''მთვარე,ჩემი მეორე ნახევარი'' (7)

რა სულელი ვარ როგორ დავიჯერე რომ მოვწონდი! რატომ არ მიმართლებს არაფერში! მანაც დამინახა შემომხედა და მაშინვე უკან გავბრუნდი და ბარიდან გამოვედი,სწრაფი ნაბიჯებით სასტუმროსაკენ წავედი. -ანი! მოიცა! უკან მივიხედე და ცოტნე მომყვებოდა.

მაინც მიყვარხარ ( 2 თავი )

თბილისში დაბრუნებისთანავე შევუდექი სასკოლო მზადებას, ცოტა ნაადრევად მაგრამ მიყვარს როცა ყველაფერი წესრიგში მაქვს. წელს გამოცდები მაქვს და სწავლას მეტი დრო უნდა დავუთმო. ძირითად დროს სახლში ვატარებ ჩემი მშობლები მუშაობენ, უფროსი ძმა კი საღამოს გარეთ

ნათელი წერტილი (1 თავი)

მის დედაც!... -სახეს ვისრეს და გამოფხიზლებას ვცდილობ, თუმცა რა აზრი აქვს? მაინც ბარში უნდა ჩავიდე, ერთი-ორი ჭიქა ვისკი არ მაწყენს. თავის ტკივილსაც მომიხსნის და უკეთეს ხასიათზეც დავდგები. მაგარი ცხოვრება დამიდგა, აღარც სახლი, აღარც ოჯახი, აღარაფერი.

რა ავირჩიო სიკვდილი თუ სიცოცხლე?

-განგა, ადექი ახლავე, შენთვის დავაყენე მაღვიძარა.-ოთახში დედა შემოვიდა, და თავზე წაფარებული საბანი გადამაძრო.-საღამური კიდევ არ გაცვია?-დამიკივლა ქალბატონდა ქეთიმ და ჩემს ამოჩემებულ, უკვე საკმაოდ გაცრეცილ მაიკაზე მიმითითა. -ამას რას ერჩი დე?-თვალებ

სამუდამოდ ჩემში დარჩები(6თავი)

-მოკედ, ნიკა დავფიქრდი იმაზე რაც ორი დღის წინ მითხარი, ორი დღეა სულ მაგაზე ვფიქრობ და მინდა ბოდიში მოგიხადო, რომ ამდენი ხნის განმავლობაში ასე ცუდად გექცეოდი. არასოდეს გიკარებდი, შენი საქციელი ყოველთვის მაღიზიანებდა, მაგრამ ეხლა ყველაფერი პირიქითაა,

...

წლები რომ გავა და მისი ჩახუტება რომ გაგახსენდება. იმედი რომ აღარ გექნება მასთან ჩახუტების. რომ უყურებ და ხელები გეყინება. საკუთარ გულისცემასაც რომ ვერ გრძნობ და ემოციასაც რომ ვეღარ მალავ. აი ცრემლები რომ მოგდის და უკანასკნელი ძალებით იკავებ.. ამ დროს

საუკეთესო მელოდია

ფერადი ილუზიებისთვის ახლახან მივხვდი ხო აქამდე არმჯეროდა რომ თუ ადრე დავწვები ადრე ავდგები, ან პირიქით მე ეხლაც არმჯერა, მაგრამ პრაქტიკამ დაამტკიცა რომ ჯანსაღი ძილი ჩემს დეპრესიას კი არ კურნავს, არამედ პირირქით წიხლებიდ ადგება და ტკენს _ხო ტკენს

ბარიერი. -19-

-ყველაფერი ძალიან კარგად იცოდი, ჩემი გამწარება გინდოდა. -აქ უკვე წამოვენთე და ვეღარ მოვუთმინე.

შენს მერე..

იცი როგორ მენატრები? ვერც კი წარმოიდგენ.სადღაც, სულის სიღრმეში ყრუდ მტკივა შენი არყოფნა. სიცარიელეს არ ვგრძნობ რატომღაც.მხოლოდ სევდა, რაღაც საოცრად ბნელი და მძიმე.გიხსენებ და ყოველთვის როცა გიხსენებ მეღიმება,ვერასდროს, ვერასდროს ვტირი.არადა ყელში

უსახელო (თავი 5)

გავიდა ერთი კვირა. დემე აღარ გამოჩენილა. პირველი ორიდღე ველოდი როდის გააჩერებდა მის შავ მანქანას ჩემი მანქანის გვერდით. შემდეგ დამავიწყდა. აი ასე უბრალოდ. ვინმეს რომ ეკითხა დემე აღარ გამოჩენილაო ვეტყოდი ეგ ვინ არისთქო, ისე ვიყავი უკვე სამსახურის