გარდაცვლილი პოეტისგან

ეს სიცივე, ეს სიჩუმე, ცხელი ჩაი, წვიმა. პოეზიამ ეს ინატრა, პოეზიის სხივმა. რომანტიკა! ეს ინატრა პოეზიის სიმმა. მარტოობა! აქ იდარდა ჩემი სულის ბინდმა.ჩემი ცივი გამოხედვა აღარავის სწყინდა, უიმედო სიყვარული დარდს და ვარამს მგვრიდა. ამ გრძნობათა დიდი

ცხოვრების დრამა

ეს ცხოვრება არაფერს არ წარმოადგენს ჩემთვის და ძალიან მნიშვნელოვანს მე სიკვდილი მეტყვის! ოჰ სიკვდილო, შენ მხსნელი ხარ" - ჩემს ფიქრებს სულ ერთვის. აღარ მინდა სიყვარული, მე მსურს ხილვა ღმერთის! სამყაროსგან შორს გაქცევა და დამალვა მინდა, მარტოობა,

იქ,სადაც იხვევა ლენტები

ცა იღვრებოდა ცრემლებად და თეთრი ფერიც ქრებოდა ვიდექი მის წინ ეულად წვიმა კი ცრემლად შრებოდა.

წვიმის წვეთის ბრალია...

წვიმის წვეთის ბრალია რომ მიყვარხარ ძალიან წამოწვიმებს და მოდის ამ დროს სევდაც გამოდის...

ოცნება

მე რომ გაჩუქე იების კონა მაშინ მე გთხოვე გამომყევ ცოლად შენ მთხოვე მაშინ რომ დრო მომეცა ნეტავ უარი არ გამეგონა ვახ სიყვარულო თავზარ დამცემო ნუთუ არ მორჩა გამოცდა რთული მის გარეშე ხომ მზეც

მუდამ შენ მეყვარები

მე გადავცურავ ზღვას! შენთვის გადავდგამ მთას! შევხედავ ცისფერ ცას! მე მირჩევნიხარ სხვას! მინდა გითხრა, მხოლოდ შენ ხარ ჩემი გულის სწორი. გულში გრძნობით მძიმედ არის სიცოცხლის სასწორი. გულში სისხლის ნაცვლად მაქვს მე ბევრი ალკოჰოლი. ჩემს გრძნობებს კი

ჰორიზონტთან ახლოს

სადაც დაგკარგე ისევ იქ გეძებ არ ვიცი რატომ...მგონია შევძლებ შენ თუ გგონია უშენოდ გავძლებ აბა შენ სცადე მეძებო წყალზე შენ თუ გგონია უშენოდ შევძლებ მიდი მიყურე ახლა რას ვეძებ მინდა მოგხვიო ხელები წელზე

ღიმილისგან ვიცლები...

გახლეჩილი არსებობა და შეშლილი სამყარო...ნაფლეთებად ქცეული ძირითადი ორგანო...სიბნელესთან შერწყმული და დაშლილი სხეული...გაგლეჯილი ოცნება და დალეწილი მიზნები...მარტოდ მარტო დარჩენილი,

ამ მთვარიან ღამეს.

აღარ შემრჩა ის ღიმილი, სპეტაკი და წმინა. აღარც ჩემი გული ფეთქვას, ნაწილებას იქცა!

მიყვარხარრ...

დღეს ვფიქრობ საკუთარ და შენმა სიტყვებმა როგორი სიხარბე მომმატეს ხალისის როცა კი გიხსენებ სამყარო ნათდება და გართულს მინდება ყურება დაისის და ეს სიტკბოება, წადილი სიცოცხლის შენიდან გამოსულ