გოგონა, რომელმაც სამყარო შეცვალა #2

თუმცა ცხოვრება არც თუ ისე უსამართლო აღმოჩნდა, როდესაც ანასტასია უბედურებაში ბედნიერებას ეძებდა და ცდილობდა დაეძლია პრობლემები, სიბნელეში ნათელმა წერტილმა გამოანათა, ეს გოგონასათვის პირველი სიხარული იყო რომელმაც თითქმის რადიკალურად შეცვალა მისი

მოგიტაცებდი როგორც პატარას!! 1

დღეს ივნისის თექვსმეტია იმ ამბიდან ზუსტად 6 წელი გავიდა და ახლა კი მთელ თბილისში ხმა დავარდა ანასტასია ახვლედიანი ჩამოდისო. ვინ იყო ანასტასია ასე რომ ააფორიაქა მთელი თბილისი? ანასტასია გავლენიანი ბიზნესმენის შვილი იყო,იმ ამბამდე ხო იმ დიდ ტკივილამდე

გოგონა მწვანეში (5)

ნელი ნაბიჯებით ვუახლოვდები ფანჯარას და ვხედავ გზაჯვარედინს, დიდ მარკეტს, ირგვლივ კორპუსებს,ასეულობით მანქანას. სასტუმროოო...... საათს გაფართოებული თვალებით ვაკვირდები, უკვე თორმეტი ხდება. აღტაცებას ვერ ვმალავ და ვყვირი: -ლექციაზე დაგვაგვინდა ! ! ! !

ისევ მომენატრა... (თ.ჯ)

ისევ მომენატრა, ისევ და უბრალოდ, მომინდა მენახა ჩემს გვერდით უფალო... სიყვარულის მისას მე დღემდე ვუგალობ... რატომ გაქრა ჩემგან ის ასე უკვალოდ...

Different. (თავი პირველი) +18

-მოიცა თქვენ რა რბოლაში მონაწილეობთ?-ვკითხე მათ. მაგრამ ეს არ გამკვირვებია. მეც ხომ იგივეს ვაკეთებ. ორივეს ყურადრება მე მივიქციე. -ხშირად-მოკლედ მომიჭრა ლიამმა. მაინც არ მესმის როგორ ვერ ვნახე ისინი ერთხელ მაინც. -ძალიან კარგია. მეც -ვუთხარი მათ და

სიგიჟემდე მიყვარხარ !

ჩუმად გავივლი მდინარის ნაპირებს, უაზრო დღეა, წვიმას აპირებს არ მინდა წვიმა, ხასიათს ამირევს. გული ამდენ დარდს, როგორ დაიტევს მინდა ჩაგიკრა გულში ძალიან ცრემლები მომდის, რისი ბრალია? მინდა იცოდე მიყვარხარ ელე, არ ვიცი რა ხდება ამ წუთის მერე. ღრუბლები

ექიმი დეტექტივი 6

-ლილი აქ რატომ მუშაობ? მოულოდნელობისგან სანაგვეში ხაჭაპურს ტაფიანად ვაგდებ, მის შინაურულ ტონს და მოულოდნელ უკან წამოყოლას ვაიგნორებ და ვცდილობ მაქსიმალური სიმშვიდით და დალაგებული სახით გავუსწორო მზერა -სამსახური მჭირდებოდა ბატონო დემეტრე -არ გინდა

ყველაზე ლამაზ დედას...

მე შენ გიყიდე ძალიან, ძალიან ძალიან, ძალიან, ძალიან, ძალიან ლამაზი ყვავილები, პაემნის დაფასებად... ყვავილები, რომლებიც შენს ხელში უკვე - საერთოდ, საერთოდ, საერთოდ, საერთოდ საერთოდ, საერთოდ, არ ჩანდნენ ლამაზებად. ზაფხული მაგ შენს ბაგეზე ხვნეშის და

"კაცებო" ბრჭყალევში ჩაგიწერთ ამ სიტყვას

"კაცებო" ბრჭყალევში ჩაგიწერთ ამ სიტყვას და ისიც მრცხვენია ლექსი რომ გიძღვენით, რადგანაც რომ გხედავთ ტირილი მინდება დედიკოს აგინებთ სულ აღარ იბნევით. ნუ იტყვით კაცი ვარ არ დაიჯერება იმ დედებს აგინებთ ვინც გზები გიჩვენათ, სახლს გარეთ დგახართ და

საიდუმლო [13]

– სად არის? – შუა ღამეს გაეღვიძა კვლავ, ოთახს თვალი მოავლო და გვერდით მოწოლილ დედას შეშინებული ხმით ჰკითხა. – მოგიყვანა და წავიდა, – გაუღიმა მტკივნეულად ნინომ. – არ მოვა? – თითქოს მის ერთ ნაწილს სურდა, რომ თანხმობა ეთქვა, დანარჩენს კი სასტიკი