თათია მუსაშვილს

წარსულის ნისლში მოგონებებმა კვლავ განმიახლეს გულის იარა

თათია მუსაშვილს

წვიმს და ნიადაგს გასჩენია ცრემლები უხვი უშენობით რომ ატარებენ მძიმე ნიაღვრებს

"გრძნობა"

გრძნობების ფეირვერკი ხარ შემწყნარებელი, მფარველი ლამაზიცა ხარ, ფეთხუმიც მშვენიერი და უშნო ხარ.

ერთი

კალამი ერთი, ფურცელი თეთრი უნდა ისწავლო, შავი და თეთრი სამყარო ერთი, მრავალი ერი არ აურიო! სტუმარი, მტერი.

შემოდგომის დღეებიდან

მზესთან მხოლოდ მას უნდოდა ვინც იცოდა მისი ფასი მზის გარეშე არ იქნება სიყვარული სიყვა რული

ღამეს , გაზაფხულის ღამეს

ღამით ყველაფერს სხვაგვარად აღვიქვამთ …

მარტოობის გასაღები

ლექსის მთავარი სათქმელი არის შინაგანი მარტოობის, სევდის და საკუთარი თავის ძიების პროცესი, სადაც ადამიანი გადის სევდიან განცდებს, ფიქრებთან ბრძოლას, მაგრამ საბოლოოდ პოულობს ძალას საკუთარ თავში.

მარტოობის გასაღები

ლექსი სევდის და მარტოობის ღრმა განცდებს ასახავს, სადაც ავტორი ებრძვის საკუთარ ტკივილებს და ეძებს სიმშვიდეს. მისი გული სავსეა სიბნელით, თუმცა, იმედის ნაპერწკალი მაინც ცოცხლობს. ავტორი მიხვდა, რომ მხოლოდ საკუთარ თავს შეუძლია შეუნარჩუნოს ნუგეში და

სევდიანი ზღვა

ტალღის შრიალი ამძაფრებს ტკივილს, ცრემლი ვარდივით ირევა მასში. ზღვას ვეკითხები, ნეტავ გამივლის? ეჰ, ბედნიერი ვიყავი მაშინ?

და როდესაც...

და როდესაც მთის ხეობას , ბობოქრობდა რიონი კაკლის ჩრდილში უდიერად , ლექსებს წერდა გალაკტიონი