***

კართან ვიდექი, არ გავდიოდი, რადგან ველოდი სიკვდილის ალერსს. უძლეველ სიტყვას თურმე მე ვძლიე და ეს კალამიც ანნაზე დაწერს. მისი თვალები ქვესკნელს ანათებს, ზეცაში თურმე ის ხმალსაც ალესს და ის მიიღებს ამ განსხვავებულ, სულ არავის მსგავს მშვენიერ რვა ფერს.

ბები მომენატრე

ბები მომენატრე იცი??? ახლა ვწევარ ასე მთვრალი... რატომ არ მოდიხარ ხშირად.. იქნებ დაგავიწყდი ქალი...

შენს სარკმელთან

ვზივარ ღამით შენს სარკმელთან, სიბნელეს ვჭვრეტ ირგვლივ თვალით, იქნებ სადმე შემეყარო, გზა გავაგნო შენი კვალით.

მთიული ბიჭი

ეს ლექსი დავწერე 2020წლის 11მაისს და მივუძღვენი ჩემი ძმაკაცის ხსოვნას, რომელიც სუათისის მყინვარს შეეწირა 2016წლის 11მაისს თავის დაბადებისდღეზე. მე მთის შვილი ვარ და მთებში მოვკვდები ჯიხვურ ცხოვრებას ვარ მე ჩვეული. მე მთის შვილი ვარ მტკიცე და

''ვარსკვლავბიჭუნას''

როგორ გაგვიფრინდი ასე, ახლა გაგიცანი კარგად.. სულში ტკივილებად დამდევ, გულში მონატრებად მყავხარ...

ტანჯული ერი.....

ნდობა გამქრალი, სისხლი გამშრალი, გული დაღლილი და გადაღლილი, სული დაბალი კაცი მაღალი, აღარ არსებობს აქ სამართალი...

იცი გავიზარდე

იცი გავიზარდე და მე ბავშვობა მომინდა, ის დრო მომნატრებია როცა დავნარნარობდი,

ზამთარი

კვლავ მოვა ჩემი ზამთარი ცივი, რომელიც ისევ გამიყვანს გარეთ. მოწყდება ამ ცას კვლავ შავი მძივი, რომელიც თურმე ცის წვერზე ვნახეთ. კვლავ მოვა ჩემი ზამთარი თეთრი და დაიწუნებს შერჩეულ მუზებს. ნეტავ ვინ იცის, ზამთარი ჩემი აქ ამ დღეებში თურმე რას უძლებს.

პასუხი

მახსოვს ყმაწვილ კაცობაში, მარიგებდა ასე მამა, ქალმა თუ კი შეგიყვარა, არ დაგტოვებს არსად წავა.

მომიწევს..

ჯერთ გაუხედნავ სიყმაწვილეს მიაფრენს ქარი..წამოვყვინჩილდი.. თითქოს სიბრძნეც არ არის შორი..ო, რამდენჯერაც გზად შემომხვდა ოცნების ქალი,იმდენჯერ ცუდად ვითამაშე მიჯნურის როლი..ფიცხი ვარ, ფიცხი, ისე როგორც