა ჩემთან ვართ. -სასწრაფოდ შემხვდით რაზბორკაზე მივდივართ. -რა რაზბორკაზე გაგიჟდი? რა ხდება ხომ მშვიდობაა?