დაჩი.ანუ გზა ბედნიერებისკენ (მეორე თავი)

მირჩიეთ გავაგრძელო?ისევ მაკლდა და მენატრებოდა მაგრამ როგორც შემეძლო ამ გრძნობას ვინახავდი ჩემში 21აგვისტო მიყვარს ბათუმი,ხალხმრავლობა პირველი კურსის მერე ნამდვილად მჭირდებოდა ჩემს საუკეთესო მეგობრებთან ერთად დასვენება ანი,სოფო,ლუკა და რატი.ესენი

წარსულის სიყვარული (ნაწილი 17)

-ჩემი ბიჭი ყველაზე მაგარი იქნება,ამიტომაც არაფერიც არ მოუვა -არაფერიც,გოგო იქნება დედიკოსავით ლამაზი,,,ენა ბავშვურად გამოვუყავი -ჩემი ბიჭი გოგო არ იქნება

სულის აგონია

ყელში ბურთივით მაქვს ბოღმა გაჩხერილი სული ისე ყვირის ხმაც კი ჩაეხლიჩა... ირგვლივ სამყაროა ისე სახეცვლილი მარტო მე კი არა მგონი ღმერთიც შეიშალა...

იმედის შუქი / light of hope თავი 10

ეს თავი უფრო ზოგადიაარვიცი კარგი გამოვიდა თუ არა ველი შეფასებებს ვერც გავიაზრე რამდენ ხანს ვიყავით ასე თვითონ რომ არ გაჩერებულიყო ვერ მივხვდებოდი,შუბლი შუბლზე მომადო, მის გახშირებულ სუნთქვას ვგრძნობდი ნუთუ რაც მოხდა რეალობა იყო?ვერც ცუდს ვამბობ ვერც

ბედნიერება წვრილმანებშია (ყავა).

ალბათ, ყველას გეცნობათ სიტუაცია, როდესაც სხედხართ მყუდრო კაფეში ცხელი, არომატული ყავით სავსე ჭიქის თანხლებით. ფანჯრიდან თვალს ადევნებთ, როგორ ეხეთქებიან ფიფქები მიწას; მთელი ქალაქი გამოცოცხლებულია. თქვენ კი მშვიდად ტკბებით სითბოთი და არავინ არ

სინათლის სხივი...(7)

ორი დღე ისე გავიდა საერთოდ არაფერი გაეგო იკას ნინასგან.ხან სალოს მიუჯდა როცა ტელეფონზე ლაპარაკობდა იმ იმედით,რომ ნინა იქნებოდა,ხან ნინოს მიუჯდა ნინას მშობლებზე ჩამოაგდო ლაპარაკი რა კარგი ოჯახია,კიდე დავპატიჟოთო.რო აგარ იცოდა რა ექნა ბიჭებს მიწერა

შენი ჩახუტება ოცნებად მექცა

ძაან კრიტიკულები ნუ იქნებით :(( მეძახი შენსკენ არ ვბრუნდები,ცდილობ დამეწიო მაგრამ ვერ მეწევი მივრბივარ ვცდილობ თავი დაგაღწიო მაგრამ ვერ მეწევი. როგორ მეძახი როგორ ვვარდები მიწაზე როგორ მოდიხარ და შენს თბილ ხელებს ჩემს სახეზე დაატარებ დენდარტყმულივით

ლუკა კუხიანიძე - ციტატები

ლუკა კუხიანიძის ციტატები სხვადასხვა პროზაული ნაწარმოებებიდან, ლექსებიდან, ინტერვიუებიდან. ]კომენტარი: ზოგი ციტატა ამოღებულია სოციალური ქსელიდან და ავტორისეული ავთენტურობა არ არის ოფიციალურად დადასტურებული. თუმცა კი, ვარაუდი იმისა, რომ რომელიმე

ბაბი და დამიანე (დასასრული)

დამიმ მარიტას ხელი მკავში ჩაავლო და ტყისკენ წავიდა.მეც მათ მივყევი უკნა.ტყეში შევედით და დიდი ხის უკან დავჯექით.თვალწინ უტას სხეული მედგამ,მისი გალურჯებული და გაყინული სახე. მინდოდა მეყვირა მეწივლა მაგრამ რაღაც მაკავებდა განძრევის უფლებას არ

ტყე VII

-ასეა -ვისი სისხლია? -ლუსის-სიცილს ვიწყებ და ვხვდები რომ სენი სწორედ ისეთია როგორც ახლანდელი სარა -რით დაიმსახურა? -ღ ა ლ ა ტ ი თ-ვმარცვლავ