ღამე ორი ცის ქვეშ (თავი 3)

-ძალიან ლამაზი ხარ,ვიდრე სურათებში...-დაბნეული ჩანს,სიტყვას სიტყვაზე ძლივს აბამს..არაფერს ვეუბნები,მხოლოდ ვუღიმი..შემდეგ მახსენდება,რომ ოფლიანი ვარ,სალხში უნდა წავიდე და გადავივლო,ვემშვიდობები,თუმცა ის უარზეა.. -ზღვა რისთვისაა?-მეკითხება და ზღვისკენ

ჟურნალისტი ერთი თვით (8)

კი,უბრალოდ ცუდი სიზმარი მესიზმრა . მთელი სხეულით ამეკრო, ისე უცებ დავმშვიდდი თითქოს არაფერი მომხდარიყო. თმაზე ნაზად მეფერებოდა ⁃ ჩემს გვერდით არასდროს არ უნდა შეგეშინდეს ,- ყურში ჩამჩურჩულა.

ვემშვიდობებით ზაფხულს!

მხოლოდ მთებშია თავისუფლება და ზღვა დღეს არის რუჯის მიზეზი. ღიმილიანი,ნაზი დღეები და მეგობრები არს მოგონება. ტანით სოფელში,სულით-კი სხვაგან, ათასი გრძნობა გამძაფრებული, ზღვის ხმაც კი არის უკვე სხვა რაღაც, თითქოს ცხოვრობდე ძალიან ბევრგან.

ზებუნებრივი (თავი მეხუთე)

დილით რომ გამეღვიძა,ალექსი ოთახში არ დამხვდა.გუშინდელი ღამის გახსენებაზე გამეღიმა და ამავდროულად შემეშინდა."რა იქნება შენმდეგ" მხოლოდ ეს მიტრიალებდა თავში,როდესაც ტელეფონი აწკრიალდა. "რა ცუდია როდესაც უყვარდებათ და შემდეგ კარგავენ არა?მეცოდები.შენი

ბლა ბლა და კიდევ ერთი მეოცნებე (3)

-მე ევა.და უბრალოდ გავჩუმდი,არ ვიცოდი რა მეთქვა,მსგავსი სიგიჯე არ ჩამიდენია არასრდოს და საერთოდაც არავის მიმართ არ გამჩენია ესეთი ვნება.

მათხოვარი (10 თავი)

მეათე თავი არის მომენტი, როცა გგონია რომ საკუთარი შესაძლებლობების მაქსიმუმი გააკეთე, გეტკინა, მაგრამ მოითმინე, გეწყინა, მაგრამ აპატიე. როცა ფიქრობ, რომ ყველაფერი თავზე დაგემხო, დაგენგრა თუკი რამ ძვირფასი გქონდა. მიკვირს, საერთოდ აზროვნების უნარი

სიჯიუტე ბედნიერებას დაგაკარგვინებს 11

-გამარჯობა,ლამაზო,როგორ ხარ?ახლა მოყევი ვინ დააზარალე და როგორ,-თან იცინოდა -ბექაა,ჯერ არავინ,-ვთქვი და გამეცინა -ჯერ?რა იყო აპირებ?იმედია მიშო არ იქნება,-თან ხარხარებდა

მგონი შემიყვარდი (15)

-რაებს ლაპარაკობ მია?! რას ქვია რას გავხარ?! - ოდნავ დაბნეული ტონით "მისაყვედურა" და ჩემ წინ ჩამოჯდა... - შენ ჯერ კიდევ ის მია ხარ ვინ მე მიყვარს და როგორი მიაც არ უნდა იყო მე მაინც მეყვარები.. ესეთი მიაც მეყვარები გამხდარი და ფერწასული.. მე

შენ ჩემს დემონებს შემახვედრე...

გაღვიძებისთანავე მახსენდება ის, ვისაც უკვე 2 წელია ცხოვრება დავუკავშირე და ვისაც ყოველდღე ვხედავ, ვხვდები, ის ვინც ჩემს ცხოვრებას ფონად გასდევს, მახსენდება ნანგრევებად ქცეული ურთიერთობა რომლის გადარჩენასა და თავიდან აშენებას ვცილობ, მაგრამ რამდენად

სიყვარული თუ "ხალხმა რამე არ თქვას" თავი 2

- არ მინდა იქ შევჭამ რამეს ან საცხობში გამოვივლი და იმ კრუასანებსაც წამოგიღებ შენ რომ გიყვარს. მიყვარხარ დეე წავედი. ისევ ლოყაზე ვაკოცე და ისე რომ არც კი დავლოდებივარ მის დამშვიდობებას სახლიდან გამოვედი. დედამ ფანჯრიდან გამომაყოლა თვალი. როგორც კი