დემონი დედამიწაზე(2)

სიხარულით სავსე ვარ.17 წლის გოგოსთვის მგონია,რომ ზედმეტად სავსეც კი მაგრამ ამას დიდ ყურადღებას არვაქცევ რადგან არაფერია ცუდი იმაში რომ მიყვარს,მიყვარს თავდავიწყებით,უზომოდ, უაზროდ,ბრმად...ნაჩქარევად ვხტები საწოლიდან და თხელ საბანში გაბლანდული ფეხის

პატარა ქალბატონი 3

ბავშვებო ბოდიში დაგვიანებისთვის. იმედია წაიკითხავთ და თქვენს აზრს გამოთქვამთ .თვალები როცა გაახილა ადგომის სურვილი საერთოდ არ ქონდა და ძილის გაგრძელებას აპირებდა რომ არა კარზე ბრახუნი. ხალათი ჩაიცვა და თმააბურდული გატანტალდა შემოსასვლელში. -რა იყო

ფარულავა 19

- იცი როგორ მიყვარხარ? - ნწ.. - აი ასე- ისე მაგრად მომხვია ხელები ცოტაც და ძვლები ჩამემტვრეოდა..- გაიგე ახლა? - ხო..

მკვლელობის საღამო(4)

ამის შემდეგ მოხდა ისე რომ ცოტა ხნიანი სიჩუმის შემდეგ საუბარს მაქსი იწყებს. -შენზე არ ვსაუბრობდით.. -აჰამ,ესეიგი სულელიც გგონივართ.. -არა,ამის არ ვგულისხმობ,უბრალოდ შენზე მართლა არ ვლაპარაკობდით..

ლამაზმანი (ნაწილი 8)

ამ სიტყვების შემდეგ გულშ ისეთი ტკივილი ვიგრძენი,,,გონება დავკარგე აზრზე რომ მოვედი პალატაში ვიწექი,ყვირლი ავტეხე გიოს ნახვა მინდოდა,არვიცოდი ის გადარჩებოდა თუ არა და ამიტომ მინდოდა მასთან ახლოს ვყოფილიყავი.ფეხზე ავდექი და ძლივს გიოს პალატასთან

ზღვარის ორივე მხარე (თავი III)

აუზში 1 საათიანი "ომის" შემდეგ ყველანი ძალიან დავიღალეთ, გოგონები თანდათან ადიოდნენ ზემოთ, მეც ასვლას ვაპირებდი მაგარამ უცებ ვიღაცის ხელი ვიგრძენი მკლავზე. -ნინა, გინდა შენი ლურჯი ბიუსალტერი

საცდელი ვირთხა (ნაწილი3)

სკოლის დაწყებამდე 1დღით ადრე ძლივს მიშოვეს ბილეთი, ისიც ისევ და ისევ ბიძაჩემის დახმარებით მას ოზურგეთძში ყველა იცნობს ამიტომ, რომ ვიკარგები გზას მუდამ მისით ვაგნებ. რათქმაუნდა ამდენმა ხანმა სოფელში ჩემს კილოსა და დიალექტში...

გაიქეცი თავს უშველე

გამარჯობათ ამ საიტზე ახალი ვარ თუმცა ბევრი ისტორია წამიკითხავს აქ მეც ვწერდი ხოლმე ჩემთვის რაღაცეებს მაგრამ არ ვფიქრობდი გამოქვეყნებას , რატომღაც გადავწყვიტე სიახლე დამედო ეს ისტორია 2 წლის წინ დავწერე და დრეს შემთხვევით გადავაწყდი , ძალიან

მიყვარხარ...ყველაზე და ყველაფერზე მეტად

- ელენეეეეეეეეეეეეეეეეეეეეეეე - ელენე არ გესმის რომ გეძახი? - კიდევ 5 წუთი და ვდგები (ელენე) - არანაირი 5 წუთი (ნიკა) - კარგი ხოოო. ოო როგორ მეზარება 3 თვიანი დასვენების შემდეგ დილით ადგომა.

-ეს ომია? -სულაც არა ეს ჩემი ხასიათია - 2

-გირჩევია მოემზადო ზეგ იქნება წვეულება და იმედია კარგად მოიქცევი - ეს თქვა სახეზე ცინიკური ღიმილი აიკრა და ოთახი დატოვა მე კი კარებს ბალიში ვესროლე ისევ დავწექი და ტირილი დავიწყე.