გაიღიმე, მე ვარ ბედი (თავი 2)

საღამოს რვაზე მანქანა ზუსტად იმ ადგილას გაჩერდა სადაც გუშინ ახლა აქ ყოფნას სიკვდილი სჯობდა. ტობიმ მღელვარება შენიშნა ცოლს და ხელი ხელზე დაადო.

თავნება ქალბატონი (თავი 8)

მართალია ბიძასთან კარგი ურთიერთობა არ ჰქონდა,მაგრამ ციხისთვის თუ გაიმეტებდა ვერ წარმოედგინა.ავთოს ბევრი დანაშაული აქვს ანდროს წინაშე,მაგრამ ამას არასდროს არ აღიარებდა და არც ახლა,როცა ანდროს წინ იჯდა,ერთ ნესტიან ოთახში,რომელიც პატიმრებისთის იყო

იასამნისფერი ომი

წვიმასაც ეტყობა სევდა... ქალაქიც მძიმედ სუნთქავს.თითქოს უსულო,გახუნებულ ბეტონის ჯუნგლებსაც კი გაეყინა არარსებული ბეტონის გული, გაეყინა რა , იგრძნო რომ აქვს ..

იმეფებენ დრონი

აქ მეფობდა და  კვლავ იმეფებენ დრონი. მეფენი ისვენებენ და აღარ ბრაზდებიან.

გაიღიმე, მე ვარ ბედი (თავი I)

ქალბატონო, ირის ეს წერილი მისაღებში ახალგაზრდა მამაკაცმა დატოვა, გვთხოვა თქვენთვის გადმოგვეცა ამბობს გოგონა და ახალ ნამშობიარებ ქალს ხელშო ოთხად მოკეცილ ფურცელს აძლევს.

შენ ხარ აისი XI თავი

მისმინე,ხომ იცი, რაც არ უნდა გააკეთო მე ყოველთვის გეყოლები და ყველაფერში გქონდეს ჩემი იმედი თუ გაგიჭირდება ერთი ზარი და ,ეგრევე შენთან გამოვბრინდები, როგორც არ უნდა დამიჯდეს.მელისამ საპასუხოდ გულში ძლიერად ჩაიკრა ლუკა. “იმაზე მეტი ხარ, ვიდრე

დასაწყისი ( 6 )

- ჩვენს სახლში? -ელენემ წარბები შეჭმუხნა მაგრამ მალევე გაიღიმა, -ისე მართალი ხარ, სანამ ერთად ვცხოვრობთ ჩვენი სახლი ჰქვია. - სანამ ერთად ვცხოვრობთ? ვნახოთ, ვნახოთ... -ღიმილით ჩაილაპარაკა და სწრაფი ნაბიჯით მიმავალ ელენეს უკან მიყვა.

სამყარო შენი თვალებით (ნაწილი 3)

გონს რომ მოვედი  ალბათ უკვე შუაღამე იქნებოდა.გადაწეული ფარდებიდან სუსტად,მაგრამ მაინც აღწევდა ლამპიონების ნათება.ოთახში მხოლოდ ღამის სანათი ენთო.წამიერად გამახსენდა მომხდარი და სხარტად წამოვჯექი.მაშინვე თავბრუ დამეხვა და საშინელი თავის ტკივილი

ომი

დღეს მგონი მარტო ვარ... არავინ არი...უძილობა მაგრამ ნასვამი, ცოტა დალია... სახლში დაღლილი მოსვლის შემდეგ დივანზე გაქნეულ ქურთუკივით გდია, უმოქმედოა, არაფრის თავი არ აქვს...

ფიქრებით დიალოგი თავი 9

საჯდომი პირდაპირ მის ვაჟკაცობას მივაჯახე და მეთვითონვე დამიარა უცნაურმა გრძნობამ - გეყო ანი გეყო! არაამქვეყნიური ხმით მითხრა