ბედნიერება, უბედურება

ყველას ვუყვარვარ, მაგრამ ცხოვრებამ რატომღაც ერთი მარგუნა ბედად ზედ არ მიყურებს მისის მშვენება, მონატრებაა თუ მეჩვენება? ნუთუ ასეა ქვეყნად წყობილი ბედნიერებას ეძებ და უბედურებას იმკი თითქოს სიცოცხლე გსურს და საფლავს ითხრი, ფიცხად განვვლეთ გზა, სადაც

რეალობა..

რისთვის მოდიხართ, თუ გზა გებნევათ.. საგულედან ისე გააცილეთ არსება, რომ უკან აღარ იხედებით. სიბრალური თქვენთვის სულერთია ,როგორც ერთ წამში ყველაფერი ქრება. იქ სადაც დატოვეთ... იქ საიდანაც მიდიხართ.. ყველა სანუგეშო საგულედან გააცილეთ და უკან

რეალობა

"ვიცი ოდესმე გაგახსენდები და ინტერესი შეგიპყრობს თუნდაც, ნეტავ სად არის ახლა ის გოგო როგორ ვუყვარდი ოღმერთო როგორ, ტირიფის ძირში ვისხედით ხშირად ჩაიცინებდა ლამაზად მშვიდად, მაგრამ მას შემდეგ წლები გავიდა ნეტავ მიმიღებს ღმერთო რა მინდა !

როცა რახანია დადგა შემოდგომა!

წამის ფრაგმენტები მტვრიან წარსულიდან აწმყოს უავდრობამ ლოდინს შეაჩვია, ძველი ოცნებების გადმოსახედიდან სიტყვის უკვდავება გრძნობამ შეარყია!

თავისუფლებას ვნატრობ

თავისუფლებას ვნატრობ ოდითგან სიკვდილს მსაჯულად დავუდგებოდი ვერ მეკარება თავად ბუნების გარდაუვალი ნაწილი კოცნის.

გვიანია

გულში ფეთქავს მონატრება სიყმაწვილის,

ვიყავი ბოდბეს

მე მხოლოდ ერთხელ ვიყავი ბოდბეს, მახსოვს მზე სითბოს აფრქვევდა ირგვლივ, მაშინ ვიხილე პირველად ბოდბე სიმშვენიერე ამ წმინდა სივრცის.

ზმანება...

გულში ჩამიკარი სული ამიტირე გრძნობის მოზღვავება ქარში გამიბნიე და შორს წამიყვანე ძალიან შორს მთები ამატარე ძღვები დამიშრიტე,

მოხუცის გრძნობა...

იცი რა ძნელია როცა გეტყვიან, რომ არ ხარ სიყვარულის ღირსი იცი რა ცუდია როცა ქუჩის ბოლოს დღეს უკვე აღარავინ გიცდის ახლა გაზაფხულიც ზამთარია თეთრიც შეგპარვია თმაში შენზე აღარავინ აღარ ფიქრობს და მარტო ზიხარ ცხოვრების ნავში აღარ გიხარია ვარდების

როცა ...

როცა ცრემლები ბალიშს ეცემა როცა სიმარტოვე დაგიმონებს ერთხელ მინატრე რა მოხდება შენთან მოვალ და დაგიჩოქებ,