ნაკრების გული (თავი 4)

- ერთი ჩვენს ფეხბურთის გოგოს დამიხედეთ... - ისევ იღიმის, მაგრამ ზუსტად ვიცი, ახლა ნაძალადევად. - საიდან ამხელა გამბედაობა?

ისევ შენ და ისევ მე, ჩვენი ოცნების ქარავანში... (თავი 7)

- მართა, პოპკორნი არ გაქვს? - რა პოპკორნი? - აბა ისე მიყურებ, მგონია, რომ “კინო” ვარ. - თემას ნუ უხვევ. - წარბი ამიწია.

შავი ქორწინება (თავი 4)

ალბათ იმიტომ, რომ თავად არასდროს ჰქონია სურვილი უკეთესი გამხდარიყო თვითონაც და ეს ქორწინებაც

შანიტა

შანიტა, სურნელი ჩემს თმებში იბნევა, სურნელი ლიმონის, მოცვის და ვარდების, მოკვდება ყველა ვინც დინებას მიჰყვება,- ვამბობ და უეცრად უფსკრულში ვვარდები.

და... გაბედავ? {ნაწილი II}

საწოლთან მუხლმოდრეკით ჩამომჯდარ მამაკაცს თავი ბალიშზე გოგოს ფერდაკარგულ სახესთან ახლოს დაუდია, ნატიფ თითებს გრძელ ფაფუკ თმაში ხლართავს, სევდიანი თვალით შესცქერის შუბლზე დადებულ ნაჭერს, მერე დახუჭულ თვალებზე დასცქერის, გონებაში მისი თაფლისფერები

შემიყვარე... /8/

-დარწმუნებული ხარ, რომ გინდა უკან დაბრუნება?-მეკითხება არადადეგების მიწურულს გიორგი. -აჰა... მინდა!-მკაცრად დავთენამხე და ფანჯრიდან თბილისის ხედით ტკბობა განვაგრძე.

ისევ შენ და ისევ მე, ჩვენი ოცნების ქარავანში... (თავი 6)

ვცეკვავდით ისე თითქოს მარტო ჩვენ ვიყავით, ვგრძნობდი ჩემში როგორ ბრძოლობდა სიყვარული და სიამაყე, ვგრძნობდი, როგორ მითრთოდა ხელები, მისი სუნთქვა თავბრუს მახვევდა და წარსულის მოგონებებში მაბრუნებდა.

სიყვარული გრძნობების გარეშე 6 თავი

-მარიანა მოხდა რამე?-თორნიკე სწრაფად მიუახლოვდა დაბნეულ გოგონას და ზემოდან დააცქერდა -მე

მაინც რანაირი დღეებია?

სიცხემ ისევ ამიწია, დარდსაც ვეღარაფრით ვემდურები, თურმე როგორ ძლიერ განიცდიან დღეებს სითბონაკლულს ბეღურები.

და... გაბედავ? {ნაწილი I}

ხელის კანკალით დააკაკუნა კარზე... კარის გაღება, საკუთარი ნაწილის დანახვა და ასლუკუნება ერთი იყო. ძლიერად ეკვროდნენ ერთმანეთს, თითქოს ერთმანეთის სხეულებში შესისხლხორცება სწადდათ. ორივეს სახეს უნამავდა მლაშე სითხე და მათ გარდა იქ აღარაფერი არსებობდა...