გმირებს ♥︎!

მიდის, ეს გული ღვარძლით ევსება, დაუცახცახებს ტუჩები ბრაზით, იცის რომ ამ დღეს, ის აქ მოკვდება, მაგრამ არ გარბის მშიშარა აზრით...

წამების სამი წუთი

როცა თვალი გაახილა, მისთის უცხო ადგილას იყო. არასდროს ენახა ასეთი სილამაზე. ირგვლივ, ჰორიზონტის გაყოლებით, არაფერი იყო, საერთოდ არაფერი. მხოლოდ მწვანე ბალახი ბიბინებდა მიწაზე და მხოლოდ ლურჯი ციდან აგდებდა დაღლილ მზერას მზე.

სიყვარულმა ჩემი ცხოვრება რადიკალურად შეცვალა(თავი2)

დილით ზაფხულის მზე მაღვიძება.თვალები გავახილე,გავიზმორე გერიელად,ვიქტორია საკრეტის აბრეშუმის ხალათი ჩავიცვი და დაბლა ჩავედი.ვერ დაიჯერებთ რა მოხდა.არ ზის ირაკლიი თავის მშობლებთან ერთად და ყავას არ სვაამს?!ჩემს გაოცებას საზღვარი არ ქონდა,მაგრამ არ

სიყვარულმა ჩემი ცხოვრება რადიკალურად შეცვალა(თავი1)

მე ნატილია შენგელია ვარ, 22 წლის.წარმოშობით ქართველი,მაგრამ კალიფორნიაში,კერძოდ ლოს-ანჯელესში დავიბადე და გავიზარდე.მარტო ფოტოებით ვიცი ჩემი ქვეყანა,არასდროს მინახავს და ჩავსულვარ.ჩემი ყველაზე დიდი ნატვრა მაშინ ავიხდინე როცა მითხრეს რომ სამუდაოდ

სიზმარში ნანახი სიყვარული(თავი3)

ბოდიშით მეგობრებო რომ დამაგვიანდა ახალი თავის დადება.იმედია მოგეწონებათ!! ჩემი თხოვნაა რო იაქტიუროთ და დამიწეროთ კომენტარები.

სიზმარში ნანახი სიყვარული(თავი2)

ერთი კვირა გავიდა რაც მათ თანამშრომლობა დაიწყეს,ნიას ისეთი დამოკიდებულება ჰქონდა როგორიც ახლა. ესე იგი ერთხელ შედის თათბირზე და ზედ არ უყურებს ალექსანდრეს.ამ დროს კი სანდრო პირადად სთხოვს ყავის გაკთებას.ნია კი შაქრის მაგივრად პილპილს უყრის.ბიჭი

მე შენით ვსუნთქავ

სიბნელეა...ტირილის ხმაა...არემარე ჯენის ტირილს ხმებით არის აკლებული.ის რკინის ჩარჩოზე გულაღმა წევს,ხელებს და ტანზე გადაჭიმული აქვს ტყავის ქამრები,რომლებიც საშინლად უჭერს ნეკნებზე.დაღლილია თავის გათავისუფლების მცდელობისგან...გავიდა წამების 67 დღც.მას

მადერა [თავი 3]

ქეთა, ჩემო ერთადერთო, ვწუხვარ, რომ იპოვნე ეს წერილი, რადგან ვხვდები, უკიდურესი შემთხვევაა, თორემ არ მოძებნიდი. ქეთა, მაპატიე, რომ შენი ცხოვრება არაა უდარდელი და არც არასდროს ყოფილა. შენ ყველა ბავშვში პოზიტივს ეძებდი, ყველას ბედნიერებით სულდგმულობდი,

დარჩი ჩემთან

ალბათ სულმინდოდა მეწერა იმაზე რაც მიყვარს, თვალებზე რომლებმაც შეცვალეს ჩემი სამყარო... დეკემბრის ღამის მძიმე წუთებია დამძიმებული თვალებით ვუყურებ სიცარიელეს და ვცდილობ შენი სახის დანახვას . სიჩუმეს ვერ არღვევს შენი ხმა და ეს ძალიან მაგიჟებს .

ცხოვრების მახე ( I თავი )

სამსახურში რომელშიც მანამ ვმუშაობდი ვაკანსია მალევე გამოაცხადეს და 'ჩემი' ადგილი დაიკავეს, სამსახურის ძებნა ძალიან გამიჭირდა ყველაფერი შემოვიარე ყველაფერს დიპლომი უნდოდა ან გამოცდილება ამა თუ იმ სფეროში,