სულით სპეტაკი

შენზე ბრძანა ბერმა მამამ სული იყო ნათელიო, მისი სახით ჩვენს მიწაზე ჩაქრა წმინდა სანთელიო. ასე ბრძანა ბერმა მამამ აქ ცოტანი არიანო შენი გარჯით დედამიწას ასხივებდი მადლიანო

მენატრები

მენატრები, უსაშველოდ მენატრები, ტიალ ფიქრებს ვერაფერი მოერევა, დაგამდება, ძველებურად მემალები, თეთერი მთვარე მტირალ ტირიფს მოეხვევა. შემზე ფიქრებს ბობოქარ ზღვას მოვუყვები, მე კვლავ ისევ უშენობა მელოდება. შავ მორევში შავი ფიქრით ჩავეშვები, აყეყელდა

მე არც ზეცის და არც მიწის შვილი ვარ

მე არც მიწის და არც ზეცის შვილი ვარ მე უფრო სხვაფერი სამყაროს გმირი ვარ, გადარეული და მთლად ეული... ასევე სხვგვარი ფიქრებიც კი მიყვარს!

დავიგვიანეთ

უსუნთქველობა და უშენობა, ძნელია მაგრამ ვეჩვევი რა ვქნა?! ვერ გავძლებდი გეგონა ვიცი, მაგრამ გავძელი თვითონაც მიკვირს, არა ხარ ვიცი შენ იმის ღირსი , რომ ვიტირო და ამას მივხვდი, სულ ყურს ვუგდებიდით ჩვენ სხვების ტლიკინს, ახლა დავშორდით ალბათ არ გიკვირს.

მიყვარხარ!!

მესმის , არ გინდა მოხვიდე ჩემთან მესმის , არ გინდა გამითბო გული ჩემი ტკივილი წყვდიადმა შთანთქა მთვარის ნისლივით დაბნელებული

ცხოვრება მინდა ცის კიდეზე

ცხოვრება მინდა ცის კიდეზე განმარტოებით და წამიერი ოცნებები შემომხარიან, სახლს ავაგებდი ავდრიანი ვერხვის რტოებით, რადგან ჩემს ფერად ოცნებებში ღმერთნი არიან! მინდა შევღებო ცის ლაჟვარდი უცხო ფერებში, ხალხს მივახალო პირველივე შთაბეჭდილება და ამ უაზროდ

არ წავსულვარ.

საყვარელო იცი,ლამაზი გაქვს თვალები. საყვარელო იცი, კალმით ნახატი გაქვს წარბები. საყვარელო იცი, ამ ჩემ გულში გხედავ შეან, მაგრამ გული აღარ მიცემს,ისევ ისე გინატრებ. საყვარელო იცი, ამ ქვეყანას არ ვარ მე, მაგრამ ციდან გადმოგხედავ კვლავ შენ თავზე

დასაწყისიდან დასასრულამდე... (თ.ჯ)

დასასრულიდან დასაწყისამდე ეს ოცნებებიც მიდიან სადღაც... დასაწყისიდან, დასასრულამდე, რაღაცას ვიძენთ, რაღაცას ვკარგავთ... დასაწყისიდან, დასასრულამდე, საკითხავია ვპოულობთ ახსნას?! ყველა კითხვაზე არ გვაქვს პასუხი, ყველა პასუხზეც კითხვები არ გვაქვს.

ისევ მომწყურდი - გიორგი ქადაგიძე

მე სულ მთვრალი ვარ,შენი სურნელით მთვრალი და შენი სახე სიზმრებშიც კი აჩრდილად მდევდა ისევ მომწყურდა ეგ ტუჩები,ცოტათი მკრთალი და ეგ თვალები სიღმეში,რომ მარხია სევდა დავეხეტები,როგორც ლოთი ასე ეულად სხვებში დაგეძებ და გულს ამით ვაშორებ ხავსებს ტრფობის

ქალო....

შეგადარებ შენ ავაზას ,მშვენიერს და ცოტა საშიშს მკაწრავს, მაგრამ მე ეს მხეცი მინდა მყავდეს ახლოს, სახლში! თუკი კბენას მოეშვები და არ მოვკვდი მე შენს ხელში, დილით, შიშველს, თმებს დაგვარცხნი და გაკოცებ კისერ -ყელში! გკონცი, გკოცნი, გკოცნი, გკოცნი,