,,ზეცის მონა"

თქვენ არ იცით რა გრძნობაა, რომ ერთს ელი ათას კაცში, თქვენ არ იცით რა გრძნობაა, როცა ელი მთაშიც, ბარშიც, თქვენ არ იცით, რას განვიცდი, როცა რჩება სული მარტო, ამ დროს ისევ სევდას ვუხმობ და ვეუბნები გნატრობ! ვერ იგრძენი სიმარტოვე ან არ იცი მისი ფასი,

ჯერ ისევ ბავშვი ვარ.

ჯერ ისევ ბავშვი.სულით არა,გონებით უკმაყოფილო სიბერის და წლების გამოგონებით ამას ვიტყვი სიბერეში სევდიან მოგონებით მოვინდომებ ბავშვობას და მოვკვდები ამ მონდომებით

გავხუნდი

ვადაგასულ დღეებს ვითვლი მერამდენეს შემაბეზრეს აშარებულ ფიქრებმა რატომ ვთელე შარა გზები სინანულის ვერ ვისწავლე ჭეშმარიტის მიგნება

ცამეტი

ცამეტი სიტყვა რომ გითხრა მინდა, 13-ჯერ გული მიძგერდეს მხოლოდ, ცამეტმა ბგერამ რომ გამაჩუმოს, 13-ჯერ მაინც ვიცოცხლებ ბოლოს! 13-ჯერ ღიმილი ხომ ვიცი მყოფნის,

მე გარდამომხსნეს, ძვირფასო, ჯვრიდან..

მე გარდამომხსნეს, ძვირფასო, ჯვრიდან, ნუ გეგონებით ნურავის ღმერთი, ღირსსახსოვარი დიდ გოლგოთიდან, მე ის ყაჩაღი თუ ვარ ერთერთი.

1 ნოემბერი

მე შემოდგომის ბოლო თვეს დაბადებული უფერული გოგო ვარ! მე შემოდგომის ბოლო თვეს ვუმადლივარ ხასიეთისთვის ფერები მუდამ შავთეთრი მაქვს შეუსაბამოდ თუმცაკი ჭრელი გული დამაქვს გადამალულად.

შენი თითები

ისევ არეული ნაბიჯები, ისევ დაბნეული აგონია. ვგრძნობ თუ გავჩერდები წამით მაინც დაუნდობლად ,ყელსაც გამომჭრიან. გაურკვევლობა და სიუძლურე,

მთვარიან ღამეს..

მთვარან ღამეს, მთვარს შუქზე ქალის ფიქრებში ნაზია ღამე, გულში მხოლოდ შენრომ იქნები..

თვალებს არ ახელ...

შენ ისევ გძინავს თვალებს არ ახელ, მე კი ისა ვარ ვისაც არ ვამხელ ისა ვარ ვისაც, ბნელშიც შენ ანთებ, სულის წყვდიადში თავს რომ აყვარებ,

ალბათ არ იცი..

ალბათ არ იცი, საუკუნეს ფიქრი აბერებს, ალბათ არ იცი, აქ უშენოდ როგორ აცივდა, ალბათ არ იცი, კუთხეში რომ ჩუმად მახველებს, არ იცი,რადგან ჩემი ნახვა, ვიცი, არ გინდა.