ცხოვრების კლანჭებში

მანამ სანამ რაიმე ნაბიჯს გადადგამ კარგად უნდა დაფიქრდე მოსალოდნელ შედეგებზე რადგან ცხოვრება მრავალი მოულოდნელობით აღსავსეა ასე რომ დააფასეთ საყვარელი ადამიანები მანამ სანამ მათი შეხება შეგიძლიათ თრემ მოვადრო როდესაც დასანახადაც ვეღარ იპოვით

სამი დღე 10 თავი

- ეს შენ ჩამოგიტანე, მაგრამ ახლა აღარ მინდა სხვისი ხელის შენახები სამკაული გამშვენებდეს. მაგრამ ვერც იმას დავუშვებ სხვამ ატაროს ის, რაც შენ გეკუთვნოდა. ტუჩებზე მოწყვეტით აკოცა და ოთახიდან გაიყვანა.

-ესე იგი, შეიძლება შეგიყვარდე კიდეც? -უკვე მიყვარხარ 6 თავი

-ანიტა მქვია-ვამბობ ღიმილით და ფეხზე ვდგები-მოდი იცი რა ვქნათ? შენი ჩხუბი დავივიწყოთ, შოკოლადები ვიყიდოთ და დამიანესთან წავიდეთ, კარგი? -კარგი-მეუბნება და პატარა ხელებს კისერზე მხვევს

ჩვენი ამბავი (დასასრული)

სამყარომ პირველად შეიგრძნო ეს სურნელი. ჩემი თვალები უსახელო ყვავილივით ბრწყინავს... პოეტს მიწოდებ, მაგრამ მხოლოდ შენთვის ვწერ. თუ გინდა ლექსად არ წაიკითხო, იმიტომ რომ ყოველ წელს თავიდან დაგიწერ ხოლმე... როდესაც აცივდება, როდესაც ჩიტები სამხრეთისკენ

მიტკალისფერი

თითქოს წამებში კრთება წუთები, თითქოს ცხოვრება მიტკლისფერდება.

უკანასკნელად

უკანასკნლად როცა გიხილე თვალები გქონდა დახუჭული, ლამის ვიტირე! ნეტავ თუ გრძნობდი ჩემს იქ ყოფნა?! ნეტავ გესმოდა ჩემი გულის ხმა?!

ცეკვა სიკვდილთან (თავი 1 და 2)

"ყოველთვის მჯეროდა, რომ შენი და მომავალი მიჯნურის გზები წითელი ძაფებით არიან დაკავშირებულნი. თითქოს განგებამ ჩასახვისთანავე, დედის ჭიპლარიდან ერთად აღმოაცენა წითელი ძაფი, რომელიც დაბადებისას ორი სხეულის ნაწილნი იკვეთებიან. რაც უფრო შორს ხარ მისგან,

მომენდე (მეექვსე თავი)

-რასაკეთებ სანდრო ?.-თან მეცინებოდა თითქოს შესაბამის მომენტს ელოდაო ისე უცბად გაჩნდა ჩემთან -ნუ ჭირვეულობ არ შეგჭამ.-ძლიერად მომხვია ხელები და მეც ნეტარებაში მყოფს ასე ტკბილად ჯერ არ მძინებია.დილით სანდრო წასული დამხვდა.ტელეფონზე ესემესი დაუტოვებია

მექანიკურად! ( 24 თავი)

-რას ნიშნავდა შენი საქციელი ლევან?-მანქანაში ჩასხდნენ თუ არა ,ეგრევე გაბრაზებულმა მიმართა თათამ -რა არ მოგეწონა?-ისე ჰკითხა გზისთვის თვალი არ მოუშორებია და მანქანა დაძრა -ხედავ რა ცინიკოსია კატო?-კატოს მიუბრუნდა,რომელმაც მხრები აიჩეჩა -ხო,თათა

პეპლისფერი დეკადა /სრულად/

ის თვლის პრინციპით წავიდა და ორის სიკვდილის ნაცვლად, ერთის მკვლელობა აირჩია. მაგრამ იმ ორს გადარჩენა შეეძლოთ. მათ ჰქონდათ იმის შანსი, რომ გადარჩენილიყვნენ, დედა რომ არ ყოფილიყო ამდენად სუსტი.