ვიცეკვებთ დაისს ( დასასრული)

სიო არ მაშინებს, ჩემს უკან შენ ხარ მიმზერ ამაყად თაფლისფერ თვალებს.

მარტო ვიქნები?

ისევ დამიდგა მძიმე წუთები. ღამე დამძიმდა, ვეღარ გათენდა. ცრემლი ბალიშებს დაედო ღვარად. იქნებ გათენდა? ჩემთან დაბნელდა.

ვიცეკვებთ დაისს

ღამე დავღალე მე შენზე ფიქრით, მთვარე აღარ ჩანს, მე მემალება. გული წავუღე მე შენზე დარდით, კიდევ ვკითხულობ რად მემალება?!

მოხუცის ფიქრები

არშეიძლება როდისმე კაცი არგახდეს ავადა ყველაფერს დასასრული აქვს რა რიგ ცხოვრობდე ლაღადა

ერკე მიდასი - უკუნეთს

დუჟმორეული, შავი სასახლის წინაშე ვდგავარ სისხლით ვიცლები გრძნობის წიაღში გადამალულა და გალეულა წარსულის წლები, სარკოფაგს კლდეში შეჭრილს ათას გზით, ოდნავ სინათლე, მზეც კი ვერ აღწევს ამდენი ცოდვა, მარადიულად გულის სიღრმეში სიმძიმედ მაწევს.

თათია მუსაშვილს

ეს ლექსები შეინახავს მოგონებებს სიყვარულს კი რათქმაუნდა სამუდამოდ

ამაოება

როცა დავწვები, ჩემი თვალებიც დამიმძიმდება, შეჩვეულ ცხოვრებას ნატანჯი წლებიც გამიბრწყინდება. მაშინ მივხვდები, რა დრო გავიდა, რა გავაკეთე

*****

ეს უსათაურო, მინი კრებული მოიცავს ხუთ ურითმო ლექსს, ანუ ვერლიბრს: I. dot, dot, dot II. entity within III. mad IV. siamese in heart V. dielogue

დათმობის ამბავი

მე და შენ ვთამაშობთ ჭადრაკს ფიქრებში წავაგებ. ფიქრებშიც ნამდვილად წავაგებ და შენი სიცილი, ავი და ლამაზი,

***

ისევ ჩემზე ვწერ, რადგან ჩემს თავს ვიცნობ მგონია. სხვაზე რა ვწერო? ჩემივე თავს ზოგჯერ გავურბი.