რამდენი?!

რამდენი თვალი უნდა მქონდეს, რომ ყველა ვნახო, რამდენი გული უნდა მედგას, რომ გიგრძნოთ ყველა რამდენის სახე დავინახე, როგორც უმწეო, ხალხში დავდივარ თითქოს ვნაღვლობ რაღაც უდღეოდ!

მოლოდინის რეჟიმში

უკვე მთელი კვირა ვარ მოლოდინის რეჟიმში შენზე შენზე მისადარ არ არს სამოთხეებში

შენ მოხვალ

შენ მოხვალ ხვალ, მოხვალ თეთრი მიხაკებით, შენ დროს ეტრფი_ მე ვერაფრით შევეგუე, შენ ცხოვრებას კვლავ შეჰყურებ მირაჟებით,

,,მე მაინც მოვალ"

დედამიწა რომ დაიქცეს მე მაინც მოვალ, სულ რომ იწვიმოს, სულ რომ ითოვოს მაინც წამოვალ, გზა რომ გაქრეს არ დავფიქრედები მე ფრთებს შევისხამ სწრაფი სიჩქარით შენს სიახლოვეს გულში

მიყვარს

მიყვარს, მიყვარს... როცა ვარდებს სურნელება შენი ასდით, როცა, ბაღში - ნაფეხურებს, შენი ტერფის ჭრილი დასდევთ, როცა, ეს მზეც გაიცეკვებს - ჩრდილებს ფერი რომ არ გას

მე და შთაგონება

მხოლოდ მოგონება შემრჩა სამახსოვროდ აღარც სითბო შენი და არც შენი მზერა, მინდა შენი სუნთქვა სულში შევინახო მაგრამ არ გამომდის, თითქოს მეურჩება.

***

მთაში არსებული ია და­გიკრიფე გულიც მოგიძღვენი, ვარდიც ხომ გაჩუქე ?! სასმელს მივეძალე, ფიქრებს მოვუხშირე ნატვრად, რომ მექეცი ყოველ განთიადზე.

ისევ პირველი სიყვარული

მე არ ვიცი რატომ ვწერ ლექსს შენზე რადგან არ ხარ სიყვარულის ველზე ახლა ვგდავარ რომანტიკის მთებზე შენ მოდიხარ და მკლავ მე ამ ქვებზე

ორშაბათს გოგონა გავიცანი

ორშაბათს გოგონა გავიცანი გოგონა ნახატი კალმისანი, მისი ღიმილი და დალალები სამშაბათს გამიხდა საფიცარი, ოთხშაბათს წერილი გავუგზავნე და თავს მოსაკლავად ვიმეტებდი ჩემი გასაჭირი ავუხსენი ჩემი ეჭვები და იმედები.

მინდა მოდიოდე ჩემთან

მინდა მოდიოდე ჩემთან.. ყვავილები მოგქონდეს.. შუბლზე მკოცნიდე.. მიღიმოდე..