... რომ არ უნდა გიყვარდეს ( 12 თავი)

– შეთვის მხოლოდ ერთი და ყველაზე მნიშვნელოვანი სათქმელი დამრჩა– შენ, ჩემი მზე ხარ ამ ბნელ სამყაროში. შენ, ჩემი ჰაერი ხარ, რომლითაც ვსუნთქავ. ჩემი გული მხოლოდ შენს გამო ძგერს თაკო. შენ, ჩემი არსებობის, ჩემი ბედნიერების საწყისი ხარ. ამ ქვეყნად

მიუწდომელი სიყვარული ნაწილი-7.

-აჰ,სულ მომცილდა ტუჩსაცხი. უეცრად ბრის გამაღიზიანებელი კომენტარი მომესმა,რომელმაც ყველას გასაგონად ხმამაღლა გამოაცხადა ეს და თან მაცდური ღიმილით გადმომხედა,შემდეგ კი შუა სუფრაზე ჩანთიდან პატარა სარკე ამოიღო და ტუჩსაცხის წასმა დაიწყო! ამაზე კი უკვე

ცივი შემოდგომა.

მიქრის დღეები,მიქრის ფოთლები,მოსდევს ზაფხულს ცივი შემოდგომა,და ისევ ფოთლებს ჰყვება ქარი როგორც სოფელი ჩამქრალი წყნარი.ტოტები შიშვლდება, ფოთლები წითლდება.დღეები ღამეს წამიერ მიჰყვება.კუდ მოშვერილი

კონტროლი

სიცივეს ვგრძნობ,შინაგან საუბრებს ვწყვეტ და მიხარია ! აი ახლა რაღაცას მივაგნებ.აი ახლა.ვზივარ და ველი.არაფერი არ ხდება ! მთელი ქალაქი თვალწინ მაქ და ყოველთვის ვიცი,რომ ხშირად იმას არ ვაკვირდები რასაც უნდა

მინდვრის ყვავილები (ნაწილი XI)

როგორ, ადგები და უბრალოდ წახვალ? ჰკითხა საკუთარ თავს. ვერ წახვალ, ვერ დატოვებ მას ვინც ასე ძალიან გიყვარს , უკარნახა შინაგანმა ხმამ. არა ვერ წავალ, გაიმეორა ხმადაბლა.საკმარისია! ჩემი ცხოვრების დატირება უნდა შევწყვიტო!

Him and I (თავი11)

სასტუმროში მისვლისთანავე ანა სააბაზანოში შევარდა გამოიცვალა და დასაძინებლად მოემზადა-დივანზე იძინებ-უთხრა სანდროს ისე რომ არც კი შეუხედავს და ლოგინს საბანი გადახადა-ამხელა ლოგინზე ვერ დავეტევით?

უდედობა უბედობაა (ნაწილი 1)

მ საშინელი დღიდან,უკვე 15 წელი გავიდა თვალებს რომ დავხუჭავ გუშინდელი დღესავით, გამოუტოვებელ კადრებად, გამივლის გონებაში ეს დღე, ისევ ახლიდან და ისევ ახლიდან იწყება ღია ჭრილობიდან სისხლდენა,

განყოფილება N14(1)

-ნორა გამოდი სწრაფად, უკვე ნახევარი საათია გიცდი.-მისაღებიდან მდინაზე ნახევრად ჩაიძუნებული გავკივივარ.-მოვდივარ.-სამზარეულოდან პირ გამოტენილი ნორა მესახება წინ.-შენ სულ როგორ უნდა ჭამდე, თანაც არც

“მოდი ვითამაშოთ” (დასასრული)

დიდხანს ეძინა ჩემს მუხლებზე. მე კი მის სუნთქვას ვიზეპირდები. ისეთი შეგრძნება მქონდა, თითქოს მის გულის ცემას მეც ვგრძნობდი. მისი სურნელი მაგიჟებდა, საფეთქლებს მიწვავდა და მაიძულებდა დამევიწყებინა გარშემო ყველა

თეთრი ჩიტი

ცხოვრებაში სწორედ ასე უეცრად მოდის უბედურებები და ასევე უეცრად გვევლინება ბედნიერება . არასდროს უნდა ჩავიქნიოთ ხელი ცხოვრებაზე. გახსოვდეთ დიდი შტორმის შემდეგ ცაზე ცისარტყელა გამოდის.