ბოლოს მაინც მოგარჯულებ (ნაწილი12)

-სანდრო ეხლავე გამიშვი ოთახში უნდა ავიდე უკვე აუტანელია შენი ასეთი ქცევები-არა...არსადაც არ წახვალ სალაპარაკო გვაქვს ნუ ცდილობ რომ სულ თავი ამარიდო-სულაც არა... სანდრო გამიშვი მეტკინა ხელები(ტკივილისაგან უკვე ვიკლაკნებოდი) -ხოო თურმე მტკივნეული

გიჟის აღსარება (თავი მეხუთე)

დავუძახე...გამომხედა.. მარი?ვაიმე რა შეცვლილი ხარ..ვერც კი გიცანი..–არაუშავს,მთავარია მე გიცანი..გავუღიმე..–ცუდად გამომივიდა მაპატიე..–არაუშავს საპატიებელი არაფერი გაქ.ლურჯი ტყავის კურტკა და ჯინსის შარვალი ეცვა..წინწკვლას გადაუღია..ეკლესიისაკენ

... დღე იყო ცივი...

დღე იყო ცივი,იმდენად ცივი რომ არ უჩანდა მზეს ერთი სხივიც..ჩვენ მივყვებოდით ნაწვიმარ ქუჩებს და გვიხაროდა წვეთები წვიმის. შენ მყავდი გვერდით საოცრად ტკბილი,მითბობდი ხელებს დაშაშრულს ყინვით,და შენი ღიმილი უზომოდ თბილი კურნავდა ყველა ჩემს ძლიერ

30 საათის შემდეგ ვნება და 11 წუთი

მის სხეულზე უმისამართოდ თამაშობდნენ მამაკაცის გრძელი თითები.გოგონა გაბრუებულიყო.თითქოს ძლიერი ნარკოტიკის ზემოქმედების ქვეშ იმყოფებოდა და კაიფში დაკარგულიყო,მაგრამ განა ეს არ იყო კაიფი?მბობენ-ბუნება ადამიანზე მოქმედებსო.არ ვიცი, ასეა თუ პირიქითაა.არც

მაპატიე...შემიყვარდა! (2)

...ცივად უმზერდა თავის ანარეკლს...რამდენი რამ შეიცვალა ამ ორი წლის განმავლობაში...გოგონასგან რომელიც მუდამ იღიმოდა და სრული ამ სიტყვის მნიშვნელობით სიკეზტეს აფრქვევდა,მისგან არაფერი დარჩენოდა...მისი იდესღაც სიყვარულით არასვსე გული,ახლა სიძულვილით

ძვირფასი განძი [5]

ზარანდიას გაეღვიძა პირველს, ღიმილით გადახედა უშფოთველად მძინარე ქალს. აბურდული თმები უწესრიგოდ ეყარა ბალიშზე, ცალი ხელი თავქვეშ ამოედო, ტუჩები ბავშვივით მოეკუმა და მშვიდად სუნთქავდა. უკვე რვის ნახევარი იყო, უნდა გაეღვიძებინა.

ყვავილების გამყიდველი (ნაწილი მერვე)

ისეთი „მოზუთხული“ იყო მარიამის წითელი კაბა ჩემ ტანზე რამის გული შემიწუხდა. უკვე კარგა ხნის მოსულები ვიყავით,მე კიდე ერთ ადგილზე დაკვესებული ვაცეცებდი თვალებს. -მარი საპირფარეშოში გავალ კაბას შევისწორებ-ვუთხარი გაგუდული ხმით -რა შესწორება გინდა

ჩემი ბიჭი(თავი 1)

გამარჯობა მე ვარ ელენე დვალი 16 წლის მაღალი შავი გრძელი სწორი თმით ჭაობისფერი თვალებით მყავს ძმა ნიკა 20 წლის სწავლობს ამერიკაში ბიზნესის ფაკულტეტზე სამწუხაროდ მშობლები ავტოკატასტროფაში დავკარგეთ ჩვენი მშობლებისგან მემკვიდრეობით

ჩემით არჩეული ცხოვრება

არადა ჯერ კიდევ არ გამიხელია თვალები. ვერვიტან უკვე ამ სკოლას!! როდის მოვრჩები ერთი სული მაქვს. რამე მაინც ხდებოდეს ამ დასაწვავში. ჩემს ფიქრებზე გამეცინა და ნელა ავიზლაზნე ლოგინიდან. ოოოი როგორ მეზარებოდა... ამ წვიმაში რა დროს სკოლა იყო

ყაზბეგი

ყაზბეგი მე დღეს შენმა მზემ გული გამითბო და შენმა მთებმა მონად მაქციეს,მ მინდა ცხოვრება მთაში დავიწყო, ჩემი გრძნობები წყაროდ ვაქციე. მე თვალი მომჭრა შენმა სიტურფემ შენს კლდის წვერებზე ჯიხვების ბრძოლამ და ლომისაზე მადლის სიუხვემ გამხადა შენი რიგითი