სხვა დროს შეიძლება ვეღარც შეძლო ასე ტირილი.

მიაბიჯებ ქუჩაში, მიყრუებულ ადგილას. გვერდით ჩავლილი მანქანის ძრავის გუგუნი გაფხიზლებს ფიქრებში ღრმად ჩაძირულს. ყურთასმენას მუსიკა გიხშობს, ღმერთმა დალოცოს ყურსასმენის გამომგონებელი. ბოლო ხმაზე ისმის სიმღერა, რომელიც სულში გწვდება, შიგნეულობას გაცლის

წვიმის ქალი

ასეთ არაფრით გამორჩეულ ვითარებაში,სადაც ყველაფერი გაცრეცილი და წვიმის ფერი უნდა ჩანდეს,ყურადღება მიიქცია ერთმა ფაქტმა,ამდენ "მეჩქარება" ადამიანში,ერთი,მხოლოდ ერთი არ ჩქარობდა,არც არაფერს იფარებდა თავზე.ის იყო უნდა მეფიქრა გიჟიათქო,რომ გამახსენდა,მეც

მამაკაცი მეტროდან (ნაწილი პირველი)

-დილა მშვიდობისა ! -ცივი, უხეში ხმა მოხვდა ჩემს ყურთასმენას და ადგილზე გამყინა. -შენ არ მომესალმები? -ისევ უხეში და ზედმეტად ცივი იყო მამაკაცის ხმა. ისეთივე ცივი, როგორიც მისი გამოხედვა. ნელა მივტრიალდი მისკენ და ისევ შიშმა დამიარა მთელ სხეულში

მხოლოდ ერთი წესი არსებობს არ უნდა შეგიყვარდე - თავი მეოთხე

- ტუჩი მოვიკვნიტე და ვიგრძენი როგორ დამეცა წვიმის წვეთი მაჯაზე-წვიმას იწყებს წავიდეთ - მითხრა თუმცა ვიჯექი ფეხები მოკეცილი მქონდა ნახევრად და თავი მუხლებზე მედო-წასვლას არ ვაპირებ მიყვარს წვიმა შენ თუ გინდა წადი - ვუთხარი და თმები წელზე გადავიყარე

შენმა სიკვდილმა გამაძლიერა! (დასასრული)

სწრაფად განვლო ამ სამმა კვირამ, ქორწილი მოახლოვდა, ოთახში თეთრკაბაში გამოწყობილი ლიკა შემოვიდა და ხელში თაიგული ეჭირა, მისი სილამაზე ყველა ყვავილის სილამაზეს ფარავდა.. მისი მეჯვარე ნინი (ლიკას მეგობარი) ხოლო ჩემი სანდრო იყო.. ხელი იუსტიციის სახლში

ლიზა ჯაფარიძე (ნაწილი 11)

-რა მოხდა მითხარი? სად ვარ? თოჯინა? და ხელს დახედა.... ხელზე სრულებით არაფერი არ სჭირდა.... დიდი ხანი უყურებდა... შემდეგ ისევ რატის შეხედა, რომლელიც დუმდა... -გეფიცები ეს გაჭრილი მქონდა? სად ვართ? აქ როგორ აღმოვჩნდი? რა ხდება ვინმე ამიხსნის?

გული სევდას ვეღარ იტევს

"მოდიხარ სახლში, იმზადებ ყავას, ჯდები, ირგვლივ კი სიჩუმეა.. და ყველა ჩვენთაგანი თვითონ ირჩევს, რა არის ეს: მარტოობა თუ თავისუფლება..." გარეთ, ქუჩაში წვიმს, ისევე, როგორც შიგნით, ჩემში, ჩემს სულში. გარეთ წვიმის წვეტებით სათითაოდ ივსება გუბეები,

მარიონეტი

კიდევ ერთი დილა...ისევ გაათენე,არ დაგძინებია,..მთელი ღამე მათ,დედამიწაზე მოხეტიალე სულებს ელაპარაკებოდი...ბევრი რამ გითხრეს...ისინი ყოველ ღამე მოდიან შენთან და ძილის საშუალებას არ გაძლევენ...ეს სულაც არ არის ცუდი,შენ მათზე ყველაფერი

ფსიქო(ფატის) დღიური

მე ვარ ფატი, 13 წლის, დღეს დედამ ვიღაც ექიმი მომიყვანა სახლში.რაღაც უცნაურ კითხვებს სვამდა, მგონი დებილი ვგონივარ… თან ისეთი უცნაური სახელი ჰქვია… ისეთი ფერები აქვს, გულს მირევს. მისი ფერები უმრავლესობის სახელიც კი არ ვიცი. ძალიან ჭყეტელა ფერებია,

მოგონებების ზღვაში (2)

ძნელი გამოსაცნობი არიყო თუ ვინ შეიძლება ყოფილიყო შეტყობინების ავტორი. არვიცი რატომ მაგრამ რაღაცნაირად გულს გაუხარდა.. ლაშა შესაშური გარეგნობისაა.. ლამაზი სახის ნაკვთები, დიდრონი მწვანე თვალები, ნავარჯიშები სხეული..მმმმ.... დიდიხანი ვფიქრობდი მასზე,