გზაჯვარედინი (თავი 16)

-გამარჯობა, სესილია!- იმდენად ამაზრზენად ეჩვენა მისი პირიდან წარმოთქმული ,,სესილია" -გამარჯობა-მოვალეობის მოხდის მიზნით დაუბრუნა პასუხი და გვერდის ავლა სცადა. უხეშად რომ ჩააფრინდა მკლავში აკა.

ერთი კვირა ერთ ოთახში (მეათე თავი)

ლუკას, ჩვენ სუფთა ფურცლად ვიბადებით; მერე კი ყოველი ადამიანი, რომელიც ჩვენს ცხოვრებაში ხვდება - ღრმად აღწევს თუ ირიბად ჩაგვიქროლებს - წარწერას ტოვებს მასზე; ზოგი გრძელს, ზოგი - მცირეს, ზოგიც მხოლოდ სასვენ ნიშნებს სვამს. არ გეგონოს რომ სასვენი

მექალთანეს სათამაშო 13

– საერთოდ არ ვწუხდები ქართველო. სიცილით უთხრა ჰარლიმ, ელენეც მიხვდა რომ კამათი არ ღირდა წინა სავარძელზე დაიკავა ადგილი და ღიმილით უთხრა. – რადგან არ იშლი შენსას ჰითროუს აეროპორტისკენ.

შენ ხარ აისი. I თავი

ასაკთან ერთად ჩემი შეხეედულებები უფრო მკაფიო ხდებოდა და მეტად ვხვდებოდი, რომ მე ამ ყველაფრის ნაწილი არ ვიყავი და რაც არ უნდა მომხდარიყო, ვერასდროს ვერ გავუგებდი, მათ შორის, მშობელ დედასაც კი.

ილუზია

- მიწიდან ზეცამდე ამსკდარი გოდებით, ქუჩიდან ქუჩამდე ნათრევი იმედით, მხოლოდ არსებობით და არა ცხოვრებით, შევწუხდი და ასეთ დასკვნამდე მივედი...

დღიური ჰარემიდან, თავი 2

ნაქშიდილ სულთანი (შეჰზადე მაჰმუდის დედა) სასახლის ბაღში მოუთმენლად სცემდა ბოლთას, ღამისთევით დაღლილს ყირმიზ სახეზე თვალის უპეები ჩაშავებოდა და ჯერ კიდევ ახალგაზრდა შუბლის ნაოჭები დატყობოდა მოქუფრული იერს, რომელსაც მხოლოდ ახლოს მდგომი სეფექალები თუ

პატარა მატყუარა

ყველაფერი იწყება ერთი დიდი გარიგებით, რონელიც მოითხოვს ნიტა იყოს ერეკლეს მენეჯერი. გოგონა ძალიან აზარტულია ასეთ გარიგებებში. მითუმეტეს თუ მას ნიკა ეთამაშება.

სიყვარული გრძნობების გარეშე (IIნაწილი) 14 თავი

თორნიკეს და მარიანას ურთიერთობა რაღაცნაირად ერთ წერტილში გაიყინა, რომელიც არასდროს სცდებოდა მარიანას მიერ დაწესებულ ზღვარს

,,სიღრმე რომელიც ზედაპირზეა"

,,თოვლს ველოდები , სასწაულივით ველოდები თოვლს... ყველაზე მეტად ის მელამაზება- გაუკვალავი, შეულახავი თოვლი, სუფთა და წმინდა, ჯერ კიდევ რომ ინარჩუნებს პირვანდელ იერსახეს... მოდის და სიცივე მოაქვს, ამ დროს კი შენს ერთ ხელს მეორეს ჩაკიდებ რომ გაათბო, ეს

მექალთანეს სათამაშო 12 თავი

კიდევ ერთხელ უწევდა მშობლირი მიწის დატოვება და გამგზარება, კიდევ ერთხელ გაისროლა ბედისწერამ ცხოვრების ასპარეზზე საბრძოლველად, მაგრამ განსხვავება ის იყო, რომ აღარ იყო ის პატარა ბავშვი რომელსაც არ ქონდა მიზანი, არ იცოდა სად იყო რას აკეთებდა და სად