მარტო ჩემი(2)

-ხო ვიცი! მოიტყუა ლიზამ და შიშველი აეკრო ნიკას.. ვნებიანად აკოცა, ნიკამ მაღლა აწია და ლიზას ფეხები წელზე შემოიწყო, იქვე მდგარ საწერ მაგიდაზე შემოსვა.. და წარმოიდგინეთ რა ხმები გამოდიოდა ლიზას სახლიდან სიამოვნებისგან კიარ კრუსუნებდა ბოლო ხმაზე

ალბათ არაფერი

ქუჩის მოპირდაპირე მხარეს მდგომი ორი სხეული და შუაში უემოციოდ ჩავლილი ადამიანობა. დღესაც უცნაური სიმპტომები მაქვს: ყოველდღიურობად ქცეულ ხასიათში გრძნობების ნაკლებობა, თვალების ტკივილი უმიზეზოდ და მე ამას უფრო მზერის ტკივილს დავარქმევდი. ცხოვრება

მოულოდნელი დასასრული (10)

სრულ მდუმარებაში გაატარეს მთელი საღამო, უფრო სწორად უსიტყვოდ... თორემ საუბარს მაინც ახერხედნენ... თვალებით... ოთო ნინუცას თბილად უღიმოდა, ეს უკანასკნელი კი ნაზად აფახულებდა თვალებს. ნიკა კი ეშმაკურად უღიმოდა ქეთევანს, თანაც თვალს არ აშორებდა,

შენ ჩემი ხარ ლამაზო!... დ ა ს ა ს რ უ ლ ი

ერთ საღამოს დემე სამზარეულოში ჩავიდა მარიამმა სთხოვა ოთახის ტემპერატურის წყალი ამომიტანეო ...დემეც ჩავიდა ერთ ორ წუთში მარიამის განწირულმა ყვირილმა აიკლო სახლი ..როგორც სჩანს მარიამს მშობიარობა დაეწყო..ხელშიაიტაცა და პირდაპირ საავდმყოფოში

ყვარებია - გიორგი ბაზოიანი

ყვარებია მას ყვარებია ბევრი ცრემლიც ღვარებია რადგან იმ გრძნობასავით არავის არ ჰყავარებია ზღვასავით იგრძნობ რა ქარებია, - გაგრძელება სრულადში..!

ერთად (2)

მთელი საღამო ნინის ლაპარაკს ვუსმენდი, თუმცა ისიც საკითხავია ვიგებდი რამეს თუ არა, თითქოს სადღაც შორიდან მესმოდა მისი ხმა, მთელი ეს დრო იმ უცნობზე ვფიქრობდი, მაინტერესებდა საიდან იცოდა ნინის რომ ველოდებოდი, ბოლოს იმ დასკვნამდე მივედი რომ, ჩემი

აპოლო

კარები იღება, ჩანს პატარა ბიჭი რომელიც მოწყენილი სახით იწყებს ყურებას, ხედავს მამას ალკოჰოლით სავსე ჭიქა როგორ უჭირავს ხელში და თამბაქოს ნელა როგორ აბოლებს, აქვე დედაა ჩალურჯებული თვალით დაქანძული,ნაცემი რომელიც კისერზე ნაზად ხვევს ხელს მის შვილს და

ძვირფასი განძი [10]

ათი დღე გავიდა თომას წასვლიდან, ყველაფერი ჩვეულ რეჟიმში გრძელდება. დილით საბა ბაღში მიჰყავს, თვითონ კერავს, საღამოობით მეგობრებთან არიან. ანდრო კიდევ უფრო ურევს ტვინს, დაარწმუნა რომ ზარანდია ერთი

ქაოსური გრძნობები (3)

სრულ აგონიაში იყო ელენე. გაუაზრებლად მართავდა მანქანას და ისიც არ იცოდა სად მიდიოდა. ერთი ის იცოდა, რომ ამ მდგომარეობაში სახლში ვერ წავიდოდა. ასე თავისიანებს ვერ დაენახვებოდა. დედამისს გულს გაუხეთქდა. ვერც მიხვდა ისე მიადგა დიმას სადარბაზოს და უკვე

გამყრელიძე ( თავი 2 )

მეორე დღეს უცნობი მიზეზის გამო სკოლაში სიხარულით წავედი ნუცა გზაში შემხვდა და სკოლაში ერთად მივედით. სკოლის კარებთან ვიღაც ბიჭი იდგა დიდი თაიგულით ხელში - ეხლა ეს თუ ისაა გავაფრენ იცოდე. მითხრა და ჩაიცინა. ნუცა მართალი ყოფილა თაიგულიდან თავი ამოყო