უსახელო გრძნობა (1)

გაკვეთილები ნორმალურად ჩატარდა. ბიჭები რაღაც საქმეზე წავიდნენ. კატო და ნინა კი თავიანთ გზაზე. აღოჩნდა რომ ერთ უბანში ცხოვრობდნენ. გზასი ბევრი ისაუბრეს და ბევრი საერთო აღმოაჩინეს. საკონტაქტო ნომრები გაცვალეს და დაემშვიდობნენ.სახლში ასული დაიკოს და

მაღლა მთაში, ანგელოზი დავინახე!(11)

უცბად შეეხო მისი ცხელი ტუჩები და წამით სხვაგან გაუფრინდა გონება.სხეული გაუთბა და მამაკაცის ძლიერ მკლავებში მოქცეულმა ყველაზე დაცულად იგრძნო თავი.არასოდეს დაუფლებია ის გრძნობა,რომელიც ახლა დაეუფლა.სასიამოვნოდ გააჟრჟოლა და მთელი სახე აუწითლდა.მაინც

ლევან ხაჩიშვილი (8)

ორშაბათს კი როგორც ყოველთვის სკოლასთან დავინახეთ ბიჭები.რატომღაც ძალიან გამიხარდა მათი დანახვა ჯერ მათ ნახვაზე ასე არ ავმჩატებულვარ და მოვშვებულვარ.რა მომივიდა მე თქვითონაც ვერ გავიგე.-პრივეტ.-ვთქვი მე და ბიჭები გადავკოცნე.-პრივეტ.-მითხრა

რუტინა...

რუტინა მალე ბოლოს მომიღებს, დილით ადგობა,წასვლა სკოლაში. ეს გამოცდების ციებ-ცხელება, თან არც დათმობა მინდა არაფრის. რაღაც დებილი მედლის მონა ვარ, და,ალბათ, მალე თან წამიყოლებს.

პროლოგი, ანუ ვიწყებ!

პირველ რიგში, მოგესალმებით. ბევრი ვიფიქრე, დავრეგისტრირებულიყავი თუ არა საიტზე. ვწერ დიდი ხანია, მაგრამ ჩუმად, ჩემთვის და აქამდე უახლოეს ადამიანებსაც კი არ ვაძლევდი უფლებას ჩემი ჩანაწერები წაეკითხათ. ისტორიებს, რომლებსაც ვწერ, ჩემ ნაწილად აღვიქვამ

ვერსად გამექცევი 27

როცა გონს მოვედი თვალები ოდნავ გავახილეე... ჩემს ოთახში ვიყავი... კრესლოში საბა იჯდა თავ ჩაღუნული და აშკარად ღემა ფიქრებში იყო წასული.. ვერცკი შეამჩნია ჩემი გონზე მოსვლა და მეც მასთან საუბრის სურვილი არ მქონდა ამიტომ თვალები დავხუჭე და ველოდებოდი

მომავლის იმედი (3)

ძვირფასო დღიურო! მე ანა მონდგომერი ვარ, მთელი ჩემი ბავშვობა და საერთოდ მთელი 18 წელი ობოლთა თავშესაფარში გავატარე... ჰო მძიმე ბავშვობა მქონდა და საერთოდ ამას თუ ბავშვობა ჰქვია.

იდეალური აზროვნება 16

ნინა ადგილს ვეღარ პოულობდა, იცოდა, რომ უნდა გახარებოდა ახალი ამბავი, იცოდა, რომ რეალურად უნდოდა ასე მომხდარიყო, მაგრამ არსებობდა ერთი ძალიან დიდი, უსაშველოდ არაპოზიტიური „მაგრამ“

ღარიბი გოგოს მდიდრული ისტორია (18)

ესე სასიამოვნოდ დიდიხანია არ მძინებია... ვიცოდი რომ ჩემთვის ყველაზე ძვირფასი ხალო გვერდზე მყავდა და სრულიად უვნებელი... დილით ელენიკოს ტირილმა გამაღვიძა....

შიშის ნოტები! (ნაწილი მეორე)

ემოცია აღარ გააჩნდა, ერთი დღისთვის ძალიან ბევრი იყო, ზედმეტად ბევრი..შეპირებული მეორე თავი, მგონი არ მექნება პრობლემა ყოველ დღე ატვირთვაზე და ძალიან არგაგაწვალებთ, სულ რამდენიმე თავში დავამთავრებ..ისევ და ისევ ძალიან დიდი მადლობა ყველას, ძალიან