წასვლა

სად წავიდნენ იმ ზაფხულის დღენი, რომლებსაც სულ თან დაჰქონდათ სითბო. მე შენ თითქოს ვეღარ მოგაგენი, გთხოვ ცხოვრება მე აღარ "დამიტკბო". სად მიდიან გაზაფხულის მთანი, რომლებსაც ეს თოვლი კიდევ ითხოვს. ნუ მიდიხარ, მოდი გამიცანი, მოდი, მოდი არ წაგართმევ დიდ

ჭირვეული ( თავი 4)

- და შენ მელაპარაკები კიდევ ტყუილებზე- ხმას აუწია კატომ, ასეთი წყობიდან გამოსული არსდროს ყოფილა, - საერთოდ რაში გჭირდება ეს ყველაფერი ვერ ვხვდები - დავირალე შენი ყურებით როგორ ირგებ მაგარი გოგოს იმიჯს,

შენთან ერთად (სრულად)

-მარიამ ვაჩნაძე არა? -ვინ ხარ და ასე რატომ შემოდიხარ ჩეს პალატაში? -მეჩვენება თუ ჩემი გეშინია-ინტერესით დააკვირდა ბიჭი ფერ დაკარგულ მარიამს-სიკვდილის არ შეგშინებია, წესით ჩემიც არ უნდა გეშინოდეს, -სკამი გამოსწია და მის წინ დაჯდა.

ვერ გავექეცი ლანდებს

კვლავ ბევრს ვეწევი ფილტვებს ვიხეთქავ არ მედარდება ხვალ რა იქნება

ჩვენი ამბავი (თავი II)

სხვა რაღაა სიყვარული თუ არა ღმერთი, ღმერთი კი არა სიკვდილი, რადგან მას დაუმკვიდრებია სიყვარული სამარადჟამოდ, ვისაც სიკვდილის საფასად შეუსყიდნიაო იგი. სიყვარულია როდესაც ადამიანი გიყვარს და ცდილობ რომ მასთან რაც შეიძლება მეტი დრო გაატარო და ყოველი

თავდავიწყებით შემიყვარდი (თავი 15)

ცხოვრება სასტიკია და ბედნიერების საშუალებას არ გაძლევს. თითქოს ყველაფერი მოგვარდაო, უარეს პრობლემას აწყდები. თითქმის სრულ ბედნიერებას მიღწეული ახლა-ღა აცნობიერებ, რომ ყველაფერი ტყუილი ყოფილა. და ახლა მხოლოდ ერთი რამ შეგიძლია გააკათო: ლანძღო საკუთარი

დგას ფოთოლცვენა

თუკი დღეს ვდგავარ მყარად მიწაზე ხვალ ალბათ ალბათ მომიწევს ფრენა მეუხეშება დღეს მე სინაზე და სევდიანი დგას ფოთოლცვენა.

შენ თავი გტკივა...

შენ თავი გტკივა, რადგან წუხელ ბევრი დალიე და საკუთარ დარდს ალკოჰოლს ატანდი... რაც შენს მეხსიერებაში დარჩა მხოლოდ და მხოლოდ სიბნელეა... სიბნელე და შიგადაშიგ დაქალების მონოტორული ხმა, რომლებიც გაფრთხილებდნენ რომ მეტი აღარ უნდა დაგელია, თუმცა არ

არ შემდგარი ჩვენ 2 თავი

ყველაფერი მას შემდეგ დაიწყო ,რაც ნენე გერმანიაში სასწავლებლად წავიდა.ნენესთან განშორება გაუჭირდა,როგორც ბაიასა და გიას(მშობლებს),ასევე ნიკოსა და სრულ სამეგობრო წრეს ,მაგრამ შეეცადნენ შეჩვეულიყვნენ იმ აზრს რომ ეს მოხდა.თავიდან ყველაფერი კარგად

აითანი

არსებობს ჩარჩოები, რომელსაც ცხოვრება გვიწესებს.. მას საკუთარ სუბიექტურ ჩარჩოებსაც ვეძახი. არ ვიცი ვინ ვარ, თუმცა ვეცდები გითხრათ როგორი ვარ. სარკეს დავიხმარ, მასში არეკლილი საკუთარი თავის აღწერით ვეცდები ჩემი თავი გიჩვენოთ, მაგრამ ამბობენ ადამიანი