სანთელი

იწვის სანთელი,იწვის და დნება ჩამოეღვარა ნაზად ცრემლები. და გადავეშვი მე სალექსეთში რომელსაც ასე თავზე ვევლები.

პატარავ შენ ღირსი ხარ ბედნიერების (თავი 6)

მაგრამ დამიანე და სალომე ერთმანეთს წინაშე უძლურები ხდებოდნენ. ორივეს გულში ქარიშხალი იყო და ვერცერთი ვერ ხვდებოდა, როგორ ძლიერ უყვარდათ ერთანეთი. ყოველდღე როდესაც დამიანე და სალომე ერთნეთშ ვერ ნაახავდნენ, ან ერთნეთის ხმას ვერ გაიგონებდნენ, დილიდან

დავრჩი მარტო!

მზე ამოვიდა ცის კამარაზე, ყვავილმა გაშალა ყლორტები, გახარების ნიშნად, შენი ლანდი მოსჩანს ჩემს ფანჯარაზე, თითქოს გამიღიმა სიყვარულის ნიშნად.

უკუნეთი

აღარსად დამრჩა იცის ღმერთმა ნავსაყუდელი, დღეს იმისგანაც წამოვედი ვინც მე მინატრა, ველი აღსასრულს თვალახილული როგორც კურდღელი!

სად მიფრინავენ ჩიტები?!

მზე ისევ მთვარემ ჩაანაცვლა, ჩემი და იმ თეთრკანიანი ბიჭის გვამები მორგში მოათავსეს, ვერავინ ამოგვიცნო, ვერავინ მიხვდა რომ ჩვენ ვერგაფრენილი ჩიტები ვიყავით....

ცხოვრება ტკივილთან ერთად.თავი 7.

-შენ წამიერი გაელვება ხარ,რომელიც წარსულში დარჩა. -წამიერი გაელვება? ხმა ჩაუწყდა,ჰაერი არ ჰყოფნიდა და უკვე მისგან შორს წასულ მის წარსულს ცრემლებით აცილებდა.

არ შეგიყავრებ. მეორე ნაწილი 6 თავი

-მთვარის ქვა? -კი! მადონამ შენთვის გავაკეთე ეგ ყელსაბამიო. -ბედნიერებას უნდა ჩაებღაუჭო? -დედამიწაზე მაინც ვიყო ბედნიერი მანამ სანამ ჯოჯოხეთს შევერწყმები.

სიკვდილი სიცოცხლედ გარდაიქმნება?!

ქვეყანაში უკვე კარანტინის საათი დაწყებული იყო, მაშინ როდესაც ტელეფონი აწკრიალდა, როდესაც თვალები ეკრანზე გადაიტანა და ნაცნობი ნომერი დაინახა იგრძნო, თუ როგორ გამოტოვა გულმა რამდენიმე ფეთქვა, მაშინათვე აიღო საკუთარი მობილური და შიშნარევი ხმით

ჩემნაირი არავის ჰყავს

ჩემნაირი არავის ჰყავს, ის სულ სხვა ლამაზფერია, ის ჩემი სულის ნაწილი, ის ჩემი სიხარულია.

გზა ვარსკვლავებისკენ (მეორე თავი)

გოგოებს შევყევი გასახდელში, იქაც ოვაციებით დამხვდნენ. ნერვები უკვე აწეწილი მქონდა და მათთვის ყურადღება აღარ მიმიქცევია. ჩემი ნივთები ავიღე და გასახდელი დავტოვე. გამოსვლისას გოგონების გადაკვრით საუბარი გავიგე: - რა ჭირს?! მაგრამ ვის ადარდებს