მონოგამის აღსარება

მე თუ ვიცხოვრებ შენთან მე ვიცხოვრებ შენთვის და თუ ვიქნები ერთთან ვიქნები *ერთთვის

Jag släppte inte 18+ (თავი 2) /სრულად/

ერიკს თაიას საოცარი თითის ფალანგები თავისაში ჰქონდა მოქცეული. თაიამ არ იცოდა ერიკს სად მიჰყავდა, თუმცა გრძნობდა რომ წინ არნახული წამები ელოდა.

უცხომიწელი (ნაწილი პირველი)

ყოველთვის რაღაცნაირი ტიპი ვიყავი , ადამიანებთან ურთიერთობა არ მიჭირდა მაგრამ ყველა ასე ამღწერდა "რაღცნაირი უცნაური ხარ" რა მხრივუცნაური?? კაცმა არ იცის...

იქ, სადაც შენ ხარ

- აბა ვინ ვარ. -ჰმმმმ. ხატია? -არა -სიცილით ვუპასუხე. -ნინი? -არააა- კვლავ სიცილით -ნათია? -და აი ახსენა ეს სახელი და მაშინვე წამეშალა ღიმილი. ხელებიც სწრაფადვე მოვაშორე და მოვშორდი.

მესაათე (სრულად)

ორშაბათი დილა იყო. ღამის სიჩუმისგან დატყვევებული, ახლადგაღვიძებული, პატარა ქალაქი ნელ-ნელა ითავისუფლებდა თავს მინავლებული ბნელი წუთებისგან და რიგში ჩამდგარ მორიგ დღეს აღდგენილი ძალებით ეშურებოდა.

"ტერნერების ფერმა" (თავი 1)

"ამქვეყნად ყველაფერი წყალმა რომ წაიღოს და ის გადარჩეს, კიდევ ექნება აზრი ჩემს ყოფას, მაგრამ თუ მთელი ქვეყანა გადარჩა და ის დაიღუპა, სამყარო ჩემთვის გაუცხოვდება და აღარც მის ნაწილად აღვიქვამ თავს."

მესიზმრებოდა

მესიზმრებოდა კავკასიონი ცას მიბჯენილი,ფარული თოვლით.

40+ დიონისე

მესამე დღე იყო,რაც მთვრალი "დიონისე" ღამის ქალაქის ქუჩებში უმისამართოდ დაეხეტებოდა, მესამე დღეა შეუჩერებლად სვამდა და დარდს ალკოჰოლით იკლავდა გულში.ფიქრი მოეძალა დარდიანს.მშობლების საყვედურებს ყველაზე მეტად გაურბოდა: სად დაეთრევი, ერთი სამუშაო ვერ

ერეკლე ქავთარაძე. /1 /

ხანდახან მგონია რომ ავიკვიატე. ასე უბრალოდ ერთმა გაღიმებამ უაზრო იმედები ჩამისახა და სრულიად გამაბრუა, არადა ხომ ვიცი შანსი ნულს ქვემოთ მაქვს. ერეკლე ის პიტი არაა ჩემი არსებობა რომ შეამჩნიოს.. ყოჩაღ თათია, როგორი გონიერი ხარ ხოლმე მეგრამ, ხომ

რას ფიქრობ შენ(დაიანას)

ჩვენ ვგავართ ცეცხლიან გზას, შენს გარდა არავინ მყავს. დღეს სხვა მე ვერავინ მწვავს, ნეტავ შენ რას ფიქრობ, რას? მე შენთვის მოვიკლავ თავს, რადგან შენ არავინ გგავს. სიყვარულს არ ავხსნი რა, ამ თემამ დამაჭირა. რატომღაც მე შენი მწამს, ღვინოს ან ძმარს