დამშვიდობება

დედამიწა სამარეს გავდა ვარსკვლავიანი ცის ფონზე , სიკვდილის სუნთქვას აფრქვევდა სიბნელე ღამის , თოვლივით ტრიალებდა ჰაერში ქვიშა , ექოდ ირეკლავდა ფეხის ხმას მთვარე .

მონატრებულს მონატრებულისგან

მე ამ გრძნობებით სავსეს, ანთებულს, კვლავ მომერია ეს მონატრება. ყველგან უშენოდ ყოფნას დაწყებულს, ეს მოლანდება კვლავ მომადგება. ამ სიყვარულში მთლად გაჟღენთილი გული, ყოველთვის შენკენ მოიწევს. ალბათ ბევრისთვის ვარ გაცვეთილი, მე შენთან ყოფნა რას არ

ჯოჯოხეთის ალებში

ზიხარ უმზერ ნატეხებს, ჩურჩულებ და თავს იმცირებ. ბოლოს ღერთსაც მიადგები კითხვით "რატომ? რა დავაშავე?" ვერ მიხვდები დანაშაულს.

მუდამ

დღე გადის თუ ღამე ვერ გიშორებ თავიდან გულშიც ჩაბუდებულხარ, რამდენი დრო გავიდა მინდა რომ დაგივიწყო არ ვიფიქრო შენზე შენს ლამაზ ღიმილზე, ანდაც კანის ფერზე.

საახალწლო ტკბილეული

ახალი წელი ახალი გრძნობა ახალი ნდობა ყველაფერი ახალი თუმცა ყველაფერი მაინც ჩვენი რჩება. აქ კვლავ ქარია, არ ინდობს ხეებს, ხეები რაა, გრძნობებიც არია, ვერ გაექცევი წარსულის დღეებს.

ღამის სიჩუმე

ამ ღამის სიჩუმე ლანდებად დამყვება, გული ამ სიჩუმეს ყოველთვის აჰყვება. ალბათ შენი ცქერით თვალები დათვრება, თვალებიც გრძნობებთან ერთად შენ დაგრჩება. მივდივარ, მიმაფრენს მე ეიფორია, მე ხომ შენი მსგავსი სხვა ვერ მიპოვია. შენ ერთადერთი ხარ, ღმერთი და

ილუზია

ავდგები წავალ, ხალხს მოვშორდები , მაგრამ ღამეებს სად დავემალო ? ერთადერთი მეგობარი მყავს მთვარე, ღამის წყვდიადში თეთრად მოელვარე . ის მინათებს ფიქრებს სევდიანს და აძლიერებს გრძნობას შეპარულს ,

სიყვარულის ლაქა

უკვე აღარ მწერ,გადაგავიწყდი გამი შავ-თეთრე დღენი ფერადი სანთელი ჩაქრა გაღვივებული სანამდე მე სულს შევუბერავდი

ერთი ტყიბულელი გოგონა

ერთი გოგო შემიყვარდა მასზე ფიქრი მე სულ მკლავდა თვალებიაქვს მშვენიერი რომ ჩაჰხედავ იკარგები

მსურს ....

მიწასთან ახლოს , დღის სინათლე მტვერში იხრჩობა . იმედის აღარჩანს , არსად ნაპერწკალი . გონებაში კი სიჩუმე ჩამოწოლილა რატომღაც . წვიმის სამოსელში , გახვეულიყო შენზე ფიქრები მომაკვდავი .