რადგან სხეულზე ჟრუანტელი ცეკვით გაერთო

ახლა იღიმის...ვიცი რადგან პულსმა იმატა, რადგან,სხეულზე ჟრუანტელი ცეკვით გაერთო, და მე ამ გულში დარტყმას ვუძლებ,მხოლოდ იმათგან, ვისაც ამ გულთან აღარ დარჩათ რამე საერთო.

შენთან მოვდივარ

მთვარიან გზას მივყვები მე,იქნებ მოვიდე შენამდე დღეს. იქნებ გავაღო მე სახლის კარი და ჩაგიხუტო,მდუმარე,წყნარი.

მე რო შემიყვარდეს

მე რო შემიყვარდეს ყველაფერს დავთმობ, და ამ ყველაფერში სიტყვებსაც ვათბობ, მე შენ შემიყვარდი ფიქრებში გატკბობ, და ამ ფიქრებში ისევ დაგათრობ.

საგიჟეთი

ცხოვრება არის საგიჟეთი თავად, არა? ყველა ისე იქცევა, როგორც სურს და არც კი ფიქრობს, ამით რა შედეგს მოიტანს სხვისთვის. ეს არის სამყარო, სადაც შეიძლება ერთი, ოდნავ განსხვავებულად მოაზროვნე ადამიანის ყოველმხრივ სცადონ დაჩრდილვა, დამცირება და მათზე

მხატვარ გოგოს

ოჯახი შვილები ტკივლი სიზმრები შენ გახდი მიზეზი ბენიერი ცხოვრების გულში იმედი და გაცვეთილი ფუნჯები ფერები ნათელი შერწყმა ფერების

რა არის სიყვარული

სიყვარული ეს ისეთი რამეა, გულს გიხეთქავს,გრძნობებს გიფორიაქებს, თუმცა გული სიხარულით გევსება, რადგან უკვე შენ ეს ბრძნობა გიტაცებს.

სიყვარული: "იმედი თუ სასჯელი"

სიყვარული: "იმედი თუ სასჯელი?" ამ სიტყვების არვინაა ამხსნელი სიყვარული ის სათუთი გრძნობაა სიყვარული ხომ სიცოცხლის ცნობაა.

ჩემს ლურჯ ოთახში-ლურჯ საკანში ...

ჩემს ლურჯ ოთახში-ლურჯ საკანში ქარები ქრიან, გაყინულ სხეულს ვეღარ მითბობს სავსე მათარა, დღესაც ასე ვარ , ასე ყოფნას თუ ყოფნა ქვია დედაც ვატირე , ყველაფერმა როგორ დამღალა .

ღმერთი წყვდიადის

ზოგჯერ ვფიქრობ და არვიცი ვინვარ, სხვების შექმნილი, ვერ ჩამომრეცხა წვიმამ ნეტავ ოცნება ცვიოდეს ციდან, რომ დავიჭირო მეც მქონდს მინდა. სათხოვარი მაქვს ღმერთთან, თან იმდენი, რომ ვინ მოთვლის ნეტავ, გული, რომელიც ჯერ კიდევ ფეთქავს ასე ქცეულა გრძნობების

ყვავილების ხარ ნაგავსაყრელი...

ყვავილების ხარ ნაგავსაყრელი, დამჭკნარ გრძნობათა თაიგულების... ოცნებების ხარ ნაგავსაყრელი, ფერფლად ქცეული იმედებისაც... ყვავლების ხარ ნაგავსაყრელი, ფეხგადავლილი იასამნების