ხანდახან სიტყვები სათქმელს ვერ ამბობენ (6)

როგორც მოსალოდნელი იყო მთელი ღამე სვამდნენ ბავშვები,ზოგადად სასმელი არ მიყვარს,მაგრამ სხვა გზა არ მქონდა,ამდენ მთრალში ერთი ფხიზელი ხომ არ ვიჯდებოდი?თან სულ ფხიზელი თვალებით ვუყურებ ცხოვრებას,არაფერი დაშავდება ერთხელ მეც რომ დავლიო,თუმცა ისე

ხანდახან სიტყვები სათქმელს ვერ ამბობენ (5)

თითქოს გაცივდა ჩემს მიმართ, ისე ხშირად აღარ მწერს და აღარ მკითხულობს როგორც ადრე,ნერვიულად დავაბოტებ ოტახიდან ოტახში და თითებს ერთმანეთში ვხლართავ,ვფიქრობ მასთან გატარებულ ღამეებზე და შიში მიპყრობს,იქნებ სრულიად შეეცვალა ჩემზე შთაბეჭდლება? ეს

ხანდახან სიტყვები სათქმელს ვერ ამბობენ (4)

ყოველთვის ვფიქრობდი იმაზე,თუ რა მოყვებოდა ჩემს საქციელს,თუმცა ამის გააზრებას მანამდე ვერ ვასწრებდი სანამ ამ მოქმედებას ჩავიდენდი,ასევე მოხდა ნიკას შემთხვევაშიც,მას იმდენად ვენდე,რომ თავი დავკარდე,დიახ მე მასთან ყოფნის მომენტში თავს ვკარგავდი და ეს

ხანდახან სიტყვები სათქმელს ვერ ამბობენ (1,2,3)

აბა რა გეგონა კატო?! ბიჭს გამოყევი და 2 დღე მასთან აპირებ დარჩენას გგონია ერთმანეთს აკოცებთ და მშვიდად დაიძინებთ ერთ საწოლში? ვტუქსავ საკუთარ თავს.ნიკა სააბაზანოშია და კიდევ კარგი ვერ მხედავს როგორ ვწითლდები.ჩანთას დივანზე ვდებ და ტელევიზორს

შემოდგომასავით ქალიაო, ამბობენ ჩემზე...

გავხედავ ხოლმე იმ სარკმლიდან, ქუჩაში მოსიარულე ქალებს, გაზაფხულებსა და ზაფხულებს, ხანდახან ზამთარიც ჩამოივლის, დინჯი, ამაყი ნაბიჯებით, მაგრამ შემოდგომას არასდროს ჩამოუვლია. ვიცი, ვიცნობდი.

ხანდახან სიტყვები სათქმელს ვერ ამბობენ (3)

ყელზე ინაცვლებს და სველ კოცნას მიტოვებს,ყელიდნ მკერდისკენ მიიწევს,ისე ვარ სიამოვნებისგან გაბრუებული რომ არ ვაპირებ შევაწყვეტინო,ხელის ერთი მოძრაობით ახერხებს ჩემს კალთაში ჩასმას და ჩემს გაგჟებას განაგრძობს, მოკლე მთლიანი სარაფანა მაცვია,ხელებს

ხანდახან სიტყვები სათქმელს ვერ ამბობენ (2)

თითქმის სულ გადასანსლა ყველა როლი, ვიცინი და ვუყურებ, ვხვდები, რომ მიყვარს, და მის გარეშე ცხოვრება არ შემიძლია, ეს ერთი თვე ნამდვილი საოცრება იყო ჩემს ცხოვრებაში. როცა გიყვარს სულ სხვა ფერებში ხედავ სამყროს, ყველაფერი ბედნიერებას განიჭებს და ცდილობ

ხანდახან სიტყვები სათქმელს ვერ ამბობენ (1)

ალბათ არაფერია იმაზე მეტად მნიშვნელოვანი ვიდრე საკუთარი თავისა და გრძნობების კონტროლი.ღმერთო ჩემო! რა იქნებოდა ყველას ჩვენ თვითონ გადაგვეწყვიტა როდის შეგვყვარებოდა ან როდის უნდა გვეთქვა ამ სიყვარულზე უარი? რა თქმა უნდა ამაზე ღმერთი ვერ მიპასუხებდა.

ფიქრები მუდამ გვიან ამბობენ სათქმელს... [სრულად]

-მიყვარხარ! - ჩუმად უთხრა ბიჭმა. გოგონა დუმდა.. უხაროდა.. ფიქრები ჩუმად მღეროდნენ.. მაგრამ გოგონას პასუხი არ ისმოდა. ‘მეც მიყვარხარ!’ - გაიფიქრა გოგონამ, მაგრამ ხმა არ ამოუღია.

ძნელი გადასატანია, როცა შენზე უარს ამბობენ.

ძნელი გადასატანია, როცა შენზე უარს ამბობენ. და ყოველთვის გაუგებარი, რატომ. არასოდეს არცერთი პასუხი ამ კითხვაზე საკმარისი არ არის. ზიხარ და გიჟდები – აი, უფრო ლამაზი რომ ვყოფილიყავი, უფრო ჭკვიანი, უფრო საინტერესო, უფრო კარგი და კიდევ ბევრი უფრო. ხან