რიგითი საქმე, N101 (5)

როცა ორივე მოშორდა ერთმანეთის ტუჩებს, ხალხმა მხიარულად შემოსცხო ხელები ერთმანეთს და იქუხა აპლოდისმენტმა. ფიფიამ გაუღიმა დაბნეულ აფციაურს, კიდევ ერთხელ აკოცა, წამიერად და ღიმილითვე უთხრა:–წავედით.–სად? – გაუკვირდა მარიამს.–ეკლესიაში.

მეორადი ბედნიერება [სრულად (+დასასრული თავი 16)]

არაფერი ახსოვდა ანნას იმ ორი კვირიდან, გარდა სასამართლოს დღისა. მხოლოდ მოსამართლის სიტყვებს უსმენდა გაფაციცებით.. განაჩენის გამოტანისას ალბათ პეტრეზე მეტად ღელავდა.. პეტრე კი განაჩენის ნაცვლად, ანნაზე ნერვიულობდა, მის ღელვაზე,

ემოციებით სავსე მოულოდნელობა...(6)

გავიძრე ფეხსაცმელები და ჩაბნელებულ სახლში ფეხშველამ გავაგრძელე სვლა. სასტუმრო ოთახში შარფიც მოვიძრე და შემოსაცმელიც მივაყოლე...მე თუ ესე გავაგრძელე, ოთახში სრულიად შიშველი მომიწევს შესვლა -ოდნავ შესამჩნევი ხმით ჩავილაპარაკე და ჩემს სიტყვებზე

ხშირად სინანული გვიანია [სრულად]

- ანამარია!. - შეკივლა გოგომ და ექვსი წლის უნახავ დაქალს გადაეხვია. ანამარია კი უემოციოდ გაშეშებულიყო. მალევე მოშორდა ლილე. - როგორ შეცვლილხარ, გალამაზებულხარ და ხასიათიც ცოტა შეგეცვალა. - ცოტა? ჰაჰ, სასაცილოა. გოგონა რადიკალურად იყო შეცვლილი. ადრე

ტიტანი (4)

მაშინვე გაიქცა მისკენ და თან ლუკას უყვიროდა რომ მისი წყალში ჩაგდების ნება არ მიეცათ. ლუკაც, რომელიც აქამმდე იცინოდა და მხოლოდ იმაზე ფირობდა, რომ გოგო ჭკუას ისწავლიდა და ცოტა მორჯულდებოდა, მიხვდა რომ საქმე რაღაცაში იყო და დაბნეული გაიქცა მათკენ.

ჩემი "ჰოლივუდური" ამბავი. 2

რენტგენი, რომ გადამიღეს მშვიდად მამცნეს, ხელი მტევნის არეში გაქვთ მოტეხილი და გიფსში უნდა ჩაგისვათო.კინაღამ გული გამიჩერდა, მაგრამ რა მექნა. ისიც კი გავიფიქრე პოლიციაში ვუჩივლებთქო, მაგრამ აზრი? გადაიხდის ფულს და უცებვე გამოძვრება და აი მერე მართლა,

უდანაშაულო

უბრალოდ ამისთვის დრო აღარ მრჩებოდა…გვიან ღამით შინ დაბრუნებულს, შავი კნუტი, რომელსაც ლინდა დავარქვი, ფეხებზე მეალერსებოდა, სანამ მე საჭმელს ვუყრიდი თავის პატარა ჯამში.იმის გამო, რომ იაპონური ყოველთვის ყველაფერი მომწონდა საწოლის ყიდვას იატაკზე ძილი

რად არ ჩანხარ, ჩიტისგულავ

ახლა მე შენს მონატრებას ვეფერები... გაზაფხულდა. ის წარსულის ჭრელა-ჭრულა მოგონება განადგურდა... დავივიწყე, თუმცა მერე კვლავ დაბრუნდა: მონატრება, უშენობა, რაც არ მსურდა...

ზღაპრული რეალობა (4)

-არა სხვა დროს იყოს-თავი გაუქნია უხერხულობის გასაფანტად-ახლა საქმეს უნდა მივხედო,თორე ისეთი უჟმური უფროსი მყავს მტრისაასს-მეამიტურად გაუღიმა და სწრაფად წამოხტა ფეხზე..კარის გაღებას აპირებდა უეცრად ჩაათაის დამშეულ მზერას და ირონიულ ღიმილს რომ

სლიზერინის პრინცის ისტორია,თავი 18

მეჯლისის მოახლოებასთან ერთად,მღელვარება მატულობდა.სამზადისი დასარულს უახლოვდებოდა.ბევრი ამყარებდა ამ მეჯლისზე და მათ პირველ ცეკვებზე იმედს,პირველი კოცნისა და ახალი ურთიერთობის იმედებს,მაგრამ მგონი აჭარბებდნენ.