მხოლოდ შენ იცი

მხოლოდ შენ იცი, რა ხდება გულში მხოლოდ შენ ხედავ, რა ხდება სულში. მხოლოდ შენ იცი, რისთვის მდის ცრემლი მხოლოდ შენ იცი, რისთვის ვიღიმი. მხოლოდ შენ იცი, თუ როგორ მტკივა მხოლოდ შენ იცი, თუ მიხარია. მხოლოდ შენ იცი, რა მინდა ახლა

გამშორდი..

გამშორდი - უბრძანა ღრუბელთა მეუფემ ჰერას და წყვდიადში განერთხა ოლიმპო, გამშორდი - წავიდა ქალღმერთი ზვიადი, თითქოს და საშველად არავინ მოიხმო..

უხმო ქვითინი !..

თუკი გსურს სხვასაც მოუყევი ჩემი ბოდვები, ჯანდაბას... ისევ გავუყვები კენტად ხეივანს. ვერც იგრძნობ ისე ლამაზად და წყნარად მოვკვდები ოღონდ ღვთის ღალატს ნუ დამწამებ სულით ღმერთიანს.

* * *

მე პოეტობა არ შემძლებია,ვერას ავყევი რითმების ბოგინს.თავში ბგერევბი ვერას დარბიან და თავის მოკლვა კვლავ მდომებია.უცებ ფიქრები უკან წამიღებს, წლები მახსენებს დროების მგოსნებს:ტერენტის, ვაჟას, აკაკის, რუსთველსდა მეც ვნებდები ამ მარად ღმერთებს.

ისევ მოვა თეთრი თოვლი

ისევ მოვა თეთრი თოვლი,დეკემბერს რომ დააფიქრებს და ზამთარი დღეთა ათვლით,სიცივესაც დაამკვიდრებს,მაგრამ ჩვენს გულს დრო რას უზამს...თუკი, მონატრება გვათბობს,მერე - რა, თუ დავბერდებით...სიყვარული მაინც გვახსოვს!

გამიმათხოვრდი!

გამიმათხოვრდი! ახლა ამ წუთას,ბოლო ღიმილიც მომპარე სახიდან გამიმათხოვრდი! და გარდამსახე ბოლოს სულყველა წაიღე ჩემგან!გამიმათხოვრდი! ხელს იშვერ ჩემსკენ ბოოლო ყლუპს მპარავ ჩემი ბაგიდან.გამიმათხოვრდი! ბოლო წუთამდე,ისევ აღმოგხდა სიტყვა

(არასდროს უნდა გამეშვი)...

[i][/i]სიმშვიდეს ვეძებდი შენს მზისფერ თვალებში და ბოლოს შენც გაქრი როგორც შენ გჩვევია ჩემიდან არასდროს არ უნდა გამეშვი, არ უნდა გამეშვა არასდროს ჩემიდან

ხალხი

ხალხი ფულისათვის ყველაფერს აკეთებს, უკვე ამისათვის ტუჩს ტუჩზე აკერებს, საკუთარი ხელით სამარეს ითხრიან, ვითომ მეგობრები,დანას რომ გვიყრიან.

მადმუაზელ

მე ახლა უნდა წავიდე sorry, მადმუაზელ , ცრემლებს ნუ დაღვრით ... პარდონ. გამიხდა სიცოცხლე სიკვდილის ტოლი, ამიტომ მიწევს სიცოცხლე დავთმო.

..როგორც მეტსახელად გულქვა..

ახლა ღამეა და შორს ხარ, ახლა ფიქრებს გიშლის ქარი, თურმე ადრე იყო მოსვლა, ჯერ არ შობილიყო ქალი..