მე, შენ და წყვდიადი

დაღამებულა, აღარ არსებობს სინათლე ჩემში... ვზივარ და ვკვდები ამ აყროლებულ ცხოვრების გემში... ცა მოღრუბლულა და გადასულა დაღუპვის ველში... ვეღარ ვიცოცხლებ, რადგან იმ გრძნობებს ვერადავერ ვშლი. მგონი გუშინ სიყვარული, სიყვარული ვნახე, მითხრა: "არ

ოცნებები უფერულს მხდიან

წლები გარბიან და თან,ჩემი ფუნჯით ნახატი,იმედების წამები მიაქვთ...წლები მიდიან,მე ვიზრდები და თითქოს,ჩემი ოცნებები უფერულს მხდიან...როცა, ცხოვრების ბილიკების გაკვალვას ვიწყებ,წამში ვრწმუნდები,რომ

უყვარდა ვარდებს ფრენა მდუმარე

ხან სიყვარულიც ისე ძნელია, ნაბიჯსაც ვერ ვდგამ, მხოლოდ ვტრიალებ, დღეს ოცნებებად გამომელიე, შენთან მოსვლა კი დავიგვიანე. ვერ ვხვდები, გახსოვს ან და თუ არა ივლისის წვიმა, ქარი ძლიერი, უყვარდა ვარდებს ფრენა მდუმარე, მე... შენ გეტრფოდი გადამთიელი. ეს იყო

გული

გული სიყვარულისგან ძლიერ ძლიერ დასუსტდა იმედგაცრუებისგან სამუდამოდ დამუნჯდა ამ სიცოცხლის დღეები დათვლილია ნამდვილად ამიტომაც შემიძლია მე ყველა ვთქვა ადვილად მინდა ყველამ გაიგოთ

ვარდი

იცი?! სიტყვა სიცოცხლე მხოლოდ შენ რომ გიწოდე?რატომ მიბრაზდები ნეტავ ვიცოდე,მე ხომ, შენს გამო ბოლომდე ვიბძოლე.სწორედ ბრძოლის დროს რაღაცას ვრგავდი,მერე აღმოცენდა, ეს იყო ვარდი,

უიმედო და მძიმე გრძნობები

გამოილია, ეს მოთმინება გამოილია, უსიყვარულოდ და უსიცოცხლოდ ვრჩები ამ ზღვაში! ეს ჩემი გული ხომ ბევრი რამით დაბოლილია, ეს სიყვარული ხომ ვერ დავთესე მე სხვაგან სხვაში! ლურჯი ზღვა ღელავს შტორმი იწყება, განადგურება ჩემში ირთვება!

დაგელოდები

ფრთები?! ფრთები აღარ მაქვს...შენ წახვედი...ფრთებიც გამიქრა...შენით ვივსები,როცა გხედავ და როცა არ ხარ,სასიცოცხლო ძალად მაკლიხარ...მე შენზე ფიქრის, ყოველი დღე მავსებს მუზებით...როცა არ მყავხარ,

სევდიანი ღამე

სევდიანი ცრემლიანი ღამეა, ეს ღამე კი წვიმიანი რამეა... რომ ანათებს ის კაშკაშა მთვარეა და ეს ყველა რომანტიკის მხარეა... ჩემი გული, ჩემი გული მკვდარია! გარემოში კი კვლავ სულ ავდარია! ეს ლექსები ჩემი გულის ფარია, მის გვერდით კი სასმელი და ბარია...

არსად დავეცემი

არავის ვაჩვენებ ცრემლებს, არავის ვაჩვენებ დარდს, სადაც დავეცემი წამოვდგები, ამაყად გავყვები გზას.

ისევ და ისევ მიყვარხარ

ახალ ცხოვრებას ვიწყებდი მაგრამმნება არ მომცეს მძაფრმა გრძნობებმა ნეტავ არ მომკლას ამ მწარე ჩაგვრამ აქ მომკლას რომის კატაკომბებმა ახლა ვჩერდები და მე გნებდები მელანქოლიკად მე დავბერდები ისევ შენ ალბათ გადაგეყრები ლამაზ გრძნობებს მე არ გავეყრები ალბათ