ნოარი

ფიქრებს წაიღებს ქარი ოცნების და სადღაც იქით გული მოკვდება, ყრუდ ხმა ჩამესმის მკვდართა ბოდვების, მოვკვდები... როგორც ჩემი ოცნება...

მომნატრებიხარ

მინდა გიამბოთ როგორია სიმძიმე ქვეყნის, რომლის სიყვარულს ათასობით კილომეტრი ყოფს, როცა მშობელი ენის გემოს სულით ვეღარ ვგრძნობ და მოზღვავებულ მოგონებებს ღვინოში ვაქრობ.

შენ ხარ ჩემი ბედნიერება

საუკუნე გამივიდა შენს ძებნაში ანგელოზო მზად ვარ კიდევ დიდი ხანი, დიდი ხანი დაგელოდო ოღონდ ერთი რამ ვიცოდე, რომ ოდესმე მოხვალ ჩემთან და შენთან ვარ ამ ცხოვრების დიდ მშვენიერ, ლამაზ გემთან ვერავინ ვერ მოგედრება, მიყვარხარ ყველაზე მეტად ლამაზო და

სიკვდლის სიყვარული

მიყვარს სიცოცხლე, უფრო მეტად მიყვარს სიკვდილი. მიყვარდა წვიმა გაზაფხულის, რომ ვარდება ციდან ლივლივით. მიყვარდა ოცნება, გესმით? ლაღი, ცოტაც ბავშვური, მიყვარდა თოვაც

***

ფიქრები ,გრძნობები ერთმანეთს ერევიან,მაბნევენ რეალობისგან შორს მივყავარ ჰორიზონტს ვცდები ოცნებებში ვიკარგები სუნთქვას ვწყვეტ ილუზიას მივყვები დავიწყების სურვილით

კაცებო...

კაცებო...ქალს თუ დაჰპირდები, უნდა შეასრულო,მოიგო ბრძოლები, "ომები" ჭორები,ფეხქვეშ დაუფინო უნდა გაზაფხული,თმებში ჩააკინძო იების კონები.ქალს თუ შეიყვარებ ,უნდა გააღმერთო,მასთან ისეირნო აპრილის

გილოცავ რვა მარტს

სიყვარულო, ჩემო ერთო, გილოცავ რვა მარტს, ჩემი გრძნობის ერთო ღმერთო, ეს ზღვა ხომ შენ გგავს. მინდა გითხრა რომ შენს გვერდით ყოფნას არ სჯობს სხვა, შენ მწვერვალი ხარ გრძნობების, მე კი მისი ზღვა, ზღვა რომელიც მუდამ,

დედა ვარ ცუდი ...

თავის მართლებას არ ვიწყებ და...დარდი მერევა,ვფიცავ რომ აწი ჩემი გოგო აღარ იტირებს.გულში ამდენი მოთმინება როგორ მეტევა,აღარც კი ვცდილობ (რომ არ ვავნო)მასთან მივიდე.ეს განაჩენი საკუთარ თავს თავად

კვლავ უიმედოდ მიყვარხარ

ქარმა წამიღო, თოვლმა დამფარა უმტკივნეულო გრძნობას გამყარა წვიმამ კი სახე მე დამისველა მან მე დამალპო და არ მიშველა ამ შემოდგომის და ზამთრის დღეებს ჩემთვის არ მოჰყვა ეს გაზაფხული სექტემბერს, თებერვალს, მათ შორის თვეებს

ღმერთო ვეღარ ვიტან...

ახლა ტკივილები ისე ძლიერია სული სხეულიდან იწყებს გამოქცევას... ისევ ყველაფერი სრულად ქაოსშია... წყეულ მორალისტებს კვლავაც ეღიმებათ... მიჭერს შეგრძნებები ყელში მარწუხივით...